Έζησα με αναίδεια - Μαρία Λαϊνά

Έζησα με αναίδεια
και μοναξιά.
Μιλάω στο πρώτο πρόσωπο. 

Έζησα με παράξενες σκέψεις
σκοτεινές παρορμήσεις
και όνειρα˙
σε μερικά έβγαινα σε λιμάνια
σ’ άλλα πνιγόμουνα
λίγο πριν απ’ την όχθη
κατάπινα το αλμυρό νερό. 

Ολόκληρη έζησα.


Μαρία Λαϊνά  

"Ό,τι έγινε - Άνθρωποι και φαντάσματα" 

Εδώ ή αλλού - Κατερίνα Γώγου

Αγαπημένε.
Μπήκε αθόρυβα ο χειμώνας.
Ξυπόλυτος μη με τρομάξει ή για το αντίθετο.
Έβγαλε μπουμπούκια η μοναξιά.
Οι εφημερίδες εδώ
βγαίνουνε συχνά.
Τα νέα μου γνωστά.
Συνεχίζω τον εγκλεισμό μου.
Με μια κάμα στην καρδιά.
Εδώ ή αλλού.
Ζωντανή ή σκοτωμένη. 

Αγαπημένε.
Αθώε ένοχε.
Αστεριών το λαμπρό τρεμάμενο φως.
Βία αρμονία. 

Αγαπημένε μου.


Κατερίνα Γώγου  /  "Με λένε Οδύσσεια" 

Αινείτε τον Κύριον - Γιώργος Γεραλής

Λοιπόν είναι αλήθεια
τα λεγόμενα παιδιά θαύματα
πολύ σπάνια δικαιώνουνε τις προβλέψεις. 

Από τ’ αγόρια της παιδικής χορωδίας
που ακούσαμε κάποτε στο νησί
σ’ εκείνη τη φανταστική
Χριστουγεννιάτικη νύχτα
ακόμη θυμούμαι τα μάτια τους
παράφορα ερωτευμένα με τον ουρανό. 

Κανένα δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη·
δεν έγινε άγγελος. 

Όπως έμαθα ανδρώθηκαν, ευδοκιμούν
και φθείρονται ανάμεσά μας.


Γιώργος Γεραλής

Θυμωμένη πληγή - Μαρίνα Ακλήρου

Η θυμωμένη πληγή ηρέμησε επιτέλους.
ράφτηκε με κλωστές που μπορούν να καλύψουν
και την πιο αυτονόητη αλήθεια.
Σε λίγο δε θα υπάρχει κίνδυνος κανείς
ο ασθενής θα αναρρώσει πλήρως.
η πληγή του δε θα αφήσει κανένα εξωτερικό σημάδι. 

Ναι∙ ήταν καλπάζουσα μορφή θυμού
γι αυτό και η πληγή του έκαιγε όποιον την άγγιζε
τώρα όμως την έχουμε ναρκώσει για πάντα
και δεν μπορεί να κάνει κακό σε κανέναν
μόνο λίγες μέρες ακόμα στην εντατική
γιατί πάντα υπάρχει κίνδυνος υποτροπής
μετά όλα θα γίνουν όπως πριν
μόλις τα ράμματα χυθούν από μόνα τους
πάει να πει πως ο θυμός νικήθηκε επιτυχώς
και δε θα εισχωρήσει σε πιο βαθιά διαμερίσματα. 

Η πληγή; μα μη τα ξαναλέμε!
δε θα φαίνεται τίποτα
μην ανησυχείτε
κόπηκε από τη ρίζα.
κανείς δε θα καταλάβει∙
Ποτέ. 

Μαρίνα Ακλήρου

Συντρίμμια - Γιάννης Βούλτος

Κάθε πρωί
Κάνει έναν ιδιότροπο περίπατο
Στην προκυμαία
Έχει τη συνήθεια
Μαζί με τα κοχύλια
Να μαζεύει
Και τα συντρίμμια
Απ’ τα ναυάγια
Και στο σπίτι
Κάθε βράδυ
Να τα συναρμόζει
Στην ψυχή του


Γιάννης Βούλτος  /  "Μαρτυρία"

Θεατρίνοι - Ελένη Χριστοφοράτου

Στο ξημέρωμα της νέας μέρας
φοράμε μάτια που γελούν
ρούχα - πανοπλίες
κάποτε και γάντια
για την τέλεια αμφίεση.
Τραβάμε τα χείλη στο πλάι
εκβιάζοντας χαμόγελα,
κρύβουμε επιμελώς συμβιβασμούς
και σκελετούς ονείρων͘͘͘͘͘͘͘͘͘·
ρόλους οσκαρικών προδιαγραφών.
Στην ασφάλεια της νύχτας
ψηλαφούμε τους βίους μας
αναζητώντας σφυγμό.


Ελένη Χριστοφοράτου  /  "Χαρτοπόλεμος" 

Μικρή ελεγεία - Ναπολέων Λαπαθιώτης

Όλα τ’ αγνά, τ’ αχνά, τ’ απλά
τα παραπονεμένα,
και τ’ απαλά και τα καλά,
με μάραναν εμένα· 

όσα λυγάς, κι όσα σκορπάς,
στο πέρασμά σου, Χρόνε,
τ’ αναπολώ και τ’ αγαπώ
και την καρδιά μου τρώνε... 

Τ’ ανθάκια, τα λιγόχαρα
κι ωστόσο μυροβόλα,
κι όλα όσα σβήνουν μες το φως,
κι όλα όσα φθίνουν, όλα· 

κι οι πράοι νεκροί, οι καλοί νεκροί,
που χάνονται στο χώμα,
κι αυτοί προπάντων, αχ, αυτοί,
αυτοί που ζουν ακόμα...


Ναπολέων Λαπαθιώτης

Δεν έχω άλλη πίστη - Έλενα Λυμπεροπούλου

Δεν έχω άλλη πίστη.
Τα μάτια μου σπινθηρίζουν
σε κόγχες κεραυνού.
Δεν τολμώ να έρθω
σε καμία συνάντηση.
Μόνο σε ματωμένα
τοπία συναναστροφής.
Οι νεκροί θα μιλήσουν
για όλα αφού εσύ ζεις.
Σε ξεγέλασα,
μίλησα υποτιμητικά
για τον πόνο,
αλλά νύχτωνε και
το φεγγάρι άνοιγε
σαν πόρτα
καταπακτής.


Έλενα Λυμπεροπούλου  /  "Υποταγή λυρισμού"

Ανικανοποίητο - Θεοδώρα Φελέρη

Ξενυχτώ πίσω από τις γρίλιες των παραθύρων
και ονειροπολώ με την ανατολή
Ανάποδη η ύπαρξή μου
Εχθές έδωσα μια κλοτσιά στο παρελθόν
και σήμερα έσκυψα και το μάζεψα
για να το παρηγορήσω
Εχθές φώναξα δυνατά
πως δεν με νοιάζει τίποτε
και σήμερα ψάχνω στα πηγάδια
να δω αν εκπληρώθηκαν οι ευχές του χθες
Πόσο μακριά είμαι, Θεέ μου, από το τίποτε;
Δεν απέχω πολύ. Έτσι άκουσα.
Κράτησα στη χούφτα λίγη φαντασία
και τη σκόρπισα για ν’ ανάψω φωτιά
Ξάφνου γέμισε το δωμάτιο ανεπιθύμητους 

Διάολε,
είναι αβάσταχτη η μοναξιά όταν έχεις παρέα


Θεοδώρα Φελέρη  /  "Μικρές σταγόνες αλμύρας" 

Ένα παράθυρο της νύχτας (IX) - Στάθης Λειβαδάς

Σε τέσσερα κομμάτια τεμαχίστηκα
με τον πρώτο ζέφυρο του θέρους
ένα της σιωπής των περιπάτων
ένα των ασέληνων αφηγήσεων
ένα των ονειροπολήσεων
ενός κόκκινου αψηλού αστεριού από ρουμπίνι
κι ένα της ανειρήνευτης ηδονής των κοριτσιών
του πρώτου άστρου.
Τινάχτηκαν σαν ανυπόμονες κροτίδες
στα χέρια αναστάσιμου εφήβου
κι έπεσαν βρεγμένα αποκαΐδια
με το άξαφνο μπουρίνι
ενός αυχμηρού Ιούλη.


Στάθης Λειβαδάς  /  "Ένα παράθυρο της νύχτας" 
 

Ο έρωτας - Ιωάννα Λιούτσια

O έρωτας
πυρακτωμένο σίδερο στη μέση
ξάφνιασμα στην αρχή
αναστενάγματα
καμένη σάρκα
αναφιλητά
στο τέλος πόνος
μία σφραγίδα έγκαυμα
ο έρωτας
ένα αυλάκι που κυλά η μνήμη
κι αναζητά τους μάρτυρές της 


Ιωάννα Λιούτσια 

Χωρίς να σε βλέπω - Τίτος Πατρίκιος

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς - πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις - κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.


Τίτος Πατρίκιος

Αναζήτηση - Αγγελική Ζευγολάτη

Σώπα∙ ή μάλλον μίλα,
μίλα αργά, ψιθυριστά∙
ίσα που να με γεμίζει η φωνή σου τρέμουλο,
και νοσταλγία.
Ίσα που τα νύχια μου να γεμίζουν
απ’ τα νεκρά κύτταρά σου,
ενώ γδέρνω τη νοσταλγία.
 Αν θέλεις μπορείς και να μ’ αγγίξεις,
απαλά.
Μόνο πρόσεχε,
μην ξυπνήσεις τις αναμνήσεις μου.
Θα μου ξυπνήσεις τη χαρά,
ίσως και το δάκρυ.
Θάλασσες θα βγουν απ’ τα μάτια μου
και φοβάμαι μην πνιγείς.


Αγγελική Ζευγολάτη  /  "Επίκληση στη σκέψη" 

Κι η άνοιξη συνθλίβεται - Στέλλα Γεωργιάδου

Μικρό ανάμεσα στις πέτρες κρίνο
σου γνέφει μάταια
πως το έαρ ανθίζει
και στις χαραμάδες

Το πατάς με το βαρύ σου βήμα
κι η άνοιξη συνθλίβεται


Στέλλα Γεωργιάδου 

"Μάσκα οξυγόνου"

Ωρίων (ζ΄) - Οδυσσέας Ελύτης

Νοητή λάμψη
Κυανό διάστημα
Κάθαρση της ψυχής!
Σα να ‘λειψε ο επίγειος θόρυβος
Σα να σταμάτησε η κακία της μνήμης
Καθαρό πάλλεται
Το καινούργιο μας όνειρο
Μας τραβάει απ’ το χέρι αόρατο χέρι

Όπου Γαλήνη γίνεται ο αθώος ο ουρανός
Όπου η Ψυχή ελέγχεται αναλλοίωτη.


Οδυσσέας Ελύτης  /  "Προσανατολισμοί" 

Είναι μέρες που δεν γεμίζουν με τίποτα - Νικολέτα Κριαρά Λάμπρου

Όλοι μιλούν για τον καιρό
εκτός από εμάς
Κάποιες φορές κλαίς,
άλλες φορές θέλεις να κλάψεις και δεν μπορείς
Ότι είχες να πεις
έχει ειπωθεί
Πόση φασαρία καταναλώνεις σε τόση σιωπή
Τυλίγεις λαμπάκια
να στολίσεις τη σκέψη
μα συνεχώς
γέρνεις


Νικολέτα Κριαρά - Λάμπρου 

Ράβω τις αποστάσεις - Γιώργος Λίλλης

Η μοναχικότητα δεν φαντάστηκα ποτέ
πως θα έμοιαζε με αντιζηλία. 

Ανύπαρκτος, σχεδόν ένα τίποτα, κι όμως αυτόχθων
στις αποσιωπημένες σου πράξεις. 

Σε διανύω.


Γιώργος Λίλλης 


"Μικρή διαθήκη" 

Η πόρτα - Τζένη Μαστοράκη

Τώρα, επάνω στην πεσμένη πόρτα
περνάνε και κρεμάνε τα τραγούδια τους
δεμένα με χρωματιστές κορδέλες
σαν τάματα σε κάποια
Παναγία τάδε, τη θαυματουργή.
Ο ποιητής κουβαλάει
την πόρτα στην πλάτη
και σωπαίνει.
Θα τόνε δεις καμιά φορά λοιπόν,
να περπατάει σκυφτός
ή να περνάει με το πλάι τα στενά,
και κείνο το κάγκελο
στραβωμένο,
αφήνει βαθιά χαρακιά
πάνω στην άσφαλτο.


Τζένη Μαστοράκη  /  "Το σόι" 

Ελεύθερες πτώσεις - Παναγιώτης Αργυρόπουλος

Πάει καιρός που κάνω ελεύθερες πτώσεις
στο κενό της παρόρμησης
χωρίς αλεξίπτωτα όνειρα.
Εξασκούμαι στο μάταιο.
Παρασημοφορώ το εφήμερο
για την προσφορά στο ανέλπιστο.
Τόσα χρόνια
υπηρετώντας μεγάλες προσδοκίες
κολλώντας ένσημα βαρέων αντιστάσεων
χρεοκόπησα.


Παναγιώτης Αργυρόπουλος 

Δισταγμός - Κλεονίκη Δρούγκα

Θέλω να μιλήσουμε
έχω ετοιμαστεί
όμως φοβάμαι∙
πριν σου τηλεφωνήσω
φυλλομετρώ ξανά τις σημειώσεις
τις έγραφα
όλη νύχτα
συνδυάζοντας τις συλλαβές
τώρα που ο ήλιος επιμένει να βγει
η επιθυμία να κάνω ένα βήμα
υποχωρεί μέσα μου
έχει περάσει και η ώρα
η μέρα αργοσέρνει δισταγμό
δεν είμαι σίγουρη
να σου μιλήσω αν θέλω τελικά.


Κλεονίκη Δρούγκα 

"Οκλαδόν με τον χρόνο" 

Μαύρο πλισέ - Λεωνίδας Κακάρογλου

Ονειρεύτηκα ένα ταξίδι μαζί σου
Εσύ θα φοράς το μαύρο πλισέ φουστάνι
Και τα μαλλιά σου θα τα σηκώνει ο αέρας 

Θα σου δείξω την υγρασία της νύχτας
Που υπολογίζει τις λεπτομέρειες
Ενός παιχνιδιού που χάθηκε 

Μεταξύ ονείρου μου και ονείρου σου
Θα συναντηθούμε


Λεωνίδας Κακάρογλου 

Γιατί σ’ αγάπησα δεν ξέρω - Ιωάννα Πιτσιλλή

Ίσως γιατί φίλησες στο στόμα
τους φόβους μου και τους ημέρεψες
Ίσως γιατί άνοιξες μια καταπακτή στην καρδιά μου
και από εκεί πότισες κάτι ανεμώνες
που είχαν σκυμμένο το κεφάλι
Ίσως πάλι γιατί χάδεψες απαλά τις άσχημες ρυτίδες
αυτές που ήρθαν και στριμώχτηκαν
με το έτσι θέλω πάνω στην ψυχή μου
Ναι… Ίσως τελικά γι’ αυτό να σ’ αγάπησα
Και σ’ αγαπάω ακόμα 

Ιωάννα Πιτσιλλή  

Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις - Mahmoud Darwish

Ο ερχομός του Απρίλη
Η μυρωδιά του ψωμιού την αυγή
Οι απόψεις μιας γυναίκας για τους άντρες
Το τραγούδι μιας γυναίκας
Τα γραπτά του Αισχύλου
Ο φόβος στα μάτια ενός τυράννου
Ο πρώτος  έρωτας
Η χλόη πάνω στη πέτρα
Η πρώτη νότα της φλογέρας
σαν σε ταξιδεύει στις αναμνήσεις
Στη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Το τέλος του Σεπτέμβρη
Μια γυναίκα να κλέβει χρόνια μετά τα σαράντα
Το άρωμα του ροδάκινου στα χείλη μιας γυναίκας
Μια ώρα ήλιου στη φυλακή
Τα συνθήματα ενός λαού
για τους  χαμογελαστούς μάρτυρες (…)


Μαχμούντ Νταρουίς  -   Mahmoud Darwish 

Μετάφραση / Απόδοση : Νασίμ Αλάτρας  - Nasim Alatras 

* Ο Μαχμούτ Νταρουίς (Mahmoud Darwish) [1942-2008], θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης και ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Άραβες ποιητές.

Μπαλωμένες απόχες - Γιάννης Αγγελάκας

Θα ‘ρθουν καιροί
που ακόμη και τα βαλσαμωμένα πουλιά
θα ανοίξουν
τις φτερούγες τους
και θα αποχωρήσουν περήφανα
από τις βιτρίνες μας.
Και εμείς
οι δήθεν ζωντανοί και παντοδύναμοι
πιο ηττημένοι από ποτέ
θα τα κυνηγάμε ασθμαίνοντας
και θα ανεμίζουν στον αέρα
ανήμπορες
οι μπαλωμένες μας απόχες.


Γιάννης Αγγελάκας 

Απουσία - Ειρήνη Καραγιαννίδου

Μη με κοιτάς!
Πόσο ακόμη σκοτάδι να χρεώσεις;
Άκου
Όταν φύγεις
σε παρακαλώ μη κλείσεις την πόρτα
να μπαινοβγαίνει η απουσία ελεύθερα.
σ σ σ σ…
Μη μιλήσεις!
Να κατακερματίσεις το αντίο σου μόνο
να το παίρνω σε μικρές
ισόποσες δόσεις.


Ειρήνη Καραγιαννίδου

Η μεγάλη νοσταλγία - Τάσος Λειβαδίτης

Τ’ άλλα ειπώθηκαν σιγανά σαν προσευχή:
"Φίλλιπε, θεία Ρόζα, Άννα..."
αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα
αφού είμαστε όλοι ξένοι
και το σκοτάδι γιατί έρχεται καθώς νυχτώνει
αν όχι για να κρύψει κάποιο μεγάλο μυστικό. 

Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που δεν ζήσαμε
κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας...


Τάσος Λειβαδίτης 

"Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα" 

Το γνώριμο της ανάσας σου - Μαρία Αργυρακοπούλου

Να βυθιστώ στα άδυτα της ψυχής σου
ν’ αφουγκραστώ τον γνώριμο εκείνο χτύπο
της δαντελωτής σου ανάσας
να εξερευνήσω το άβολο κύμα της ματιάς σου
να σου τραγουδήσω σ' όλες τις μουσικές κλίμακες
και το τραγούδι μου ν' ανοίξει
τα κλειστά παράθυρα των οριζόντων
να συναντήσει στο ξάστερο την μορφή σου
ως χάδι λυτό
και διάχυτο.


Μαρία Αργυρακοπούλου

"Αποτυπώματα στο πουθενά" 

Υδρία - Αλέξης Τραϊανός

Σου έδινα συνέχεια σου έδινα
Και συ έπαιρνες συνέχεια έπαιρνες
Και δεν ήξερες πως παίρνεις
Δεν ήξερες κι ούτε ποτέ θα ξέρεις
Πώς η ψιχάλα γίνεται βροχή
Κατακλυσμός η βροχή κι ύστερα θύελλα
Και μένεις γυμνός δίπλα στο γκρεμισμένο σπίτι
Δίχως φωτιά δίχως βοήθεια
Στην τέλεια εγκατάλειψη στην πλήρη ερημιά
Όπως αδειάζει μια κάμαρα σαν αφαιρέσεις
Έναν πίνακα ή κάποιον καθρέφτη
Κάτι δικό σου τέλος πάντων
Αναπόσπαστο με τον εαυτό σου
Που σ’ όριζε να υπάρχεις δεμένος μαζί του
Και τώρα μόνο να θυμάσαι ξέρεις
Τώρα που λιγοστεύει η βροχή πάνω απ’ την πόλη
Και ξημερώνει πάλι όπως αύριο όπως χτες
Στα προπύλαια τούτης της μέρας παρατημένος
Θα σε θυμάμαι
Όπως το τελευταίο όνειρο τον τελευταίο λυγμό
Με μιαν υδρία ποιήματα κάθε πρωί


Αλέξης Τραϊανός  /  "Μικρές μέρες" 

Φωτιά εσύ - Εμμανουέλα Νινιράκη

Φωτιά εσύ,
έλα κοντά
τον κόσμο μου να κάψεις.
Τον κόσμο αυτόν
που μ’ άφησαν να ‘χω
για σιγουριά.
Να λέω πως επέλεξα
καλύτερα τη στάχτη
από έναν κήπο της Εδέμ
που πια δεν με χωρά.
Φωτιά εσύ,
έλα κοντά
τον κόσμο μου να κάψεις.
Να σε γνωρίσω
κι ας καώ μαζί σου,
τελικά.

Εμμανουέλα Νινιράκη 

Στους δρυμούς με τα εύηχα ποιήματα - Τάκης Τσαντήλας

Παρακάμπτοντας τη σιωπή
την αναίσχυντη οίηση
ανιχνεύω μαζί σου
τους δρυμούς με τα εύηχα ποιήματα∙
κι ας πυκνώνουν οι νάρκες τριγύρω
ας καραδοκούν οι χίμαιρες
ας εισχωρεί η παγερή μελαγχολία μέσα μας
το φως πάντα αμάλαγο    
θα αφηγείται στον άνεμο
τις ευάρεστες
αισθαντικές μας μέρες.


Τάκης Τσαντήλας 

"Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας"