Της Δώρας - Γιώργος Λ. Οικονόμου

Πέθανες είπαν,
όσοι δεν σε γνώρισαν
κι εγώ μαζί τους
αυτό πίστεψα.
Μα ήρθες
και τρυφερά  μου ψιθύρισες:
ανόητε
κήπος έγινα
που τόσο πολύ λαχτάρισες
λεμονοκυπάρρισο
να φυτέψεις
και βασιλικά∙
ανόητε
που πίστεψες  πως πέθανα
εγώ για το χατήρι σου
χώμα έγινα
τσιμέντο κι ασβέστης
να με πατάς
να με σβήνεις
κι ύστερα
ποιήματα να μου γράφεις. 


Γιώργος Λ. Οικονόμου  /  "Δεκαπέντε νέα ποιήματα"