πάντα σκοντάφτει η γλώσσα.
Λόγια που λοιδόρησα και χλεύασα
κι αργότερα μέσα από άλλα στόματα
τα αγάπησα.
Και πάντα η μέθεξη
από εκείνα τα μισοσπασμένα λόγια
τότε που το φως
έκοψε την πλαγιά στα δυο
υπονοώντας μετάνοια στο δροσερό σκοτάδι.
Η χειροπιαστή λευκότητα της μανόλιας
αντίδοτο στις δρόγες της καθημερινότητας.
Χριστόφορος Λιοντάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου