Τότε που οι αισθήσεις κομματιάζονται
κι οι φόβοι επιστρέφουν
κι εσύ,
γυμνός μες στο σκοτάδι,
ανυπεράσπιστος,
ψηλαφείς βιαστικά, να βρεις
τα όρια του άμορφου ρευστού που σε περιβάλλει,
κάτι στέρεο∙
τότε που η λιγοστή γαλήνη που ξέκλεψες,
παρηγοριά, σαν το νανούρισμα,
ξεθωριάζει απισχνασμένη
κι εσύ
με τεντωμένα νεύρα, με το κορμί πονεμένο,
μ' ένα αναφιλητό στην ψυχή σου,
ξαναγυρνάς στο μέτρημα των δευτερόλεπτων,
στην καταγραφή του χρόνου που έφυγε ήδη,
αφήνοντας στο πόδι του τη μνήμη.
Οι σκιές ξαναμαζεύονται στις γωνίες - οι σκιές
που είχαν απλωθεί - σκοτάδι στο σκοτάδι.
Το όνειρο δε θα σε ελεήσει άλλο∙
το παίρνει πίσω η παλίρροια ανεβαίνοντας
κι εσύ
κατρακυλάς ξανά εδώ.
Ινώ Τσιρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου