ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ - Ηλέκτρα Στρατωνίου

Ξέρω πως είναι να ζητάς πατρίδα,
βάζεις σ’ ένα «μπόγο»
τα κόκαλα των προγόνων σου,
την ιστορία της γενιάς σου,
το αλφαβητάρι
και τα τραγούδια του τόπου σου,
την αγκαλιά, τα χάδια των γονιών σου!
Υστερα… ξεχνάς επίτηδες
στο συρτάρι της ντουλάπας
την ταυτότητα με τ’ όνομά σου,
αλλάζεις το Χασάν με Γιάννη
και μετά γονατίζεις και κλαις!…
Κλαις το περιβόλι με τις πορτοκαλιές
που δε θα φυτέψεις,
το πηγάδι που δε θα σκάψεις στην αυλή σου
και την κούνια που θα ‘φτιαχνες
στης μυγδαλιάς τον κλώνο
να παίζουν τα καλοκαίρια γελώντας τα παιδιά σου!
Φυλακίζεις όλα τα όνειρα
στο μικρό σου δωμάτιο
και φεύγεις!
Χασάν που έγινες Γιάννης μην κλαις!…
Άκουσέ με, ξέρω καλά πως είναι να ψάχνεις
άλλη πατρίδα… κι αυτή
μόλις πατάς τα σύνορά της
να σου φωνάζει
«Αλτ» ψηλά τα χέρια…
«Ακίνητος»… «Ααλτ»!!!


Ηλέκτρα Στρατωνίου