Μια
ζωή μαζί σου
και είναι αλήθεια πως δεν τα κατάφερα
- ακόμα τουλάχιστον -
ν’ απαγγείλω στον άνεμο
το ποίημα εκείνο που πονά
που σιωπά
που φλέγεται
που μονάζει στο βυθό
των μεγάλων ματιών σου.
Τάκης Τσαντήλας
"Σεπτά κι ανερυθρίαστα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου