Λατρεύω τις στιγμές
λίγο πριν απ’ το χάραμα
πριν αναγεννηθεί το φως
τότε που νοερά ταξιδεύω
μακριά απ’ τα τείχη
της άχαρης πόλης
δίπλα στη θάλασσα
σ’ κείνο το βράχο που σμίξαμε
και με άγγιξες
στην ψυχή
στο μυαλό
και στο σώμα.
Εκεί που χαράξαμε
το παρόν και το μέλλον
ανιχνεύοντας κοχύλια και βότσαλα
και που η αύρα της θάλασσας
λάξευε τ’ αρχικά μας
στην άμμο.
Μαρία Αργυρακοπούλου / "Αποτυπώματα στο πουθενά"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου