Φοβάμαι - Βασίλης Τσακίρογλου

Και μη νομίζεις πως φοβάμαι
την απουσία σου
ή την φλύαρη σιωπή
της ερημιάς μου.

Την ποίηση φοβάμαι
και εκείνους τους στίχους μου
που χορεύουν ανυπεράσπιστοι
μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου.

Μα πιο πολύ φοβάμαι
το θλιμμένο σου βλέμμα
και το πάθος σου να αναζητάς
ανθισμένες αμυγδαλιές
ακόμα και τα καλοκαίρια.  


Βασίλης Τσακίρογλου  /  "Της οργής και του έρωτα" 

 

Αποτυπώματα - Μαρία Αργυρακοπούλου

Με κοχύλια και βότσαλα
ιστό της αγάπης υφαίνω
καταφύγιο πάνορμο
να στεγάζει το πάθος μας
διαυγές
κι αναλλοίωτο
στα βαθιά αποτυπώματα
του ανήλεου χρόνου.


Μαρία Αργυρακοπούλου  

"Αποτυπώματα στο πουθενά" 

Άτακτα και ανέστια - Δημήτρης Φαφούτης

Να με θυμάσαι
ως με πρωτογνώρισες.
Σώμα σεπτών ονείρων
με θυμό,
με αιμόφυρτο φεγγάρι
και χαλάζι.
Να φέρνει την καταστροφή
και τον κατακλυσμό. 
 
 
Δημήτρης Φαφούτης 

"Φύλλα στο χώμα XI" 

Ωδή στη θάλασσα - Κώστας Κολλημένος

Ω! γαλάζια θάλασσα
τους ματωμένους πόθους μου ανάλαφρα
στον ίσκιο των κυμάτων σου
κοίμισε κι απόψε!
Ω! γαλάζια θάλασσα
εφηβική λαχτάρα
πως φύλαγε το κύμα σου
την παιδική χαρά μου.
Στη ρίζα της κουκουναριάς
το δείλι ξεχασμένος αγνάντευα
πως χτένιζες τον ήλιο γιό σου!
Ω! γαλάζια θάλασσα
μητέρα της ψυχής μου
τους ματωμένους πόθους μου
νανούρισε κι απόψε! 


Κώστας Κολλημένος 

Μετέωρη και αθώα - Βικτώρια Κουσίδου

Στο χώμα ξυπόλητη να περπατήσω θέλω
καθώς οι θάλασσες θα μου νοτίζουν το κορμί
να αγκιστρώνομαι στην απλωσιά των άστρων
και μέσα από τα μάτια σου
μετέωρη και αθώα
παιδί και γυναίκα
να ζωγραφίζω χρώματα και λάμψεις.
Χωρίς απορίες
Χωρίς προσδοκίες
Χωρίς ταλαντεύσεις
Με μόνη βεβαιότητα
Το φως.


Βικτώρια Κουσίδου 

Άβατον - Τάκης Τσαντήλας

Θα διεισδύω πάντα 
μέσα στις εγκοπές του νου σου 
και θα ιχνηλατώ 
τ' αχαρτογράφητο κορμί σου 
μύστης γυμνός και βέβηλος 
με μια πένα στο χέρι 
κι εν' αναμμένο ποίημα 
ζώντας παράφορα την έμπνευση 
τη μαγική στιγμή 
που η σπαραχτική κραυγή του πόθου σου 
κύμα θα γίνεται 
και θα ξεχύνεται αφρίζοντας 
στο σύμπαν


Τάκης Τσαντήλας 

"Αλκυονίδες μνήμες" 

Συναίσθηση - Σοφία Παπά

Στην κόψη του μαχαιριού
κόβεται μόνο αυτός
που προσδοκά
Άσκοπα ψάχνεις για καταφύγια.
Η μόνη αλήθεια σου είσαι εσύ
και όσοι χάραξαν
τη μορφή σου μέσα τους
ενώ εσύ ετοίμαζες
το επόμενο φευγιό σου.


Σοφία Παπά

Πίκρα - Γιάννης Μαρρές

Και σήμερα τα χέρια μου
δεν μπόρεσαν να γράψουν
ούτε μια νότα απ’ το τραγούδι μου
στον άσπρο κάμπο του χαρτιού∙

κι η θλίψη μου μαρμάρωσε
στα μάτια και στο πρόσωπο.


Γιάννης Μαρρές  /  "Αγάλματα στη βροχή"

Παρουσία πρώτη - Αργύρης Χιόνης

Κρυώνατε
και σας έντυσα τα ρούχα μου·
πεινούσατε
και σας τάισα τις σάρκες μου·
διψούσατε
και σας πότισα το αίμα μου.
Κι όταν ντυθήκατε και χορτάσατε,
ζητήσατε τραγούδι
κι εγώ σας έδωσα τα κόκαλά μου
και τα κάνατε φλογέρες·
μα ήταν αδέξια τα χείλη σας
και το τραγούδι βγήκε
παγερό και πένθιμο
κι αρχίσατε να κλαίτε
και να βρίζετε…
Κι όμως
δεν κράτησα για μένα τίποτα
έξω απ’ την ηδονή
της προσφοράς.
Μη μου την παίρνετε.


Αργύρης Χιόνης 

Ραντεβού - Ελένη Γούναρη

Σ' ένα σταυροδρόμι αναπνοών γνωριστήκαμε
στων φεγγαριών τα περάσματα
με ανθισμένα γιασεμιά
να κερνούν την άνοιξη ώρα δειλινού
 
Με χρώματα φρεσκοβαμμένα
μετά τις οδύνες τ' ουρανού
και της βροχής το δάκρυ
 
Εκεί ήταν που δίναμε τα πρώτα μας ραντεβού
 
Άλλοτε πάλι με το ένα τέταρτο του φεγγαριού
πλάθαμε τους αιώνες
όνειρα κι άστρα κυλούσαν βιαστικά
ανάμεσα απ' τα δάχτυλά μας
όμως εμείς εκεί, με επιμονή καρτερούσαμε
το αόρατο της σκέψης αντάμωμα
 
Ήταν φορές που αργούσες να φανείς
στις φυλλωσιές ενθύμια σου άφηνα
κάτι τεράστια κίτρινα
φθινοπωρινά γράμματα
 
Άλλες πάλι αργούσα εγώ
κι εσύ ζωγράφιζες με σπρέι
συνθήματα / παράπονα
στης καρδιάς τα τοιχώματα
 
Σε χρόνο αόριστο έγιναν όλα
τότε που ο έρωτας συνάντησε τη ζωή
και παρέσυρε τον ενεστώτα
να γράψει την ιστορία μας από το μέλλον
 
Τότε που είχαμε 
έναν ολάκερο αιώνα στο κατόπι μας


 Ελένη Γούναρη  

Θα επιμένεις - Άρης Αλεξάνδρου

Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις.
Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματα
χαράζοντας γραμμές
εδώ θα επιμένεις δίχως βία
χωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση
ποτέ στην περιφρόνηση
κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη
εκείνοι που οικοδομούνε ερημώσεις
κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων
να τραβάν συντεταγμένοι για το ξυλουργείο
να δέχονται περήφανοι την εκτόρνευσή τους
και να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα
σαν πιόνια.
Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο
με τις σειρές των πετρωμάτων
σάμπως νάσουν σίγουρος πως θαρθεί μια μέρα
όπου οι χωροφύλακες κ' οι επαγρυπνητές
 θα βγάλουν τις στολές τους.
Εδώ μες στα χαλάσματα που τα σπείραν άλας
θέλεις δε θέλεις θα βαδίζεις
υπολογίζοντας την κλίση που θάχουν τα επίπεδα
θα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σου
θέλεις δε θέλεις πρέπει ν' αποχτήσεις έναν δικό σου χώρο. 


Άρης Αλεξάνδρου 

Σιωπή - Έλενα Πολυγένη

Δε φωνάζει πια η λύπη μου
Στέκεται παράμερα και κοιτάζει με απορία
Δεν απομένει σχεδόν τίποτα για ν’ αναλύσουμε
Εξαντλήθηκε η έμπνευση
Μέσα σε στενά ρηχά δοχεία

Κάνω να σηκωθώ μα ξανακάθομαι
Κοιτάζω δήθεν το ρολόι μου
Ψάχνω να βρω μάταια μια λέξη
Μια νεκρή λέξη
Που να ηχήσει αδιάφορα και να χαθεί
Χωρίς ν’ αφήσει ίχνη

Δεν πονάω πια. Μόνο κοιτάζω με μεγάλα
Άδεια μάτια


Έλενα Πολυγένη  -   "Γράμματα σε μαυροπίνακα" 

Δε γράφονται τα ποιήματα σ' ένα χαρτί - Χρίστος Λάσκαρης

Δε γράφονται τα ποιήματα σ' ένα χαρτί
ξεθάβονται
με μια αξίνα τα μεσάνυχτα 

αφήνοντας
κι από 'να λάκκο.


Χρίστος Λάσκαρης 

Να εμποδίζεις τις σκιές