Άσμα (αποσπάσματα) - Μάτση Χατζηλαζάρου

Σήμερα νομίζω τελευταία φορά
θα σε τραγουδήσω
γιατί εσύ είσαι ο οίστρος και ο σφυγμός
και η βραχνή φωνή του έρωτα
που κρατιέται άλλοτε ψηλά
και άλλοτε βαθιά σε χορδές
έξω από κάθε γραφή [...]
η αγάπη ξεντύνει τα κορμιά
εσύ μ’ ανοίγεις παράθυρο
με κλείνεις
με στολίζεις φυτά
και τα περιποιέσαι
με μυρίζεις
με διψάς
με κρατάς [...]
εσύ αγγίζεις τα όρια
που χρωματίζουνε τα πράγματα
και τα ονόματά τους
και τη φθορά τους
τι άλλο είναι ο κύκλος
από την ίριδα του ματιού σου [...]
όταν μ’ αγαπάς
μικρή εικόνα στρογγυλή
μες στην ίριδα του ματιού σου είμαι
σ’ ένα δωμάτιο ασβεστωμένο
κοντά στη θάλασσα
άσπρο το αλάτι της
ξεραίνει άγκυρες μόλους σκοινιά
αισθάνομαι τον ήλιο μαύρο
και τα μάτια σου [...]
γιατί εσύ είσαι ο οίστρος και ο σφυγμός
και η βραχνή φωνή του έρωτα
που κρατιέται άλλοτε ψηλά
και άλλοτε βαθιά σε χορδές
έξω από κάθε γραφή [...]


Μάτση Χατζηλαζάρου  /  Ποιήματα 1944-1985  /  Εκδόσεις Ίκαρος