Οι τυχοδιώκτες - Δημήτρης Μιχελουδάκης

Στο πρακτορείο,
εκεί που μεταμφιεσμένη σε όνειρο
τριγυρνά ἡ ήττα,
εκεί συχνάζουν
ντυμένοι τυχοδιώκτες.


Δημήτρης Μιχελουδάκης

Χαράζει - Μαρία Αγιασοφίτη

Καθώς κάθε σκέψη
εύθραυστη σαν αυγινή
αποκαθηλώνει
την αντιφατική στιγμή σου.
Καθώς το είναι σου
το διαλύει ο πυρετός
λίγο πριν την αυτοκτονία
της αλήθειας σου.
Καθώς κυριαρχεί πια
κεραυνός στη ματιά,
ουρανός στην καρδιά
κι η απουσία της σκέψης μειδιά,
επιτέλους χαράζει.


Μαρία Αγιασοφίτη 

Θα επιστρέψω φωτεινός - Αλέξανδρος Ίσαρης

Έφτιαξα μια ζωή από πηλό
Που ράγισε στα χέρια μου
Λερώθηκε στα χέρια αλλωνών
Μέχρι που κομματιάστηκε.
Ζωγράφισα τη μοναξιά·
Με το βλέμμα τρομαγμένο ταξίδεψα
Σε έρημα νησιά χωρίς φωνή.
Αγάπησα φαντάσματα που σύρθηκαν
Μαζί μου σε κρεβάτια ηδονικά
Κι έπειτα πέταξαν από κοντά μου κρώζοντας.
Αρρώστησα σε κάτασπρα δωμάτια
Κρατώντας το κορμί να μη σκορπίσει.
Έκλαψα από πόνο κι από στέρηση.
Πύργους ονειρεμένους έχτισα
Μα η αρχιτεκτονική λειψή και χάλασαν,
Στον δεύτερο σεισμό δεν άντεξαν,
Κρίθηκαν κατεδαφιστέοι.
Με βλέμμα άτονο την παγωνιά προσμένω.
Νοέμβριος και στο μυαλό μου βρέχει καλοκαίρια.
Μα είμαι σίγουρος πως κάποτε
Μέσα από του χωραφιού την πρωινή δροσιά
Μέσα από τη λίμνη την ακύμαντη θα βγω
Και θα επιστρέψω φωτεινός.


Αλέξανδρος Ίσαρης  /  "Θα επιστρέψω φωτεινός" 

Νευραλγικές απολήξεις - Μαρία Πισιώτη

Στο πρώτο άγγιγμα τ’ αγέρα
ορθωμένα στέκουν κλαδιά.
Στο δεύτερο φτερούγισμά του
της θάλασσας πλοκάμια
πλέκουν τον εφιάλτη.
Στο τρίτο σάλπισμα του
γίνονται ιπτάμενα καρφιά.
Στο τέταρτο μαζεύουν
τα θραύσματά τους
που σκόρπισαν κατά γης.


Μαρία Πισιώτη 

"Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου" 

Πρώτη μνήμη - Άννα Γρίβα

Μπροστά μου
οι δρόμοι
άπλωναν χρώματα
και έτρεχε η χαρά
με τα κοχύλια της
τις καμπανούλες
και τους ανεμόμυλους.
 
Κι όμως άκουγα
δίχως διάλειμμα
άκουγα
να καλπάζει
ξοπίσω μου
η νύχτα
το αόρατο ζώο.


Άννα Γρίβα  /  "Σκοτεινή κλωστή δεμένη" 

Φωνή από βράχο - Φάνης Παπαγεωργίου

Το άθροισμα των μυώνων συρίζει
βγάζει σε κλίμακα
την αντανάκλαση του φεγγαριού
και τρέμει με το βήμα αμαξοστοιχίας
από στενό πέρασμα
ή μέσα σε βουνό
 
Η ευτυχία για την ανταπόκριση
ξεχειλίζει
ακόμα κι από το ομορφότερο χείλος
που δεν δοκίμασε τίποτα
έξω από το σκίτσο του χαρτί
 
Τη στιγμή που ο συριγμός
γίνει καταιγίδα
ή βροντή
θα δούμε τον ρόγχο
 
Υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά
από τον φόβο
μήπως
τυχόν
πεθάνεις;
 
 
Φάνης Παπαγεωργίου  /  "Διώρυγα μεταξύ νεφών" 

 

Αχνίζει ακόμα η ζωή - Λίλλυ Ιουνίου

Βρες κάτι άλικο
κι έλα να περάσουμε πάνω από τον κόσμο
απαλά
σαν υπόσχεση
αχνίζει ακόμα η ζωή
φαντάσου
να έχουμε πάλι πρόσωπα
στο σώμα καταιγίδες
σε ανακωχή με τις λέξεις
να ανασαίνουμε μόνο βαθιά 


Λίλλυ Ιουνίου 

Αξίζει - Γιώργος Δανιήλ

Αξίζει τέλος η ζωή
αξίζει να βιωθεί
έτσι όπως πέφτει
ο ίσκιος των πταισμάτων
πέφτει και χάνεται
στο γέρμα της νύχτας
έτσι όπως ανεβαίνει
το κονσέρτο για πιάνο του Μπετόβεν
προχωρεί στη μελωδική του μοίρα
και κατεβαίνουν τα δάχτυλα
του γέρο-Ρουμπινστάιν
και πλέκουνε τα βότσαλα της μουσικής.

Αξίζει, ό,τι κι αν πεις
αξίζει. 


Γιώργος Δανιήλ  /  "Τα αδιέξοδα και τα τερπνά" 

Μεταμόρφωση - Pat Parker

Παίρνεις αυτά τα δάχτυλα
τα κάνεις να μαλακώνουν -
ένα βελούδινο άγγιγμα
στα λαγόνια σου

παίρνεις αυτά τα χέρια
τα κάνεις να λυγίζουν
ένα ζεστό κουκούλι
να σε προστατεύει

παίρνεις αυτό το κέλυφος
το κάνεις να γεμίζει
ένα δοχείο αισθήσεων
να ξαπλώνει μαζί σου

παίρνεις αυτή τη φωνή
την κάνεις να τραγουδάει
ένα ελεύθερο πουλί
να κελαηδάει τη δόξα σου

παίρνεις εμένα, αγάπη
ένα θαλάσσιο κουφάρι
με γεμίζεις με σένα
και κυοφορώ
αγάπη
γεννώ
την επανάσταση


Πατ Πάρκερ  -  Pat Parker  /  "ΑΓΑΠΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" 

Μετάφραση / Απόδοση : Νίκη Κωνσταντοπούλου

Θαλασσοδρόμος - Κώστας Κολλημένος

Ακούγονταν ο θόρυβος
της μηχανής του πλοίου
να τυμπανίζει τα αυτιά μου
πίσω μου αυλακωμένο
το κορμί της θάλασσας
μου προκαλούσε φόβο.
Ένας γλάρος ακολουθούσε.
Η φαντασία μου τυλίχτηκε με τις ιδέες μου
που όλο απομακρύνονταν από μένα.
Ναυαγισμένη η ζωή μου
ακολουθεί τούτο το πλοίο της γραμμής.


Κώστας Κολλημένος 

Η επιλόχειος θλίψη της σελίδας - Αντιγόνη Βουτσινά

Μαύρες κλωστές
οι λέξεις.
Ράβουν το δέρμα
ωμό. 

Μην τραβήξεις καμιά τους. 

Θα φανεί από κάτω
η άκαρπη γέννα
και
η πρόχειρη καισαρική του ποιήματος.


Αντιγόνη Βουτσινά 

Το τρυφερό της μυστήριο - Θανάσης Κυρκόπουλος

Η συνάντηση ήταν απροσδόκητη.  
Πίστευα πως είχε αφήσει το νησί
το δέρμα της
όμως ήταν ακόμα κατάφυτο
με ήλιο κι αλάτι -
μήπως κολυμπούσε σε κάποιον έρωτα;
Αυτό ήταν πάντα
το τρυφερό της μυστήριο.

Παιδευτήκαμε για λίγο
συζητώντας αργά
για μέλλοντες και σχέδια
ώσπου ένα χάδι της αργόσυρτο
σφράγισε το νηστικό μου βραχίονα
σα γραμματόσημο
στέλνοντας διάφανο
στο χημικό των ματιών
αυτό που δεν ειπώθηκε ποτέ.

Κι οι φωνές χαμήλωσαν
μέσα στη φωτοσκίαση
πλαταίνοντας το αμήχανο
δε χαιρετηθήκαμε·
μόνο γνέψαμε πεπρωμένο,
μας καλούσαν κόσμοι ασύμμετροι.  

Εκείνο το μεσημέρι
ήμουν εξώτερος
και το πλακόστρωτο οικουμένη.


Θανάσης Κυρκόπουλος  /  "Η μετάγγιση" 

Φεγγάρι - Αναστασία Ξηρομερίτη

Το φεγγάρι μισό
κρεμασμένο
σ’ ένα μελανό κατάρτι
χαμένο στο πέλαγος.

Το φεγγάρι μισό
δρεπάνι
χωρίζει στα δύο
το μαύρο πέπλο
της μοναξιάς.

Το φεγγάρι μισό
φέγγει αχνά
τα χνάρια σου
στην άβυσσο
της ψυχής.


Αναστασία Ξηρομερίτη

Αυτό είναι - Γιώργος Δομιανός

μιας και είπαμε περί για έρωτα:
ξέρεις τι είναι;

δυο αυτοκίνητα
που μέσα σε μια άδεια πόλη
τη νύχτα
ψάχνει το ένα το άλλο
για να συγκρουσθούν μετωπικά

αυτό είναι


Γιώργος Δομιανός

Σαν υφαντό να αιωρηθώ - Γιάννα Κουκά

Τύλιξέ με
σαν πόδια στο σεντόνι
φόρεσέ με
σαν του Λόρκα μπολερό
ίδρωσέ με
σαν οικοδόμου το κορμί πάνω στο γιαπί
ανάσανέ με
κάνε με τζούρα από τσιγάρο
ρούφηξέ με
φύσα με τώρα∙ κάνε με κύκλο απ' τον καπνό
μπας και έτσι μπορέσω
παν' απ' τις πόλεις
σαν υφαντό να αιωρηθώ
κι ίσως έτσι σ' ένα χαμόσπιτο
σαν Μοντιλιάνι να τα πίνεις να σε βρω 
βρέχει


Γιάννα Κουκά 

"Σημειώσεις σε χαρτοπετσέτα" 

Η πιο όμορφη θάλασσα - Nâzım Hikmet

 Να γελάσεις απ’ τα βάθη
των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο
 
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα
 
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα
δε στo ‘χω πει ακόμα

 
Ναζίμ Χικμέτ  -  Nâzım Hikmet 

Μετάφραση / Απόδοση: Γιάννης Ρίτσος