Πρόσφυγες - Ντίνος Σιώτης

Πολλοί απ’ αυτούς που σταμάτησαν
δεν ήξεραν πού έβγαζε ο δρόμος,
άλλοι ψάχναν για το λιμάνι,
άλλοι ρωτούσαν για το σταθμό,
ένας σκυφτός κούρδιζε το ρολόι
του σταματημένο εδώ και μέρες,
άραγε τι τον ένοιαζε η ώρα;
ήταν πρωί, ο ήλιος σηκωνόταν
κι όλα μύριζαν άλλη μια σκάρτη μέρα.


Ντίνος Σιώτης 

"Δεν γνωρίζω δεν απαντώ" 

Ανά ζεύγη - Μαρία Λαϊνά

Το σκοτάδι δεν είναι φως
όμως ανήκει σ’ αυτό
όπως η μοναξιά δεν είναι έρωτας
κι όμως τον αντικρίζει
μ’ ορθάνοιχτα μάτια.

Μ’ ορθάνοιχτα μάτια
μες στο σκοτάδι
ο έρωτας παραμονεύει
τη μοναξιά μας.


Μαρία Λαϊνά

"Αλλαγή τοπίου" 

Δεν πείθομαι να πεθάνω - Γιώργος Σαραντάρης

Δεν πείθομαι να πεθάνω!
Πεποίθηση ζωής
διευθύνει τα βήματά μου
και ανοίγει τον μέλλοντα χρόνο·
πλήρης ο βίος μου σε νόημα και φάρδος
τον θάνατο ακόμα αντικρίζει
διότι την άρνηση θέλει
και την κοιτάζει κάποτε κάπου
σε αφαίρεσης περιθώρια
κατά το διάβα·
ο νους μου ενθουσιάζει,
και δεν βλέπω αθυμία
παρά την διάρκεια του γύρου.


Γιώργος Σαραντάρης 

Ανάπνεε - Αλεξία Καλογεροπούλου

Κόντρα σε όσα γίνονται,
στη στρεβλή ματιά,
στην άδεια αγκαλιά,
στην άνιση μάχη της ζωής και του θανάτου,
άλλη επιλογή δεν φαίνεται να έχεις.
Ανάπνεε, όπως ο άνεμος
που όλα τα θερίζει.
Ανάπνεε στην ίδια
την πλωτή στεριά της νόησης.
Ανάπνεε σαν να μην ένιωσες
ποτέ ξανά τον αέρα
τα ρουθούνια να τρυπά.
Σαν να μην πρόλαβες να δεις
αυτό που όλοι βλέπουν.
Σαν να 'τανε αυτή η τελευταία σου ανάσα.
Αυτή.
Αρχή και τέλος.
Ανάπνεε. 


Αλεξία Καλογεροπούλου  /   "Μεθεόρτια έθιμα" 

Στων σπονδύλων τον αυλό (Πρόλογος) - Vladimir Mayakovsky

Για σας όλες 
που σας έχουνε αγαπήσει
και που σας αγαπούν ακόμα,
εικόνα φυλαγμένη στο άδυτο  μέσα της ψυχής,
καθώς κούπα κρασί καταμεσής ενός γλεντιού
υψώνω το κρανίο μου γιομάτο ποιήματα
Συχνά μέσα μου είπα  –
να ’βαζα την τελεία μιας σφαίρας
στον δικό μου τον χαμό.
Σήμερα,
όπως και να ’ναι,
δίνω την αποχαιρετιστήριό μου.
Μνήμη!
Έλα και μες στου νου μου σύναξε την αίθουσα
όλους όσους αγαπώ.
Από μάτι σε μάτι κέρνα γέλιο.
Με γαμήλια περασμένα η νύχτα ετούτη ας στολιστεί.
Κορμί το κορμί να ’ναι η βραδιά που εγώ
Στων δικών μου σπονδύλων θα παίξω τον αυλό.


Βλαντιμήρ Μαγιακόφσκι  -  Vladimir Mayakovsky 


Μετάφραση / Απόδοση: Οδυσσέας Ελύτης 

Προτροπή - Λένα Παππά

Φυλαχτείτε από τα ετοιμοπαράδοτα αισθήματα
τα προκατασκευασμένα λόγια
τα περιπλεγμένα νοήματα
τις εύκολες υποχωρήσεις
τις αυθόρμητες εξομολογήσεις
φυλαχτείτε από τις παντός είδους συμβουλές
τις σοφές κεφαλές
από τους εμπειρογνώμονες
τους επιλήσμονες και τους αγνώμονες
από τ’ αδιέξοδα όνειρα
τις αλλοπρόσαλλες μνήμες της νεότητος
τους κραδαίνοντες αριθμούς προτεραιότητος
φυλαχτείτε, αντισταθείτε
στους πόθους που απαιτούν άμεση εκπλήρωση
στα κενά που χρειάζονται συμπλήρωση
στα «Οπωσδήποτε»
«Ποτέ» και «Πάντα»
στις υποκλίσεις, στις φιλοφρονήσεις
τις γλυκερές των πλησίον χειραψίες
τις φανφάρες, τις άνευ λόγου φωταψίες

Και ιδίως και προπαντός από τον ξένο και δικό σας
καλά κρυμμένος εντός εκτός
άγνωστο εαυτό σας.


Λένα Παππά 

Η πτώση - Ντίνος Μιχελής

Και ξαφνικά πώς κατρακυλήσαμε
σε πηγάδια και σπηλιές σκοτεινές
δεν καταλάβαμε.
 
Η πτώση ήταν αργή και δεν πονούσε.
Η σάρκα ήρεμα αφομοίωνε το δηλητήριο
χωρίς να αναιρεί την ασθένεια.
 
Έτσι άρρωστοι και παραπαίοντες
ευτυχισμένοι στο χάος μας
ζούμε τώρα...
 
 
Ντίνος Μιχελής 

Χωρίς εσένα - Νίκη Κωνσταντοπούλου

Δεν είμαι θλιμμένη
είμαι θλιβερή.
Σαν σκιάχτρο στέκω ασθενική
κι η κάθε μου ικμάδα
δέχεται χωριστά το ψύχος του θανάτου.
Χωρίς εσένα είμαι πληγή ανοιχτή
που κανείς δεν φροντίζει
- ματαιοπονεί όποιος προσπαθεί.
Χωρίς εσένα είμαι ένα γράμμα
που εκκρεμεί
σε γλώσσα ατελέσφορη
σε αλφαβήτα τυφλή
μια στάλα ζωή αγόγγυστη, μηδενική.


Νίκη Κωνσταντοπούλου

"Εγώ, απέναντι" 

Θαύμα θαυμάτων - Τάκης Τσαντήλας

Είναι που σιωπούν τα ποιήματα
για να ακουστεί η ανάσα σου
αυτό το ανθάκι
που ριγεί κι αναστατώνει
το φλογερό σου χάδι
που εισδύει μέσα μου
σαν θαύμα μέγα των θαυμάτων


Τάκης Τσαντήλας 

"Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας" 

Τάκης - Μαρία Αργυρακοπούλου

Σε θέλω (κι) απόψε να μοιραστώ
τη νύχτα του φθινοπώρου μαζί σου.
Να σου χαρίσω τα πάντα
για την κάθε φορά
που χορεύω ταγκό με τα μάτια σου
να σε γευτώ γυμνό
με τα σεντόνια στο πάτωμα
ν’ αχνίζουνε πάθος.
Να εξερευνήσω κάθε γωνιά
του κορμιού σου
τόσο που η φαντασία
να μην επαρκεί
να προσδώσει αυτό
που ποθώ να βιώσω.
Απόψε τα «θέλω» μου
ουρλιάζουν στο σώμα
στο βλέμμα,
στο χάδι σου.
Ο ιδρώτας του πόθου μου
κυλάει μονάχα για σένα
καθώς σε φιλώ
και υμνώ στον αέρα
τ’ ακριβό όνομά σου.


Μαρία Αργυρακοπούλου  /  "Αποτυπώματα στο πουθενά" 
 

Αγαπάω - Νίκος Καββαδίας

Αγαπάω ό,τι είναι θλιμμένο στον κόσμο.
Τα θολά ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους,
τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι
για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε,
τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,
τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε.
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στ’ όνειρό τους,
να φανεί απ’ τα βάθη του απέραντου δρόμου.
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ άσπρο φτερό τους.
Τα καράβια που φεύγουν για καινούργια ταξίδια
και δεν ξέρουν καλά – αν ποτέ θα γυρίσουν πίσω
αγαπάω, και θα ‘θελα μαζί τους να πάω
κι ούτε πια να γυρίσω. 
Αγαπάω τις κλαμένες ωραίες γυναίκες
που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα,
αγαπάω σε τούτο τον κόσμο – ότι κλαίει
γιατί μοιάζει μ’ εμένα.


Νίκος Καββαδίας 

Σ’ αυτόν έχουνε πρόσβαση - Χρίστος Λάσκαρης

Δεν είναι για τον καθένα ο ουρανός.
Σ’ αυτόν έχουνε πρόσβαση
οι άγγελοι μόνο
και τα παιδιά

και όποιος στη ζωή 
έχει πολύ υποφέρει.


Χρίστος Λάσκαρης

Απόγευμα προς βράδυ

Επιθυμία - Μαριάννα Μπουτσικάρη

Το λίγο σου δε με αφορά
Η επιθυμία σαν είναι καθαρή
Θέλει να αγγίξει
Κάθε κόκκο σκόνης
Να χαράξει πάνω στο γυαλί
Σε απόλυτη ευθεία
Το δρόμο για το κορμί σου 


Μαριάννα Μπουτσικάρη

Ζήτημα θέσεως - Τάσος Λειβαδίτης

Τα βράδια οι φίλοι μου
με αναζητούν στα καφενεία,
 όπου βρίσκουν ένα ποτήρι κονιάκ
ν’ αδειάζει σιγά σιγά μόνο του –
αλλά τι να ‘κανα που υπήρξα πάντα
απ’ την άλλη μεριά της ζωής.


Τάσος Λειβαδίτης

"Ο τυφλός με τον λύχνο"

Της ομίχλης - Εύη Σουρτζίδη

Δεν θέλω λέξεις
η συγκίνηση είναι
και τη στιγμή που την αγγίζεις
μάλλον σε αγγίζει
χάνεται σαν πομφόλυγα 

με έχεις ντύσει ήδη με πολλά
σε γοητεύει η ομίχλη
και ζυγίζεις τη δική σου εικόνα
με το σταγονόμετρο 

έχεις ήδη εκτεθεί απέναντί μου
τι φοβάσαι; 

η ομίχλη έχει ένα σημαντικό μείον
δε διαθέτει αφή
και μ' εσένα ξέρω
πως έχω ανάγκη να σ’ αγγίξω
ακόμη και με τα μάτια κλειστά,
χωρίς να σε βλέπω πως είσαι 

αναρωτιέμαι τι να σε κάνω 

εσύ φοβάσαι
εγώ σε φοβάμαι


Εύη Σουρτζίδη 

Παροπλισμένη ώρα - Φάνης Παπαγεωργίου

Η ήττα που πιστέψαμε
ότι δεν είναι δική μας
μεγαλύτερη καθώς ήταν
και από τον ίσκιο της
μικρότεροι καθώς ήμασταν
και από το άθροισμά μας
μας βρήκε στο χάρτη
όπως το σύννεφο εκείνο
που ρίχνοντας τα αντίβαρα
στάθηκε από πάνω μας
και άνοιξε στα δύο


Φάνης Παπαγεωργίου