Ήξερε - Βασίλης Τσακίρογλου

Πέταξε τα διψασμένα του όνειρα
και τις μουχλιασμένες ελπίδες του
στων - ισμών - τα  ανυποψίαστα μονοπάτια.

Μαζί τους έθαψε
τα λάβαρα της ανταρσίας του αύριο
που δεν ξημέρωσε ποτέ.

Κλείδωσε μέσα του ακόμα μιαν ουτοπία.
Να ξεδιψάσει τους αδικαίωτους
με σταγόνες αγωνίας
από το μέτωπο του Σταυρωμένου.

Ήξερε πως καμιά πανσέληνος
δεν θα τον καλούσε πια σε χορό,
και καμιά ανατολή σε νέο δρόμο.

Των εξορίστων το αύριο είναι πάλι εξορία.


Βασίλης Τσακίρογλου  /  "Της οργής και του έρωτα" 

Νερό στη σταγόνα - Αθανασία Δρακοπούλου

Νερό στη σταγόνα.
Αέρας στον πόνο.
Χώμα στο δάκρυ.
Ο εαυτός στον ίσκιο.
Μα υπάρχει ακόμα μέσα η δύναμη
της αγνής ψυχής.
Κι όταν σχιστείς
γίνεσαι τόσο εύπλαστος.
Τόσο μεγάλος.
Για να καταλαγιάσει
ολόκληρος κόσμος μέσα σου
Ύλη που αναπαύεται.


Αθανασία Δρακοπούλου 

Φθινόπωρο - Αργυρώ Λιοδήμου

Σε καρτερώ.
Μια χούφτα καλοκαιρινό χώμα
ελαφρύ και στεγνό
λίγο πριν την πρώτη βροχή. 

Ποτέ άλλοτε το φθινόπωρο δεν άργησε τόσο πολύ
να έρθει με τις ξανθές ανταύγειες
τις φακιδούλες στα μάγουλα
και τα ταξιδεμένα του χαμόγελα.
Χορτασμένο από ήλιο
θαλασσόξυλα, ανέμους
σουβενίρ και βότσαλα. 

Απλόχερα θα χαρίσει ξανά τα χρώματά του
πάνω σε ό,τι αγγίξει.
Πόσο θα αστράφτει το πρόσωπό σου
μπροστά σε αυτό το φόντο! 

Σε λίγο, όλα θα επιστρέψουν στη γη που τα έθρεψε.
Τα φύλλα, τα παιδιά, ο καθημερινός ρυθμός. 

Σε καρτερώ. 
Εκεί θα σε καλωσορίσω,
στο ίδιο σημείο που σε αποχαιρέτησα. 

Σε καρτερώ.


Αργυρώ Λιοδήμου  /  "Συναντήσεις" 

Θείος έρως - Αναστασία Ξημερομερίτη

Εκεί θα σε βρω
πλημμυρισμένο αύρα
στο φλοίσβισμα των κυμάτων
της αέναης θάλασσας

εκεί θα σε βρω
άσπιλο και αλώβητο
λουσμένο με την αλισάχνη
της σελήνης του δάσους

εκεί θα σε βρω
στην ομορφιά που αναδύεται
από την ακατάλυτη ευωδιά
του τετράφυλλου άνθους

εκεί θα σε βρω
για μια στιγμή
για μια νυχτιά
για μια αιωνιότητα


Αναστασία Ξημερομερίτη 

Με τα μάτια της ψυχής - Τάκης Τσαντήλας

Κλείσε τα μάτια στο σκοτάδι
δες με τα μάτια της ψυχής τον άνεμο
και το φεγγάρι που 'ναι ολόγιομο (κι) απόψε

Δες με, από μακριά σου γνέφω
απ' τα κατάβαθα της θύμησης,
από το μέλλον

Δες με και αναπόλησε εκείνες τις στιγμές
τις μακρινές, τις άφαντες
που προκαλούσαμε τα κύματα
με τα παράτολμα βυθίσματα

Ποιήματα υφαντά σχεδίασε
στον αργαλειό της ψυχής σου
κι ανίχνευσε με προσοχή
την ποθεινή προσέγγιση στον ήλιο
μην και καεί από το πάθος σου
από τη λάμψη που πυροδοτεί
το φωτισμένο πρόσωπο σου

Την ανάσα μου άκου
την ευάρεστη μελωδία των άστρων
τον ξέφρενο χορό μέσα στα σπλάγχνα μου
την υγρασία των ματιών μου


Τάκης Τσαντήλας  /  "Ανιχνεύοντας ουρανό" 

Επιστροφή - Γιώργος Δάγλας

Όσοι έφυγαν,
αφήνοντας πίσω τους μια πόρτα ανοιχτή
να την κτυπάει ο άνεμος.
Όσοι περπάτησαν μόνοι
στις γραμμές του τρένου
με μια βαλίτσα αφημένη στην αποβάθρα,
περιμένοντας την αναμέτρηση…..
Όσοι στοίχειωσαν τη ζωή μας χωρίς τέλος…
Πάντα σαν υπενθύμιση σκληρή
σαν δηλητηριασμένο βέλος
Επιστρέφουν.
Επιστρέφουν χωρίς μάτια
με ένα μαύρο πουλί στον ώμο τους.
Επιστρέφουν
μιαν ανύποπτη, απελπισμένη στιγμή…
να κλείσουν αθόρυβα τη ξεχασμένη πόρτα.


Γιώργος Δάγλας 

Μεταποίηση - Κατερίνα Π. Ηλιοπούλου

Δέξου με
με το σχισμένο μου ρούχο
στη λαμπρή Σου γιορτή
Το μεταποιώ τα βράδια
με κόμπους συντριβής
και βελονιές ευγνωμοσύνης
μα ποτέ δε γίνεται αντάξιο τέτοιας χαράς
Κάποιες φορές κοπιάζω
άλλες ραθυμώ
είναι, βλέπεις, οι έγνοιες του βίου πολλές
και οι περισπασμοί
Ρίξε μου περισσότερο φως κι Εσύ
Πώς να δουλέψω με τόσο σκοτάδι;


Κατερίνα Π. Ηλιοπούλου 

Εύθραυστος χρόνος - Σίμυ Αμουργιανού

Να με χαρίζω κομμάτια
λίγο νου
λίγη καρδιά
λίγο χάδι
κι εκεί στο ύστερα να με ενώνω πάλι,
μήπως έρθεις και με βρεις ολάκερη.
Μοναχά μη μ’ ακουμπήσεις.
Θα σπάσω πάλι σε κομμάτια
και πως θα ξαναβγώ στον κόσμο αυτό;
Στα όρια των ενώσεων, ένα σκληρό άγγιγμα
είναι αρκετό να με ξανασπάσει.
Εύθραυστη να 'ναι η ματιά σου,
μήπως φοβηθεί περισσότερο από μένα.
Εύθραυστος κι ο χρόνος που περνώ.
Σπάει μόλις τον αγγίξω.
Κάθε κομμάτι μου, μία στιγμή του.


Σίμυ Αμουργιανού 

Βρόχος - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τώρα που σ’ έχω διαγράψει απ’ την καρδιά μου
ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα,
όλο και πιο πολύ τυραννικά.
Δεν έχουν έλεος τα μάτια σου για μένα,
δεν έχουν τρυφερότητα τα λόγια σου,
τα δάχτυλά σου έγιναν τώρα πιο σκληρά,
έγιναν πιο κατάλληλα για το λαιμό μου.


Ντίνος Χριστιανόπουλος 

Το παράθυρο - Τάκης Σινόπουλος

Φράξαμε το παράθυρο, ο αέρας φύσαγε απ’ το σκουπιδότοπο, τι πήραμε; τι χάσαμε;
Περπατώντας αμίλητοι σε τούτα τα δύσκολα, τ’ ασυνάρτητα χρόνια.
Υπήρχε η κάμαρα, τόση απογύμνωση. Στον τοίχο η λάμπα και το φως
 φωτίζοντας πότε το πρόσωπο πότε το ψέμα.
Τη στρίψαμε κατά την εποχή της μνήμης.
Μονάχα ένα μικρό ποτάμι, τ’ όνομά του χαμένο στη σιωπή των άμμων.
Κλείσαμε το παράθυρο. Το χώμα απέξω ανάστατο και το δέντρο παραμιλώντας με το μισό φεγγάρι.
Μέσα απ’ το όνειρο έβγαινε, βαρύ με τη φοβέρα του, τ’ αληθινό φεγγάρι.


Τάκης Σινόπουλος 

Επίλογος - Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Το παράθυρο ανοίχτηκε και πάλι 

Η σιωπή της νύχτας μού ξαναθύμισε
κοιμισμένα πλακόστρωτα και περιβόλια
κι αυτή τη μουσική
που κάνει τη σιωπή και κλαίει 

Δεν ξέρω αν τα μαλλιά σου
βουρκώνουν ακόμα
όπως στις νύχτες
των περασμένων ανοίξεων
αν η ψυχή σου αρωματίζει πασχαλιές
στα παλιά καλντερίμια 

Μα τώρα που έχω ξεμάθει
να ερωτεύομαι το πνεύμα σου
τι να σε κάνω πια…


Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου 

Εαρινή προσδοκία - Ειρήνη Ιωαννίδου

Να κατασπαράξουμε
Να φάμε σάρκες
Εγώ θα σου χαρίσω τα χέρια μου
αιμοσταγή – 

Άλλωστε η Απόσταση
εξουσιάζει το συναίσθημα
σε δρόμο δύσκολο 

Κόκκινη παπαρούνα
το πάθος
περιμένω να ανθίσει


Ειρήνη Ιωαννίδου  /  "Σώμα Δρομολόγιο"