Ανθίζει το χιόνι - Δανάη Μαστρογιάννη

Εσύ στη βάρκα εγώ στο πέλαγο
μ' άσπρο μακό που φουσκώνει σαν πανι...
η επαφή κύμα μα κύμα! θύελλα..
Εν αρχή ην ο έρωτας..
μορφή αρμονίας στη θάλασσα του βυθού!
καθαρή αγωνία
ξενάγηση σ' ερημωμένη φύση... 

Κωπηλατείς και φεύγω,
κυκλικές ακολουθίες της αγάπης..
το πέλαγο διαρκώς αλλάζει
νομίζω πως είσαι αθώος
νομίζω πως είσαι κοντά..σε μια προοπτική...
βυθίζομαι ολοσχερώς στον κίνδυνο..
να συναντηθώ μ' ένα όνειρο..
όχι από αυτά που ζεις...
από εκείνα που πνίγονται μαζί σου στη θάλασσα του βυθού..
νερά για τους λησμονημένους..

Η πραγματικότητα ξεμακραίνει
το φεγγάρι λυπημένο στα μουσκεμένα πελάγη..
Ο Θεός κρυμμένος στους πρόποδες των φάρων..
στην λίμνη των νούφαρων.. 

Σου μιλώ σύμφωνα μ' αυτό που υπήρξα..βυθός..βυθομετρώ..
σε κοιτώ σύμφωνα μ' αυτό που έγινα..βυθός...βυθοσκοπώ..
στον βυθό δεν πέφτει το χιόνι!
κολυμπώ σύμφωνα...σύμφωνα σύμφωνα....
σίγμα κάπα δέλτα ζήτα
Ζήτα κάτι βουίζει το πέλαγο...ζήτα κάτι βουίζει το κάτι...
Ο έρωτας δεν έχει σχήμα ούτε όγκο..
Ο Θεός δεν έχει όγκο ούτε σχήμα..η Τον νιώθεις η τίποτα! 

Ζήτα κάτι μονάχα ένα θρόισμα των ανέμων στα φύλλα του δεντρόσπιτου..
του δεντρόσπιτου με τις ρίζες..(μικρή παύση)
Η βάρκα σου απο μπετόν!
ο Μπετόβεν στους ουρανούς..
ζήτα κάτι, μονάχα λίγη μουσική..(ελαχιστη παύση)
λαχανιασμένα σ' αγαπώ στην άκρη της γλώσσας ήλιος βρέχει..
το σύννεφο λάμπει
ο λογαριασμός δικός μου..
σπασμένες σιωπές γαλάζια αχλύ και ο ορίζοντας....μ' εξαντλείς!
η αγάπη στο άβατο των ματιών..το πέλαγο διαρκώς αλλάζει..
μ' εξαντλείς σαν γερασμένο παιδικό τραύμα...
ο αφαλός σου μια λακκούβα με νερά πράσινα από τα βρύα..
τα χέρια σου πάνω μου κρύα... 

Η πανσέληνος στα πελάγη και τις κορφές..
το φεγγάρι μου ζεσταίνει την κοιλιά..
μπορώ! μπορώ να σε χάσω!..στη θάλασσα του βυθού..
βυθός!
βιαστικό ξεφύλλισμα..εικόνες που θυμάσαι όταν είναι πια αργά..
μ' εξαντλείς στους αφρούς των κυμάτων και στους χειμώνες... 

Όταν περπατάς στις λεωφόρους,
όταν σε συναντώ σε εκθέσεις ζωγραφικής και στα περίπτερα..
φοράς χρώματα παντός καιρού..όνειρα παντός καιρού..
χαμόγελα παντός καιρού!
στο κάτω κάτω της πόλης σου η κατηφόρα..
τρέξε!
τρέξε..ο χρόνος είναι σύννεφο στα φώτα βυθισμένο!
τρέξε πριν χαθείς στη κυκλικότητα των ρολογιών..
τρέξε πριν φτάσει η καταιγίδα και γεμίσει η βάρκα σου χιόνι!
σκοτεινές και αιώνιες οι καταιγίδες...
αλύγιστοι λεπτοδείκτες προσθέτουν βαρυχειμωνιά..
τα νερά σοφή αφαίρεση..
βρέχει..
βράδιασε..
βρέχομαι...
το σκοτάδι ξέρει κολύμπι..
όρθια στο πίνακα η βαρυχειμωνιά..
τα σύννεφα ήταν δικά της..(παύση) 

Κι εγώ μη νομίζεις απο τα συμπεράσματα κινδύνευσα..
από τις προσθέσεις και τα σχήματα..
από τα όνειρα που μου φόρτωναν κινδύνευσα..
στο σχολείο γράφτηκα
στη ψυχή μου γράφτηκα..
στους ξυπόλητους ποιητές που ζητιάνεψαν τη λέξη γράφτηκα..
στον λυγμό μου γράφτηκα αλύπητα που μ' έπνιξε...
σκληρά που με γρονθοκόπησε...
στο κάτω κάτω της πόλης μου..του βυθού η θάλασσα!
θάλασσα για τους ξεχασμένους..
θαμπή ανάμνηση..όπως από ένα παλιό φιλί της μάνας σου
στο παιδικό σου μάγουλο
που δεν θα ξανανιώσεις... 

Η θάλασσα του βυθού!
περιοχή για θησαυρούς και πολύτιμα ναυάγια..
ο περιούσιος λαός Του Κυρίου!
περιεχόμενο..
περί έρωτος...
περίνοια..
περιπλέεις..
βυθίζομαι ολοσχερώς στο πέλαγο..
στον βυθό δεν πέφτει το χιόνι..
αμείλικτα λευκά κύματα στ' ανοιχτά..
αφρισμένα σύννεφα..
αφρισμένα δάκρυα..
απλώς βρέχει!
κοίτα με! πάντα αλλού κοιτάς..
η παγωνιά είναι λευκή..
η βροχή ξέρει κολύμπι..
όρθια στον πίνακα η βροχή.. 

Η κιμωλία στα χέρια σου λιωμένη σαν χάπι..
όρθια στον πίνακα η παγωνιά..
η κιμωλία στα χέρια μου λιωμένη σαν πάγος...
χιονίζει!
κοίτα με! πάντα αλλού κοιτάς...
χιονόνερο..
χιονίζουν τα μάτια μου...
χιονίζει ο έρωτας..
χιόνι..
χιονόνερο...
χιονανθός..
χιονίζει ο έρωτας..
ανθίζει το χιόνι!
η βάρκα στα πόδια μου..
δεν ήμουν...δεν ήμουν εκεί...


Δανάη Μαστρογιάννη 

Απόσπασμα από μονόλογο της Δανάης Μαστρογιάννη με τίτλο "Ανθίζει το χιόνι" που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο 2009 στο περιοδικό "Λωτός"(εκδόσεις κ. Ευριδίκη Κοβάνη - Ρόδος)