Πολιορκημένος χρόνος - Τίτος Πατρίκιος

Νομίζαμε πώς γνωριζόμαστε καλά.
Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν
χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη προσφορά
και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα
φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος
πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, και εμείς
δυο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.  


Τίτος Πατρίκιος  /  "Θάλασσα επαγγελίας" 

Κραυγή - Νικολέτα Κριαρά - Λάμπρου

Η απουσία κραυγή
γδέρνει τον λαιμό
κρατώντας στον πάτο
λέξεις
που φύλαξα κουβάρι 

Έχασα την άκρη στα χείλη σου
- από τότε -
Με καταπίνεις


Νικολέτα Κριαρά - Λάμπρου 

Βουβή νύχτα - Ιωάννα Ευθυμιάδου

 Μόνη μες τη βουβή νύχτα
επινοεί τις εκδοχές της σιωπής
ενώ η μέρα τις αποδομεί
μία μία τις επιστρέφει
χτίζοντας κελιά
να φυλακίσει προσπαθώντας την επιθυμία
πριν αυτή
- φουρτουνιασμένη θάλασσα-
ξεβράσει κουφάρι το κορμί
στα βράχια της απόγνωσης 


Ιωάννα Ευθυμιάδου 

Ο καιόμενος - Τάκης Σινόπουλος

 Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν στ’ αλήθεια αυτός
που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του μιλήσαμε.
Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.



Τάκης Σινόπουλος 

Η λέξη που λείπει - Μαρία Στρίγκου

Μερικές φορές
όταν η απαντοχή μου σώνεται
τα βάζω με τους ανέμους.
Θαρρώ πως αυτοί ευθύνονται
για τις σιωπές.
Κι ύστερα, αφού αρμέξω με βία
τους αχούς του σύμπαντος
- κι εσύ πουθενά -
αφήνομαι να βουλιάξω αργά
στων οριζόντων το ράγισμα
ψάχνοντας απεγνωσμένα ν’ ακούσω
τη λέξη που λείπει.


Μαρία Στρίγκου 

"Ν’ ακούσω τη λέξη που λείπει" 

Η ασύδοτη τρυφερότητα - Αλέξανδρος Ίσαρης

Αυτές οι μέρες
Της ασύδοτης τρυφερότητας
Θα ακινητοποιήσουν
Τη ζωή σου∙
Θα σταματήσεις για πολύ
Καιρό να βλέπεις
Τα σύννεφα και τους τυφλούς
Που τραγουδάνε στο δρόμο∙ 

Μετά
θα ξαναφύγεις
Για τα χιόνια


Αλέξανδρος Ίσαρης 

Τριαντάφυλλο να πέφτει τη νύχτα - Neşhe Yaşhin

Το θαύμα ξεκινάει αγγίζοντας
τις χορδές της νύχτας
ρυάκια βρίσκουν το δρόμο τους
μέσα απ’ τις στενές ρωγμές
πεφταστέρια λαμπυρίζουν στα μάτια μας
Φωλιασμένοι ο ένας στον άλλο κοιτάζουμε
να πέφτει τριαντάφυλλο τη νύχτα
λες και ξαναβρήκαμε τον κήπο
της παιδικής μας ευτυχίας
Στο καρουζέλ του χορού μας
δυο άγγελοι
περιστρεφόμαστε
αγκαλιάζοντας σύννεφα
Εγώ, της νύχτας και των αστεριών η ανάφτρα
εσύ, της πόλης ο καρδιοκλέφτης
Τι θαύμα
να γεννιόμασταν
στο πρώτο πρωινό του κόσμου
Σαν να μην είχαμε πριν υπάρξει
και ποτάμια έτρεχαν στα σεντόνια μας.


Νεσιέ Γιασίν - Neşhe Yaşhin  /  "Απαγορευμένοι κήποι"

Μετάφραση / Απόδοση: Αγγελική Δημουλή 

Σαν βροχή και σαν χάδι - Τάκης Τσαντήλας

Κρύβω στη νύχτα
τους σεπτούς μου σταυρούς
ραίνοντάς τους
με άνθη των άστρων
ταξιδεύω μαζί τους - για λίγο -
ως τα σύννεφα
στις πηγές που αναβλύζουν
αμάραντο δάκρυ
κι επιστρέφω σε σένα
σαν αυγή
σαν βροχή
και σαν χάδι


Τάκης Τσαντήλας

"Της ροής και της τέφρας" 

Ουτοπία ονείρων - Mαρία Αργυρακοπούλου

Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά
το ανυπόδητο βάδισμα
στο όρος των εξόριστων αγγιγμάτων
η ουτοπία των μεθυσμένων ονείρων μου
που συστεγάζονται με τη άγια φλόγα
αυτή της ανάστασης που τιθασεύει τον θάνατο
της αρετής που υμνεί τη ζωή.

Δεν είμαι τίποτα άλλο
παρά μια ανάσα
στο μυστικό ακρογιάλι σου. 


Mαρία Αργυρακοπούλου 

"Αποτυπώματα στο πουθενά" 
 

Ανάμνηση καλοκαιριού - Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

Καμιά φωνή δεν ακουγόταν στο πεζούλι
εκτός απ’ το καθρέφτισμα του ουρανού
οι περιπατητές είχαν πια φύγει
μικρές φωτιές ανάψανε στα σπίτια
και η άδεια πλατεία της βροχής
άφηνε φωνογράφους μες στη νύχτα 

Κι είχα ένα μικρό τρεμούλιασμα 
που έπαιζε μες στα γυάλινα φανάρια 


Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου 

"Δύσκολος θάνατος" 

Σα να μη τρέχει τίποτα - Αγγελίνα Ρωμανού

 Θα πιάσει κρύο, λένε
μα κρατώ το στόμα μου κλειστό.
Αν πω πως σ’ ερωτεύομαι
μπορεί να κάνεις πίσω
κι είναι τόσο όμορφα
που μ’ έχεις αγκαλιά
σα να μη τρέχει τίποτα.


Αγγελίνα Ρωμανού 

Μερικές νύχτες δε νιώθω τίποτα - Δημήτρης Καταλειφός

Μερικές νύχτες δε νιώθω τίποτα
Και για κανέναν
Σα να κόβεται ξαφνικά το ρεύμα
Σα να καίγεται η λάμπα
Σα να πέφτει η ασφάλεια
Τότε γίνομαι μια γκρίζα μάζα που πάει για ύπνο
Αναγνωρίζω μόνο την κουβέρτα
Και η σιωπή που με τυλίγει
Ένα έμβρυο χωρίς μέλλον, δίχως λώρο
Στο σκοτάδι αιτούμαι όνειρο επανασύνδεσης

Δημήτρης Καταλειφός 

"Πίσω από τζάμια θολά"

Εξημέρωση - Ελένη Ποζιού

Συνήθως μόνοι βαδίζουμε.
Κάνοντας ανόητους διασκελισμούς,
κροταλίζουμε τα πέλματα στο πεζοδρόμιο.
Ενίοτε συμβαδίζουμε με άλλους,
στις διχάλες χωριζόμαστε
ή σιωπηρά
αποστρέφουμε τις πλάτες
και συνεχίζουμε. 

Αποκτούμε μέσα στο πλήθος των αγνώστων
γνωστούς
που δανειστήκαμε για λίγο
τον κόσμο τους,
φορέσαμε στο ένα χέρι το σακάκι τους.
Αν κι είμαστε μικροί,
νομίζουμε ότι μπορούμε να εξημερώσουμε
τον άνθρωπο - το πιο ανοίκειο σ’ εμάς
θηρίο, 

αλλά τελικά είμαστε μικροί για να γίνουμε
οικείοι.


Ελένη Ποζιού  /  "Στην τσέπη σου κρύβεται ένας γίγαντας" 

Η Συνάντηση - Hλίας Σιμόπουλος

Ένα λευκό σύννεφο
κυμάτιζε στον ουρανό
Ένας κουρασμένος οδοιπόρος
έσερνε τη μοναξιά του στη γη.
Συναντηθήκανε τυχαία
στην καρδιά της νύχτας.
Αντάλλαξαν
ένα σύντομο χαιρετισμό
και συνεχίσανε
καθένας το δικό του πεπρωμένο.
Όμως με πόση ευτυχία
αναθυμάται κείνη τη μικρή
την τόσο σύντομη λάμψη
της μοναδικής τους συνάντησης.


Hλίας Σιμόπουλος  /  "Τα ρόδα της Ιεριχώς" 

Άρνηση - Κατερίνα Ατσόγλου

Πείθω το μυαλό μου
πως δεν υπάρχει έρωτας.
Το βάζω για ύπνο νωρίς
το σκεπάζω καλά
μην και το αγγίξουν όνειρα
μες στης νυχτιάς
τις ώρες.
Κλείνω τις κουρτίνες
χοντρά, βαριά πανιά
δεν υπάρχει λόγος να μας βρει η Ανατολή
γυμνούς
αυτό μόνο μας έλειπε να ζεσταθούν ξανά οι φλέβες
να αρχίσει να ρέει η αγάπη.


Κατερίνα Ατσόγλου 

Ο στρατιώτης ποιητής - Μίλτος Σαχτούρης

Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε ἡ ζωή μου

Τη μιαν ημέρα έτρεμα
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε ἡ ζωή μου

Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω


Μίλτος Σαχτούρης 

"Τα φαντάσματα ή η χαρά στον άλλο κόσμο"