Άνθη
της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες
γυαλίζοντας στ’ αργό ψιχάλισμα,
άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες
που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν
που μ’ άφησαν να τις αγγίξω ύστερα απ’ τη σιωπή
μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια.
Γιώργος Σεφέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου