στο ημίφως μιας προσευχής.
Τα βράδια
που μέδουσες πλέουν στα μαλλιά
η γυναίκα
ψηλώνει ως το αντικρινό παράθυρο.
Το δρεπάνι της υγρασίας
σκίζει τη φωνή.
Στα μάτια χορεύουν
οι στεναγμοί των φύλλων.
Ας φώλιαζε τότε
στις κλεψύδρες του ύπνου
κι εκεί βαθιά
ψιμύθια να φορούσε
τις γυάλινες σταγόνες,
προτού δεξιωθεί το είδωλο του έρωτα.
Ιωάννα Μουσελιμίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου