Εραστές του παρελθόντος - Σοφία Παπά

Τον θυμάμαι τον Έρωτα σου 
λευκό πουκάμισο σε ηλιοκαμένο κορμί 
Άπλωνε τα χέρια 
σχημάτιζε αγκαλιές, παντοτινές 
Η φωνή σου κατακτούσε απόρθητα κάστρα 
Φωτεινός 

Ένα βαλς στην ερημιά ο πρώτος χορός 
Δεν καταλάβαμε 
τόσο αθώοι 
Μας τύλιξε αυτή η ερημιά 
Την αγαπήσαμε 
Τη δεχτήκαμε 
Την υποτιμήσαμε 

Εκείνη περίμενε καρτερικά 

Στην πιο αδύναμη στιγμή 
στην πιο σπαραχτική 
όταν πια είχε φωλιάσει μέσα μας 
και κοίμιζε τον πόνο 
ξεθώριασε τη μορφή σου 
ξεθώριασε τη μορφή μου 
Σταθήκαμε αόρατοι 
Εραστές του παρελθόντος 
Δίχως σημείο επαφής 

Οι λέξεις σιώπησαν 
Τα χέρια παραιτήθηκαν 
Σε ένα βαλς 
ξεχασμένο στο χρόνο 


Σοφία Παπά