πώματα από φάρμακα σπασμένα γυαλικά
πτώματα από τον ουρανό
λουλούδια
κι ό,τι καλό
σ αυτόν τον άγριο κόσμο
κινδυνεύει
ψηλά κοιτάζω σα χαρταετός
ο Σταυραετός να φεύγει
αγγίζω δίχως φόβο ηλεκτροφόρα σύρματα
αυτά δε με αγγίζουν
ο ήλιος μαζεύει τις ημέρες μου
γελώντας
μονάχα η ψυχή στ’ αυτί μου
ψιθυρίζει λέγοντας;
σκοτείνιασε, σκοτείνιασες
γιατί;
δεν είσαι τρομαγμένος;
Μίλτος Σαχτούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου