Πένθιμα αναμενόμενο - Αντώνης Τσόκος

Πρέπει να βρούμε τρόπο
να γεφυρώσουμε
τον έρωτα ανάμεσά μας. 

Δεν πάει άλλο.
Με κούρασε η πτώση
στο κενό. 

Έχω στα χέρια μου
τα Άνθη του Κακού.
Στο κεφάλι μου
ένα φρικτό πονοκέφαλο. 

Δεν ξέρω αν πρέπει
να πιω μια ασπιρίνη
ή να ερωτευθώ την πρώτη Μαρία
που θα βρεθεί μπροστά μου. 

Είναι κι αυτός ο χειμώνας
που με βυθίζει στο
αναπάντεχο. 

Είσαι κι εσύ, που επιμένεις
ν’ αγαπώ το αναμενόμενο.


Αντώνης Τσόκος  /  "Ένα ποτήρι ακόμη, Τσαρλς"