Θα
περάσει ο πόνος σύντομα
νέφος στα νέφη θα γίνει
θα αγναντεύει το πέλαγος
την καρποφόρα γη
οι αιτίες που γεννάνε τη θλίψη θα πάψουν
κράτα με δύναμη
κι όλα αυτά τα ανείπωτα
θα τελειώσουνε κάποτε
ο ήλιος πάντα ανατέλλει
διαχωριστικές γραμμές θα χαράξουμε
απ’ το δάκρυ του χθες
απόσταση μακρινή
απ’ την αχρωμία της νύχτας
το σκοτεινό κελί θα το ρίξουμε
κι ελεύθεροι
τον τρυφερό της αγάπης ανθό
που θ’ αγκαλιάζει το μέλλον
θα ποτίζουμε.
Μαρία Αργυρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου