Σάρκινος λόγος (ΙV) - Γιάννης Ρίτσος

Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,
θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.
Όμως εγώ δε θα ’χω πια φωνή να τα μιλήσω.
Γιατί εσύ συνήθιζες πάντα
να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες,
κι υστέρα μαζευόσουν στο κρεβάτι
ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα.
Σταύρωνες τα χέρια σου
γύρω στα γόνατά σου, αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα
τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα.
Να με θυμάσαι - μου ’λεγες - έτσι·
έτσι να με θυμάσαι με τα λερωμένα πόδια μου·
με τα μαλλιά μου ριγμένα στα μάτια μου 
- γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω.
Λοιπόν, πώς να ’χω πια τη φωνή.
Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι
κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές κανενός Παραδείσου.


Γιάννης Ρίτσος 

Τα ερωτικά  /  Εκδόσεις Κέδρος 

Επιθυμίες - Ελένη Βακαλό

Τη νύχτα
Που κυλάνε στους ώμους
Λυμένοι σπασμοί
Σε ήθελα
Να χαϊδέψεις
Με βλέφαρα γυμνά
Το κορμί μου
Σκοτεινός και βουβός
Να σαρώνεις τον άνεμο
Και να ’ρχεσαι
Βαρύς σα σιωπή
Κι απλά
Θα σε δεχτώ


Ελένη Βακαλό 

Πριν από το λυρισμό  /  Εκδόσεις Συμείον 

Ένοικοι της ματαιότητας (απόσπασμα) - Τάσος Λειβαδίτης

Θυμάσαι Άννα, που έπλεκες τα χειμωνιάτικα βράδια
και κάθε τόσο σήκωνες τα μάτια και με κοίταζες
σα να μ’ αποχαιρετούσες; Πού θα πήγαινες;
Όπου κι αν πάμε τώρα, Άννα, δεν προλαβαίνουμε.
Έφυγε ο καιρός!


Τάσος Λειβαδίτης

Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα  /  Εκδόσεις Μετρονόμος

Έρωτας - Λένα Σαμαρά

Έρωτα έρχεσαι αναπάντεχα
στις έρημες ζωές
τις αναιρείς σαν να πρόκειται για φύλλο
που αναποδογύρισε στον άνεμο
χωρίς καμία σκέψη
ανατρέπεις τα συμπαντικά δεδομένα
τη σταθερότητα των πλανητών
με την αρχή της αβεβαιότητας
που οι αιώνες γνώριζαν
από τότε που οι θεοί ονειρεύονταν.


Λένα Σαμαρά

Όρια  /  Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Η Τερηδόνα - Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Φύγε 

Το κορμί σου είναι πολύ υπαρκτό 

Τούτη η μουσική που γλιστράει απ’ τα χέρια σου
κι ανακατεύεται με τη θερμή σου ανάσα 

Μού αρκεί να γεύομαι της απουσίας σου
την αίσθηση
μού αρκεί να γεύομαι του ιδεατού σου κόσμου
την αφή 

Μού αρκεί να γεύομαι την αέναη προσδοκία


Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου 

Ο δύσκολος θάνατος  /  Εκδόσεις Νεφέλη 

Η στάχτη - Μίλτος Σαχτούρης

Η στάχτη που μένει
το χέρι που λιώνει
ένα μικρό άσπρο χέρι
διωγμένο
που παγώνει

τα δάση ψηλά με τις φωτιές
τα δάση που καίγονται

τα όνειρά μου


Μίλτος Σαχτούρης

Ποιήματα (1945 - 1971  /  Εκδόσεις Κέδρος 

Απ’ το παράθυρο - Βέρα Βασιλείου Πέτσα

Μικρός ορίζοντας
καρφώνει τον χρόνο
στα λατομεία της θλίψης,
κ’ ύστερα
δεν έχει ο νους να ταξιδέψει. 

Πέτρα στην πέτρα
θα περιπλανηθούν τα μάτια
και σαν η ψυχή δανείσει τα φτερά
θα βρουν τη χαραμάδα.


Βέρα Βασιλείου - Πέτσα  

Βορεινό παράθυρο  /  Εκδόσεις Μετρονόμος 

ΑΙΘΡΙΕΣ (VIII) - Οδυσσέας Ελύτης

Μια ιππασία στα σύννεφα
Μια κάμαρη όπου γδύθηκε κορίτσι αγαπημένο
Ένα μπουκέτο ημέρες ύστερ’ από την βροχή
Ο ήλιος
Εγώ
Που έσκαψα τόσες νύχτες να τον ξαφνιάσω
Δίνοντας μια σπρωξιά στην αναμφίβολη
Ευτυχία. 

Ναι το εαρινό απόσπασμα
Μου αφήνει την καρδιά
Μου αφήνει τη γοητεία
Να νιώθουμε πάντοτε αλλού ενώ γέρνω εδώ πέρα. 

Ω! λυγισμένη ευωδιά
Κλωνάρι κρύο παιδί νερού
Αγαθό μονοπάτι.


ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ  /  ΑΙΘΡΙΕΣ

Προσανατολισμοί  /  Εκδόσεις Γαλαξία

Χτυπάει το τηλέφωνο - Μαρία Ροδοπούλου

Δεν κοιτώ πίσω από καθρέφτες παλιούς
με φοβίζει το ύφος του τοίχου
Δεν ερμηνεύω τις τυπωμένες οδηγίες
με τρομάζουν οι παραπομπές Ούτε αλλάζω συρμό
με καταπίνουν οι σταθμάρχες
Είμαι υπάκουο βαγόνι εικονικής ανταρσίας
Πλήρως εξοπλισμένο κομμάτι αναπόδεικτου θεωρήματος
που φτιάχνεται μ επιμονή κι υπομονή
από τους εργοδηγούς συσκευασμένης ελευθερίας

Δεν ακούει κανείς  το τηλέφωνο;


Μαρία Ροδοπούλου

Είμαι πολλές  /  Εκδόσεις Ιδεόγραμμα

Η βία του βίου (88) - Τσιμάρας Τζανάτος

Αντέχω.
Γενικά έχω αντοχές.
Εξασκήθηκα.

Κουβάλησα βουνά
που άλλοι τα θεωρούσαν πετρούλες.
Μετέφερα χαλίκια
που πλάκωναν τη ζωή σαν κοτρώνες.
Πήγα εκεί που άλλοι δεν πήγαιναν.
Αντί γι’ αυτούς πήγα.

Άντεξα να περιμένω.
Και κυρίως άντεξα
να μην περιμένω.
Τίποτα.

Αβίωτη η βία του βίου.


Τσιμάρας Τζανάτος / Η βία του βίου (αγνώστου)

[ Ποιήματα 2000 – 2021] / Κάπα Εκδοτική

Διαπίστωση - Μαρία Κρασοπούλου

Εδώ που τα λέμε, το σήμερα μονάχα
κάνει φασαρία στην κλειδοθήκη μας.
Ό,τι πιστώνεται στην επαύριο
μια φαγανή ματαίωση
το κρατάει στην οδοντοστοιχία της.
Λοιδορήσαμε τις προτροπές
με το λάθεμα στις επάλξεις.
Ζήσε με κάθε κύτταρο τον μουσαφίρη χρόνο.
Εδώ που τα λέμε, τα σώματά μας
ένα δεματάκι είναι δανεικό.
Καθόλου αγύριστο. 


Μαρία Κρασοπούλου 

Ήχοι αθόρυβοι  /  Εκδόσεις Γαβριηλίδης 

Διαβάζοντας ένα ποίημα - Χρίστος Λάσκαρης

Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη,
όταν την είδα
να έρχεται από μακριά∙
μισή γυναίκα,
μισό όνειρο.  
 
Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω
στεφανωμένη
με άνθη κερασιάς. 

Τότε κατάλαβα
τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.


Χρίστος Λάσκαρης  /  Τέλος του προγράμματος 

[Συγκεντρωτικά] ΠΟΙΗΜΑΤΑ  /  Εκδόσεις ΤΥΡΦΗ 

Πρόσεχε - Κική Δημουλά

Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα

αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι

γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.


Κική Δημουλά

Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως  /  Εκδόσεις Ίκαρος

Πέντε μικρά θέματα (III) - Μανόλης Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά 

Κάμε να σ’ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε.)


Μανόλης Αναγνωστάκης 

Τα Ποιήματα  /  Εκδόσεις Πλειάς 

Σ’ όσους σπάσανε - Κατερίνα Γώγου

Σ’ όσους σπάσανε
Σ’ όσους κρατάνε
Κουρελιασμένοι απ’ τ’ αγριεμένα κύματα
πεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρος
στο σκοτεινό θάλαμο της γης
με ισκιωμένο το μυαλό
απ’ το ξέφρενο κυνηγητό
τις ασάλευτης πορείας των άστρων
οι τελευταίοι
απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους
θυσία
στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών.
Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.
κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής
σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις…


Κατερίνα Γώγου

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΛΤΟ  /  ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Παράπλευρες απώλειες - Περικλής Κοροβέσης

Είχα σβήσει με μπλάνκο το όνομά σου
από την ατζέντα μου.
Δεν περίμενα να ξαναπάρεις τηλέφωνο
ύστερα από τόσον καιρό.
Και όμως πήρες.
Ρώτησες αν ενοχλείς. Ήσουν ευγενική.
Το μέταλλο της φωνής σου, πολύτιμο όπως πάντα.
Ρώτησες αν γράφω.
Δεν ήθελες να με διακόψεις.
Εκτιμούσες πάντα την δουλειά μου.
Ρωτάς τι κάνω.
"Όλα καλά" σου λέω.
Τί να σου πω;
Με γάμησες.
Περίπατο έκανες στη ζωή μου και τη διέλυσες.


Περικλής Κοροβέσης 

Παράπλευρες καθημερινές απώλειες / Οι εκδόσεις των συναδέλφων 

Εκεί που γεννιούνται οι κορυφογραμμές - Θεοδώρα Βαγιώτη

Είμαι η ιστορία
στην παλάμη του προφήτη
αρχίζω αστρογέννητη
πώς ο ήλιος
πώς ο ουρανός
μ’ ένα στεφάνι
από άνθη αναπάντητα
γιατί
τελειώνω σβήνοντας
όπως το κερί
όπως το φως
με τ’ αγκάθια πληρώνοντας τον βαρκάρη
στην κεφαλή του ξύλου
που τίμησαν κάτι άνθρωποι
νεκροί ή άγιοι
πριν το τέλος
γελάστηκα
πως μπορώ να ξεκουράσω τα μάτια μου
στα χέρια του μέσα
μα με κάνει
σκόνη που πέφτει στο χώμα
και ποτέ
δεν έμαθα
τα λόγια μου


Θεοδώρα Βαγιώτη

ΜΑΡΜΑΡΟΓΛΥΦΕΙΟ [shine]  / Εκδόσεις στίξις

Έξη χρόνια - Βύρων Λεοντάρης

Μες σ’ έξη χρόνια πώς ανδρώθηκαν οι κήποι,
πώς φούντωσε η μικρή πορτοκαλιά,
πώς μεγάλωσαν τα όνειρα στων κοριτσιών τα μάτια...
Κι εγώ
πάλεψα έξη χρόνια σα θηρίο για να ξεχάσω,
πάλεψα έξη χρόνια για ν’ αλλάξω - τίποτα δεν άλλαξε.
Η ίδια γεύση στο στόμα μου,
η ίδια βουή στα μάτια μου,  
η ίδια πληγή μες στην καρδιά μου
και σε κάθε πόρο του κορμιού μου
πάντοτε ένα μικρό παιδί πονάει και κλαίει...


Βύρων Λεοντάρης

Ψυχοστασία [Ποιήματα 1949-2006]  /  Εκδόσεις Ύψιλον

Μια ξεχασμένη εποχή - Μαρία Χρονιάρη

Άλλο ένα καλοκαίρι μεγάλωσε ανήλιαγο
στο μπαλκόνι μου
κι ακόμα δεν ξημέρωσε
εκείνος ο Αύγουστος που μου είχες τάξει

Κι όμως
υπήρξαμε μαζί

εν δυνάμει άγιοι


Μαρία Χρονιάρη

Αγέννητη γη  /  Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ

Αλληλοεξυπηρετήσεις - Τάσος Λειβαδίτης

Κι αν έμεινα πάντα νέος είναι γιατί η λησμονημένη γυναίκα,
που τόσες φορές μίλησα γι’ αυτήν,
περνάει κάθε βράδυ στο βάθος του δρόμου,
σβήνοντας με το μακρύ αναχρονιστικό της φόρεμα
όλο μου το παρελθόν.


Τάσος Λειβαδίτης 

Εγχειρίδιο Ευθανασίας  /  Εκδόσεις Κέδρος

ΗΘΕΛΑ ΗΘΕΛΕΣ - Νίκη Κωνσταντοπούλου

Ήθελα πολύ να σ’ ακουμπήσω,
να σε γευτώ με το σάλιο μου,  
                    να νιώσω το δέρμα
       που μυρίζω στον ύπνο μου.
Ήθελα πολύ να πάμε βόλτα
σε πολύβουες πόλεις  
με δυνατά φώτα τη νύχτα,  
          να κοπάσουν οι εφιάλτες
       της μαύρης μου θάλασσας.

Ήθελες πολύ να με συναντήσεις∙
να φιλήσεις τις ρυτίδες μου,
     Τα θλιμμένα ηλιοβασιλέματά μου.
Ήθελες πολύ το πελιδνό μου πρόσωπο
από φόβο να κάνεις να γελάσει.
           Μα διαλέξαμε δύσκολο δρόμο.

Τον έρωτα...


Νίκη Κωνσταντοπούλου 

Εγώ, απέναντι  /  Εκδόσεις vakxikon

ΤΕΛΟΣ - Γιώργος Μπλάνας

Επειδή άκουγα φωνές

μέσα στη νύχτα, από παιδί,
πιστεύω πως ο άνεμος
ξέρει πώς θα τελειώσουμε
πάνω σ’ αυτήν την πέτρα.
Μα δεν μιλάει σ’ αυτούς
που δεν ακούν φωνές
μέσα στη νύχτα
κι εγώ είμαι πια ένα γέρικο πεύκο
στην άκρη του γκρεμού:
ερείπιο της σιωπής
εκείνου του παιδιού
που άκουγε φωνές
μέσα στη νύχτα. 


Γιώργος Μπλάνας  /  ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 

Εκδόσεις BIBLIOTHEQUE

Άσμα (αποσπάσματα) - Μάτση Χατζηλαζάρου

Σήμερα νομίζω τελευταία φορά
θα σε τραγουδήσω
γιατί εσύ είσαι ο οίστρος και ο σφυγμός
και η βραχνή φωνή του έρωτα
που κρατιέται άλλοτε ψηλά
και άλλοτε βαθιά σε χορδές
έξω από κάθε γραφή [...]
η αγάπη ξεντύνει τα κορμιά
εσύ μ’ ανοίγεις παράθυρο
με κλείνεις
με στολίζεις φυτά
και τα περιποιέσαι
με μυρίζεις
με διψάς
με κρατάς [...]
εσύ αγγίζεις τα όρια
που χρωματίζουνε τα πράγματα
και τα ονόματά τους
και τη φθορά τους
τι άλλο είναι ο κύκλος
από την ίριδα του ματιού σου [...]
όταν μ’ αγαπάς
μικρή εικόνα στρογγυλή
μες στην ίριδα του ματιού σου είμαι
σ’ ένα δωμάτιο ασβεστωμένο
κοντά στη θάλασσα
άσπρο το αλάτι της
ξεραίνει άγκυρες μόλους σκοινιά
αισθάνομαι τον ήλιο μαύρο
και τα μάτια σου [...]
γιατί εσύ είσαι ο οίστρος και ο σφυγμός
και η βραχνή φωνή του έρωτα
που κρατιέται άλλοτε ψηλά
και άλλοτε βαθιά σε χορδές
έξω από κάθε γραφή [...]


Μάτση Χατζηλαζάρου  /  Ποιήματα 1944-1985  /  Εκδόσεις Ίκαρος

Ο γρίφος της νύχτας - Τάκης Τσαντήλας

Ευκρινής και αθώος
ως πυρίκαυστος λόγος
απέναντι σε καιρούς
ευτελείς κι ανυπόφορους
κι εσύ ανάσα μελίρρυτη
να ξεγυμνώνεις το ποίημα
αδημονώντας να σμίξεις
στα νέφη
μαζί του

Έλα
κι απόψε
στο πλάι μου
να επιλύσουμε
τον γρίφο
της νύχτας


Τάκης Τσαντήλας

Υστερόγραφα με παραλήπτη  /  Χρόνος Εκδόσεις

  

Πολύπαθη χίμαιρα - Μαρία Αργυρακοπούλου

Στο δύσβατο της ζωής
το μονοπάτι
ανάμεσα στη βροχή
και στο αχνόφεγγο
τραγούδι έγινα
της προσμονής
και καρτερίας. 

Έτσι σ’ αντάμωσα
ως πολύπαθη χίμαιρα
σε ποίημα τ’ ανέμου.


Μαρία Αργυρακοπούλου 

"Αποτυπώματα στο πουθενά"  /  Χρόνος Εκδόσεις 

Θεμέλιο από δάκρυα

Θέλω να σε πλάσω με λέξεις
που καίνε και παραληρούν
εδώ στο παλαβόσπιτό μου.
Καθισμένος πάνω σε μια στραβοπόδαρη
ακτίνα του φεγγαριού
στο καπάκι ενός κόσμου που βράζει
ακούγοντας γέλια από αόρατες κοιλιές
σκάβω τη μεγάλη κραυγή των ανθρώπων.
Πάνω σου τα λόγια μου άφηνε να συνδέονται.
Υπάρχει ο έρωτας
όπως υπάρχουν στεναγμοί φυλακών
μ’ ένα μάτι τρελό κι αχαλίνωτο
π’ αγναντεύει την άβυσσο.
Υπάρχουν σεμνές σιωπές πλάι στο λυγμό
και το ψωμί ξεριζωμένο απ’ το σκληρό χώμα.
Υπάρχει η αγάπη
όπως υπάρχει μέσα στο ανάθεμα της εργατιάς
η εκμεταλλεύτρια τάξη 
και το απερίφραστο μπλε του θανάτου.
Υπάρχει ο έρωτας
όπως ο άνθρωπος χτισμένος
σ’ ένα θεμέλιο από δάκρυα.


Λευτέρης Πούλιος  

"ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΟΥΛΙΟΥ"  /  Εκδόσεις Κέδρος 

Να φυσάει το αεράκι - Ρωξάνη Νικολάου

Να φυσάει το αεράκι
να στάζει η βροχή απ’ τα φύλλα
ο ήλιος να στεγνώνει τις πεταλούδες
εγώ να φτιάχνω ήσυχα κάτι 
εσύ να έρχεσαι από τα περβόλια
απ’ τα ψώνια ή απ’ τη θάλασσα
στο πάνω σπίτι να μιλούν
ν’ ακούγονται τα βήματά τους
και δεν με νοιάζει
αν θα ‘μαι πεθαμένη. 


Ρωξάνη Νικολάου 

"ΣΑΛΟΣ ΜΑΓΝΗΤΗΣ"  /  Εκδόσεις Φαρφουλάς

Ξεχάστε με στη θάλασσα - Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία,
αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.
Είμαι επισκέπτης.
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου ανήκει.
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι".
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου
είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν όνομα
και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο..
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία. 


Θόδωρος Αγγελόπουλος 

* Ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία "Ταξίδι στα Κύθηρα".

Το Δάσος - Μαρία Πολυδούρη

Το Δάσος, κοίτα, απόγυρε
στης Νύχτας την αγκάλη.
Μύρο αποπνέει μεθυστικό,
στενάζει με το αηδόνι.
Το φεγγαράκι πάνω του
περίεργο προβάλλει
και στον καθρέφτη του ρυακιού
τα μάγια του ξαπλώνει.

Μαρία Πολυδούρη

Μπορώ ακόμα και μιλώ μαζί σου - Γιάννης Πατίλης

Τα γράμματά σου τα ‘στελνες
με τη βροχή
και τον αέρα!
Όταν μου χτύπαγες το τζάμι έβγαινα
κατέβαινα στο δρόμο κι άκουγα:
πως σύννεφο ήσουν
που ξεκίνησες
κι ήρθες να κλάψεις
πάνω απ' το σπίτι μου
στην πόλη. 


Γιάννης Πατίλης

Άγνωστη - Νανά Ησαΐα

Πήρα το μάθημα του αίματος.
Όπως και της λογικής.
Μια παραισθητική μορφή
Καλύπτω την έκφρασή μου.
Πότε στέκομαι στην πόρτα.
Στην θέα του απογεύματος.
Πότε περνώ από τις καθημερινές ώρες.
Ήσυχη τακτοποιώ.
Ποτέ δεν αναγνωρίζομαι.
Ποια λύση θα με παρουσίαζε στο φώς;
Άγνωστη σαν σκιά
Διαρκώς καλύπτω
Την ίδια απόσταση
Από την ζωή μου. 


Νανά Ησαΐα 

Της Δώρας - Γιώργος Λ. Οικονόμου

Πέθανες είπαν,
όσοι δεν σε γνώρισαν
κι εγώ μαζί τους
αυτό πίστεψα.
Μα ήρθες
και τρυφερά  μου ψιθύρισες:
ανόητε
κήπος έγινα
που τόσο πολύ λαχτάρισες
λεμονοκυπάρρισο
να φυτέψεις
και βασιλικά∙
ανόητε
που πίστεψες  πως πέθανα
εγώ για το χατήρι σου
χώμα έγινα
τσιμέντο κι ασβέστης
να με πατάς
να με σβήνεις
κι ύστερα
ποιήματα να μου γράφεις. 


Γιώργος Λ. Οικονόμου  /  "Δεκαπέντε νέα ποιήματα" 

Αυτή η πόλη θα ξανάρθει - Νιόβη Ιωάννου

Ακολουθώντας τη μυρωδιά
του καμένου κλαδιού
αυτή η πόλη θα ξανάρθει
εισχωρώντας στη ζωή μας
μ’ έναν τρόπο αλλιώτικο
σαν το κεφάλι ολοσκότεινου σκύλου
που γλύτωσε τινάζοντας τη χαίτη στον ορίζοντα
κι ύστερα στηρίχτηκε
στους μαύρους μας αγκώνες
σιγοπίνοντας στην απλωσιά
του νυχτερινού τραπεζιού
κι όλοι πιστέψαμε πως μπορεί να ματώσει
μέσα στο μαλακό ψωμί
η γέφυρα, το ποτάμι,
ένας απελπισμένος που σφυρίζει. 


Νιόβη Ιωάννου 

Το άγιο τίποτα - Νίκος Βαραλής

Οι νύχτες κρύβουν στις τσέπες τους
μια πονετική βροχή από λόγια παλιών ανθρώπων.
O σταθμάρχης τότε, ακουμπάει τη ράχη τους
μια στοίβα άγραφων βιβλίων
που μας περιμένουν πάντα
στους άδειους τους σταθμούς μας.
Στις νύχτες αυτές που δεν έχουν πάτωμα
κυκλοφορούμε έχοντας στα χέρια
ωραίες μπουκάλες με κρασί σαν μπιμπερό.
Μέσα τους πνίγονται λείψανα παλιών ελπίδων,
που επιπλέουν χρόνια μες στις ξέρες μας.
Στις νύχτες, λοιπόν, αυτές
Ψάχνουμε να βρούμε την θάλασσα του τίποτα
εκεί που λέξη καμία δεν ανθίζει.
Εκεί καθόμαστε στα κρύα τα βουνά
και πέφτει πάνω μας αυτή η πονετική βροχή
της μίας νύχτας, της μίας και μόνης νύχτας.
Κι όπως αργά το τίποτα μας καταπίνει
ανεβαίνει o ήλιος πάνω στους ώμους μας
σε άλλους γίνεται φωτιά
σε άλλους φωτοστέφανο.
Στο τέλος μένουμε αγκαλιασμένοι
εκεί στην άγια σιωπή
στου αγίου τίποτα, το μέρος.


Νίκος Βαραλής  /  "Το τίποτα και οι λέξεις" 
 

Χάρισμα - Δημήτρης Τρωαδίτης

Να χαρίσεις
ένα κομμάτι ουρανού
στους αδικημένους
να το κάνουν προσκέφαλο
να θερίσουν με δρεπάνι
την ανημποριά που θεριεύει
σαν να την έσπερνες
χρόνια.


Δημήτρης Τρωαδίτης 

"Με μια εμμονή στην κωλότσεπη"

Ίχνος - Ιουλίτα Ηλιουπούλου

Ίχνος χρόνου κανένα
Σαν απάτητο της μνήμης το έδαφος
Κάθε πού το περνά, όμοια νερό, το φιλί
Επιστρέφει πιο νέο
Βουλιάζει - βήμα στην άμμο -
Σκέψεις, εικόνες, αισθήματα
Κι ύστερα δυνατά πιο πολύ
Ξαναφέρνει
Τη λαχτάρα πού κοίταγα
Και μέσα στο πλήθος σε βρήκα
"Αύριο, αύριο"
Σαν για πρώτη φορά
Ίχνος χρόνου κανένα αφήνοντας
Ό παλιός έρωτάς μας Πιο νέος
"Αύριο. Στην αγκαλιά μου. Ξανά". 


Ιουλίτα Ηλιουπούλου  /  "Το ψηφιδωτό της νύχτας" 

Κούρασε τόσος χειμώνας - Δημήτρης Γκιούλος

Ενηλικιωθήκαμε σημαίνει αγκαλιάσαμε τον τρόμο
Χάσαμε την κοινή μας γλώσσα
-αν είχαμε ποτέ τέτοια -
κι έπειτα την ψάξαμε στα δίκτυα τα κοινωνικά
Αναζητώντας το χαμένο χρόνο
φύγανε άνθρωποι κομμάτια μας
παρότι παίζουμε τις λέξεις στα δάχτυλα
το βράδυ σφίγγουμε το μαξιλάρι
μετρώντας κρίσεις πανικού
Σκόρπιοι στο χάρτη
σκορπίσαμε τα μέσα μας στο πάτωμα
Σκοτώσαμε έρωτες και βγήκαμε να βρούμε άλλους
Καταναλώσαμε και πειραματιστήκαμε
κάνοντας λάστιχο τα όρια μας
Εξασκηθήκαμε στη νομιμότητα
και μοιραστήκαμε το βάρος της βίας
με υπομονή χριστιανική
Κάναμε εικονοστάσι την αξιοπρέπεια
εμείς που είπαμε θ' αλλάξουμε τον κόσμο
μα περάσαμε καιρό πολύ σε σάπια δυάρια
Κι όμως κάποιοι ακόμα κάνουν παιδιά
και φαντάζονται το μέλλον στρογγυλό και πολύχρωμο
κι ίσως τα καλοκαίρια που ζήσαμε
αυταπάτες να μην είναι
μα σκηνές από τα προσεχώς
γιατί πώς να το πω
κούρασε τόσος χειμώνας 


Δημήτρης Γκιούλος  /  "Ακραία καιρικά φαινόμενα"