καθώς οι θάλασσες θα μου νοτίζουν το κορμί
να αγκιστρώνομαι στην απλωσιά των άστρων
και μέσα από τα μάτια σου
μετέωρη και αθώα
παιδί και γυναίκα
να ζωγραφίζω χρώματα και λάμψεις.
Χωρίς απορίες
Χωρίς προσδοκίες
Χωρίς ταλαντεύσεις
Με μόνη βεβαιότητα
Το φως.
Βικτώρια Κουσίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου