Αλληλοεξυπηρετήσεις - Τάσος Λειβαδίτης

Κι αν έμεινα πάντα νέος είναι γιατί η λησμονημένη γυναίκα,
που τόσες φορές μίλησα γι’ αυτήν,
περνάει κάθε βράδυ στο βάθος του δρόμου,
σβήνοντας με το μακρύ αναχρονιστικό της φόρεμα
όλο μου το παρελθόν.


Τάσος Λειβαδίτης 

Εγχειρίδιο Ευθανασίας  /  Εκδόσεις Κέδρος

ΗΘΕΛΑ ΗΘΕΛΕΣ - Νίκη Κωνσταντοπούλου

Ήθελα πολύ να σ’ ακουμπήσω,
να σε γευτώ με το σάλιο μου,  
                    να νιώσω το δέρμα
       που μυρίζω στον ύπνο μου.
Ήθελα πολύ να πάμε βόλτα
σε πολύβουες πόλεις  
με δυνατά φώτα τη νύχτα,  
          να κοπάσουν οι εφιάλτες
       της μαύρης μου θάλασσας.

Ήθελες πολύ να με συναντήσεις∙
να φιλήσεις τις ρυτίδες μου,
     Τα θλιμμένα ηλιοβασιλέματά μου.
Ήθελες πολύ το πελιδνό μου πρόσωπο
από φόβο να κάνεις να γελάσει.
           Μα διαλέξαμε δύσκολο δρόμο.

Τον έρωτα...


Νίκη Κωνσταντοπούλου 

Εγώ, απέναντι  /  Εκδόσεις vakxikon

ΤΕΛΟΣ - Γιώργος Μπλάνας

Επειδή άκουγα φωνές

μέσα στη νύχτα, από παιδί,
πιστεύω πως ο άνεμος
ξέρει πώς θα τελειώσουμε
πάνω σ’ αυτήν την πέτρα.
Μα δεν μιλάει σ’ αυτούς
που δεν ακούν φωνές
μέσα στη νύχτα
κι εγώ είμαι πια ένα γέρικο πεύκο
στην άκρη του γκρεμού:
ερείπιο της σιωπής
εκείνου του παιδιού
που άκουγε φωνές
μέσα στη νύχτα. 


Γιώργος Μπλάνας  /  ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 

Εκδόσεις BIBLIOTHEQUE

Άσμα (αποσπάσματα) - Μάτση Χατζηλαζάρου

Σήμερα νομίζω τελευταία φορά
θα σε τραγουδήσω
γιατί εσύ είσαι ο οίστρος και ο σφυγμός
και η βραχνή φωνή του έρωτα
που κρατιέται άλλοτε ψηλά
και άλλοτε βαθιά σε χορδές
έξω από κάθε γραφή [...]
η αγάπη ξεντύνει τα κορμιά
εσύ μ’ ανοίγεις παράθυρο
με κλείνεις
με στολίζεις φυτά
και τα περιποιέσαι
με μυρίζεις
με διψάς
με κρατάς [...]
εσύ αγγίζεις τα όρια
που χρωματίζουνε τα πράγματα
και τα ονόματά τους
και τη φθορά τους
τι άλλο είναι ο κύκλος
από την ίριδα του ματιού σου [...]
όταν μ’ αγαπάς
μικρή εικόνα στρογγυλή
μες στην ίριδα του ματιού σου είμαι
σ’ ένα δωμάτιο ασβεστωμένο
κοντά στη θάλασσα
άσπρο το αλάτι της
ξεραίνει άγκυρες μόλους σκοινιά
αισθάνομαι τον ήλιο μαύρο
και τα μάτια σου [...]
γιατί εσύ είσαι ο οίστρος και ο σφυγμός
και η βραχνή φωνή του έρωτα
που κρατιέται άλλοτε ψηλά
και άλλοτε βαθιά σε χορδές
έξω από κάθε γραφή [...]


Μάτση Χατζηλαζάρου  /  Ποιήματα 1944-1985  /  Εκδόσεις Ίκαρος

Ο γρίφος της νύχτας - Τάκης Τσαντήλας

Ευκρινής και αθώος
ως πυρίκαυστος λόγος
απέναντι σε καιρούς
ευτελείς κι ανυπόφορους
κι εσύ ανάσα μελίρρυτη
να ξεγυμνώνεις το ποίημα
αδημονώντας να σμίξεις
στα νέφη
μαζί του

Έλα
κι απόψε
στο πλάι μου
να επιλύσουμε
τον γρίφο
της νύχτας


Τάκης Τσαντήλας

Υστερόγραφα με παραλήπτη  /  Χρόνος Εκδόσεις

  

Πολύπαθη χίμαιρα - Μαρία Αργυρακοπούλου

Στο δύσβατο της ζωής
το μονοπάτι
ανάμεσα στη βροχή
και στο αχνόφεγγο
τραγούδι έγινα
της προσμονής
και καρτερίας. 

Έτσι σ’ αντάμωσα
ως πολύπαθη χίμαιρα
σε ποίημα τ’ ανέμου.


Μαρία Αργυρακοπούλου 

"Αποτυπώματα στο πουθενά"  /  Χρόνος Εκδόσεις 

Θεμέλιο από δάκρυα

Θέλω να σε πλάσω με λέξεις
που καίνε και παραληρούν
εδώ στο παλαβόσπιτό μου.
Καθισμένος πάνω σε μια στραβοπόδαρη
ακτίνα του φεγγαριού
στο καπάκι ενός κόσμου που βράζει
ακούγοντας γέλια από αόρατες κοιλιές
σκάβω τη μεγάλη κραυγή των ανθρώπων.
Πάνω σου τα λόγια μου άφηνε να συνδέονται.
Υπάρχει ο έρωτας
όπως υπάρχουν στεναγμοί φυλακών
μ’ ένα μάτι τρελό κι αχαλίνωτο
π’ αγναντεύει την άβυσσο.
Υπάρχουν σεμνές σιωπές πλάι στο λυγμό
και το ψωμί ξεριζωμένο απ’ το σκληρό χώμα.
Υπάρχει η αγάπη
όπως υπάρχει μέσα στο ανάθεμα της εργατιάς
η εκμεταλλεύτρια τάξη 
και το απερίφραστο μπλε του θανάτου.
Υπάρχει ο έρωτας
όπως ο άνθρωπος χτισμένος
σ’ ένα θεμέλιο από δάκρυα.


Λευτέρης Πούλιος  

"ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΟΥΛΙΟΥ"  /  Εκδόσεις Κέδρος 

Να φυσάει το αεράκι - Ρωξάνη Νικολάου

Να φυσάει το αεράκι
να στάζει η βροχή απ’ τα φύλλα
ο ήλιος να στεγνώνει τις πεταλούδες
εγώ να φτιάχνω ήσυχα κάτι 
εσύ να έρχεσαι από τα περβόλια
απ’ τα ψώνια ή απ’ τη θάλασσα
στο πάνω σπίτι να μιλούν
ν’ ακούγονται τα βήματά τους
και δεν με νοιάζει
αν θα ‘μαι πεθαμένη. 


Ρωξάνη Νικολάου 

"ΣΑΛΟΣ ΜΑΓΝΗΤΗΣ"  /  Εκδόσεις Φαρφουλάς

Ξεχάστε με στη θάλασσα - Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία,
αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.
Είμαι επισκέπτης.
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου ανήκει.
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι".
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου
είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Ότι δεν έχω καν όνομα
και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο..
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία. 


Θόδωρος Αγγελόπουλος 

* Ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία "Ταξίδι στα Κύθηρα".

Το Δάσος - Μαρία Πολυδούρη

Το Δάσος, κοίτα, απόγυρε
στης Νύχτας την αγκάλη.
Μύρο αποπνέει μεθυστικό,
στενάζει με το αηδόνι.
Το φεγγαράκι πάνω του
περίεργο προβάλλει
και στον καθρέφτη του ρυακιού
τα μάγια του ξαπλώνει.

Μαρία Πολυδούρη