Οι λέξεις με εγκαταλείπουν στο τέλος της βραδιάς
με την επίγνωση του μάταιου.
Πάλι και πάλι
ανακαλώ το πρώτο πρωινό φως.
Αμνήμονες φράσεις επισφραγίζουν
την έλευση της ημέρας
και την απουσία της ποίησης.
Έφυγαν οι στίχοι όπως ήλθαν
προσωρινοί νυχτερινοί επισκέπτες
που δε δοκίμασαν την δέουσα φιλοξενία.
Γιάννα Βλάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου