Το γράμμα - Γιάννης Βαρβέρης

Στην τσέπη του παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδια φιστικιών
και το τσαλακωμένο γράμμα μου.
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες του κρύου
νύχτες απ’ την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πια που μπαίνει το καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές του μέλλοντός μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ’ τις ραφές θα γραπωθώ για πάντα.
Κάποτε θα μ’ αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.


Γιάννης Βαρβέρης 

Εκτιμήσεις συλλεκτών - Βασιλική Νικοπούλου

Συλλέκτης στιγμών,
καλοπληρώνω ό,τι πολύτιμο.
Στοιβάζω στην αιχμή των μαχαιριών 
λέξεις και αισθήματα.
Αγνές προθέσεις που θέλουν
να πορευτούν σε μια έκθεση ιδεών
λιγότερη επώδυνη·
σε μια έκθεση θάρρους
που μου αναλογούν
και - περισσότερο ανώδυνη -
από τις θεωρίες πίστης
που μου καταλογίζουν.


Βασιλική Νικοπούλου  -  "ΕΚ-ΠΟΙΕΙΝ" 

Ανθίζει το χιόνι - Δανάη Μαστρογιάννη

Εσύ στη βάρκα εγώ στο πέλαγο
μ' άσπρο μακό που φουσκώνει σαν πανι...
η επαφή κύμα μα κύμα! θύελλα..
Εν αρχή ην ο έρωτας..
μορφή αρμονίας στη θάλασσα του βυθού!
καθαρή αγωνία
ξενάγηση σ' ερημωμένη φύση... 

Κωπηλατείς και φεύγω,
κυκλικές ακολουθίες της αγάπης..
το πέλαγο διαρκώς αλλάζει
νομίζω πως είσαι αθώος
νομίζω πως είσαι κοντά..σε μια προοπτική...
βυθίζομαι ολοσχερώς στον κίνδυνο..
να συναντηθώ μ' ένα όνειρο..
όχι από αυτά που ζεις...
από εκείνα που πνίγονται μαζί σου στη θάλασσα του βυθού..
νερά για τους λησμονημένους..

Η πραγματικότητα ξεμακραίνει
το φεγγάρι λυπημένο στα μουσκεμένα πελάγη..
Ο Θεός κρυμμένος στους πρόποδες των φάρων..
στην λίμνη των νούφαρων.. 

Σου μιλώ σύμφωνα μ' αυτό που υπήρξα..βυθός..βυθομετρώ..
σε κοιτώ σύμφωνα μ' αυτό που έγινα..βυθός...βυθοσκοπώ..
στον βυθό δεν πέφτει το χιόνι!
κολυμπώ σύμφωνα...σύμφωνα σύμφωνα....
σίγμα κάπα δέλτα ζήτα
Ζήτα κάτι βουίζει το πέλαγο...ζήτα κάτι βουίζει το κάτι...
Ο έρωτας δεν έχει σχήμα ούτε όγκο..
Ο Θεός δεν έχει όγκο ούτε σχήμα..η Τον νιώθεις η τίποτα! 

Ζήτα κάτι μονάχα ένα θρόισμα των ανέμων στα φύλλα του δεντρόσπιτου..
του δεντρόσπιτου με τις ρίζες..(μικρή παύση)
Η βάρκα σου απο μπετόν!
ο Μπετόβεν στους ουρανούς..
ζήτα κάτι, μονάχα λίγη μουσική..(ελαχιστη παύση)
λαχανιασμένα σ' αγαπώ στην άκρη της γλώσσας ήλιος βρέχει..
το σύννεφο λάμπει
ο λογαριασμός δικός μου..
σπασμένες σιωπές γαλάζια αχλύ και ο ορίζοντας....μ' εξαντλείς!
η αγάπη στο άβατο των ματιών..το πέλαγο διαρκώς αλλάζει..
μ' εξαντλείς σαν γερασμένο παιδικό τραύμα...
ο αφαλός σου μια λακκούβα με νερά πράσινα από τα βρύα..
τα χέρια σου πάνω μου κρύα... 

Η πανσέληνος στα πελάγη και τις κορφές..
το φεγγάρι μου ζεσταίνει την κοιλιά..
μπορώ! μπορώ να σε χάσω!..στη θάλασσα του βυθού..
βυθός!
βιαστικό ξεφύλλισμα..εικόνες που θυμάσαι όταν είναι πια αργά..
μ' εξαντλείς στους αφρούς των κυμάτων και στους χειμώνες... 

Όταν περπατάς στις λεωφόρους,
όταν σε συναντώ σε εκθέσεις ζωγραφικής και στα περίπτερα..
φοράς χρώματα παντός καιρού..όνειρα παντός καιρού..
χαμόγελα παντός καιρού!
στο κάτω κάτω της πόλης σου η κατηφόρα..
τρέξε!
τρέξε..ο χρόνος είναι σύννεφο στα φώτα βυθισμένο!
τρέξε πριν χαθείς στη κυκλικότητα των ρολογιών..
τρέξε πριν φτάσει η καταιγίδα και γεμίσει η βάρκα σου χιόνι!
σκοτεινές και αιώνιες οι καταιγίδες...
αλύγιστοι λεπτοδείκτες προσθέτουν βαρυχειμωνιά..
τα νερά σοφή αφαίρεση..
βρέχει..
βράδιασε..
βρέχομαι...
το σκοτάδι ξέρει κολύμπι..
όρθια στο πίνακα η βαρυχειμωνιά..
τα σύννεφα ήταν δικά της..(παύση) 

Κι εγώ μη νομίζεις απο τα συμπεράσματα κινδύνευσα..
από τις προσθέσεις και τα σχήματα..
από τα όνειρα που μου φόρτωναν κινδύνευσα..
στο σχολείο γράφτηκα
στη ψυχή μου γράφτηκα..
στους ξυπόλητους ποιητές που ζητιάνεψαν τη λέξη γράφτηκα..
στον λυγμό μου γράφτηκα αλύπητα που μ' έπνιξε...
σκληρά που με γρονθοκόπησε...
στο κάτω κάτω της πόλης μου..του βυθού η θάλασσα!
θάλασσα για τους ξεχασμένους..
θαμπή ανάμνηση..όπως από ένα παλιό φιλί της μάνας σου
στο παιδικό σου μάγουλο
που δεν θα ξανανιώσεις... 

Η θάλασσα του βυθού!
περιοχή για θησαυρούς και πολύτιμα ναυάγια..
ο περιούσιος λαός Του Κυρίου!
περιεχόμενο..
περί έρωτος...
περίνοια..
περιπλέεις..
βυθίζομαι ολοσχερώς στο πέλαγο..
στον βυθό δεν πέφτει το χιόνι..
αμείλικτα λευκά κύματα στ' ανοιχτά..
αφρισμένα σύννεφα..
αφρισμένα δάκρυα..
απλώς βρέχει!
κοίτα με! πάντα αλλού κοιτάς..
η παγωνιά είναι λευκή..
η βροχή ξέρει κολύμπι..
όρθια στον πίνακα η βροχή.. 

Η κιμωλία στα χέρια σου λιωμένη σαν χάπι..
όρθια στον πίνακα η παγωνιά..
η κιμωλία στα χέρια μου λιωμένη σαν πάγος...
χιονίζει!
κοίτα με! πάντα αλλού κοιτάς...
χιονόνερο..
χιονίζουν τα μάτια μου...
χιονίζει ο έρωτας..
χιόνι..
χιονόνερο...
χιονανθός..
χιονίζει ο έρωτας..
ανθίζει το χιόνι!
η βάρκα στα πόδια μου..
δεν ήμουν...δεν ήμουν εκεί...


Δανάη Μαστρογιάννη 

Απόσπασμα από μονόλογο της Δανάης Μαστρογιάννη με τίτλο "Ανθίζει το χιόνι" που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο 2009 στο περιοδικό "Λωτός"(εκδόσεις κ. Ευριδίκη Κοβάνη - Ρόδος) 

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα - Κώστας Καρυωτάκης

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Κάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Και στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Ηλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
Η σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.


Κώστας Καρυωτάκης 

Λίγο πριν απ’ το χάραμα - Μαρία Αργυρακοπούλου

       Στον σύντροφό μου Τάκη Τσαντήλα 

Λατρεύω τις στιγμές
λίγο πριν απ’ το χάραμα
πριν αναγεννηθεί το φως
τότε που νοερά ταξιδεύω
μακριά απ’ τα τείχη
της άχαρης πόλης
δίπλα στη θάλασσα
σ’ κείνο το βράχο που σμίξαμε
και με άγγιξες
στην ψυχή
στο μυαλό
και στο σώμα. 

Εκεί που χαράξαμε
το παρόν και το μέλλον
ανιχνεύοντας κοχύλια και βότσαλα
και που η αύρα της θάλασσας
λάξευε τ’ αρχικά μας
στην άμμο. 


Μαρία Αργυρακοπούλου  /  "Αποτυπώματα στο πουθενά" 

Αερικό της νύχτας - Τάκης Τσαντήλας

Αργά περπάτησες μες στη βροχή
αισθαντικά μέσα στη θύελλα
και με προσκάλεσες ξανά
μ’ εκείνο το επίμονο βλέμμα σου
που αδιασάλευτο ηδονικό γίνεται φως
πνοή και πρόσταγμα χορού
ερωτικού χορού μες στη βροχή
μέσα στη θύελλα
δίχως κανόνες και ορθούς βηματισμούς
απείθαρχο σαν μυθικό αερικό της νύχτας
να πλημμυρίζει ο νους και οι αισθήσεις
με βροχή
με θύελλα
με έρωτα
με σιωπή.

Αργά περπάτησες μες στη σιωπή
και χάθηκες.


Τάκης Τσαντήλας  /  "Ανιχνεύοντας ουρανό" 

Οφειλή - Βικτώρια Κουσίδου

Στα μέσα κράσπεδα της ψυχής,
τα επιμελώς διαρθρωμένα
εκεί που χτίζεις τη νύχτα
και αναπολείς το φως
σαν δώρο που ποτέ δεν πήρες,
στις μέσα φωτιές που σβήνεις
και αναζωπυρώνονται με ανέμους ασίγαστους,
στα μέσα δάκρυα,
αυτά που από χείμαρροι
γίνονται ποτάμια και σε πνίγουν
πριν αντικρίσεις τη θάλασσα,
χρωστάς έναν λόγο και μία σιωπή.
Χρωστάς ένα όνειρο
και μια Αγάπη,
χρωστάς ένα λουλούδι
και λίγο Ουρανό...


Βικτώρια Κουσίδου 

Πάλι ο θάνατος - Θωμάς Γκόρπας

Χιλιάδες πρωινά
μ’ ένα πλάκωμα στην καρδιά
χιλιάδες βράδια
πνιγμένα σε χιλιάδες
πνιγμένα τραγούδια
χιλιάδες αύριο και μεθαύριο
δε βαριέσαι πάμε εμείς
αυτά θα τα προλάβουν τα παιδιά
μην απελπίζεσαι
όλα θα γίνουν κάποια μέρα…


Θωμάς Γκόρπας 

Εγκαταλείψεις - Σοφία Στρέζου

Οι εγκαταλείψεις
αποκτούν όνομα, οδό και αριθμό
σα μετοικούν αλήθειες
σε ευάερα και ευήλια δωμάτια
για να γράφονται ποιήματα
στους ψιθυρισμούς του αποχωρισμού.
 
Εμπεριέχουν το απλησίαστο
τότε που θυμοί απόγνωσης
απειλούν αξόδευτες αισθήσεις
με ασάλευτους εναγκαλισμούς
στις εκμυστηρεύσεις της σιωπής
που πληγώνεται από ανεξήγητα άλλοθι.
 
Αντηχήσεις είναι μιας άλλης ζωής
που η μοίρα ορίζει 
πότε θα ακουστούν
στις συγκλίσεις του χρόνου
για να αφυπνισθεί η μνήμη
και να ορθωθούν λέξεις
ανάμεσα σε στίχους
αποκαλύπτοντας
το σφυγμό της ανάμνησης. 


Σοφία Στρέζου 

Κουραστήκαμε - Κώστας Μόντης

Κουραστήκαμε να φυτεύουμε ανόητα άνθη,
κουραστήκαμε να διεκδικούμε μηδαμινές καλοσύνες,
να κουμπώνουμε σακάκια,
και να εκθέτουμε επιφάνειες
σ’ έναν κόσμο που το φως του
ικανοποιείται σ’ αυτές,
που σταματά σ’ αυτές
κι αντανακλάται μ’ ελαφρή καρδιά.
Αν πρόκειται να συνεχίσουμε
πρέπει ν’ ανασκαφούν όλα απ’ την αρχή,
πρέπει ν’ αλλάξει πολιτική ο ήλιος,
πρέπει να μη γυαλίζει πια
τα χρυσά κουμπιά των σακακιών μας. 


Κώστας Μόντης 

Θέλω λυπητερά τραγούδια - Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου
καυτό σακατεμένο μου διαμάντι
γυμνό κορμί της θάλασσας που έπαιξες
χορδές του αέρα μέσα στα μαλλιά μου 

Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου
ηλεκτρισμένα μάτια στο σιργιάνι
η μουσική στα σφαιριστήρια της αγάπης
το πυροτέχνημα τού ήλιου στη φωνή μου 

Κατεδαφίζονται τα καλοκαίρια στη σειρά
όσο παλιώνω 


Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου 

Παλίνδρομες επιθυμίες - Βέρα Βασιλείου Πέτσα

Διαρκές το ανικανοποίητο μέσα μου.
Τι τάχα συντηρεί το ασαφές χρώμα
στα εσωτερικά ύδατα
που αλλοιώνει και αλλοιώνεται
καθώς η σκουριά τού κόσμου.
Σαν ύπουλη υγρασία διεισδύει
στα εντός μου τοιχώματα
ακτίνα διαθλώμενη
ηλεκτρίζει τα θέλω μου
σε χρόνο ανύποπτο. 

Ποτάμι βουερό
δέρνεται μέσα μου ο καιρός
παλινδρομώντας τις επιθυμίες
σαν άγρια της φύσης φαινόμενα
-διαβρώσεις, αποσαθρώσεις, κατολισθήσεις. 

Οδύνη αδιάκοπη εντός μου
το ανικανοποίητο. 


Βέρα Βασιλείου - Πέτσα  /  ''Σαράντα μίλια σιωπή''