Έρωτα
με κατοίκησες πολύ
φύγε απ’ αυτό το σπίτι.
Δεν έχει ούτ’ ένα παράθυρο να βγει
στα δέντρα η ερημιά μου
σκόνες μονάχα και σύνεργα της ψυχής.
Οι άγιες εικόνες δεν υπάρχουν
έρωτα μη σημαίνεις πια.
Πρέπει ν’ αρχίσω απ’ τη λησμονιά.
Μη δείχνεις – είμαι ο ανώφελος το ξέρω
σώμα για θάνατο και θάνατο
που ελπίζει σ’ ένα φύλλο δέντρου.
Η φωνή μου λυγίζει.
Αλλά δεν παραδίδομαι αντίκρυ
σ’ αυτή τη δύση τρομαγμένος
εγώ με όλο το αίμα μου
έτσι όπως πόνεσα στους δρόμους ατελείωτα
με τόσο σπαραγμό στα σύνορά μου.
Νίκος Καρούζος / Ποιήματα
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ / ΣΥΓΡΟΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ / ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΜΩΝ
φύγε απ’ αυτό το σπίτι.
Δεν έχει ούτ’ ένα παράθυρο να βγει
στα δέντρα η ερημιά μου
σκόνες μονάχα και σύνεργα της ψυχής.
Οι άγιες εικόνες δεν υπάρχουν
έρωτα μη σημαίνεις πια.
Πρέπει ν’ αρχίσω απ’ τη λησμονιά.
Μη δείχνεις – είμαι ο ανώφελος το ξέρω
σώμα για θάνατο και θάνατο
που ελπίζει σ’ ένα φύλλο δέντρου.
Η φωνή μου λυγίζει.
Αλλά δεν παραδίδομαι αντίκρυ
σ’ αυτή τη δύση τρομαγμένος
εγώ με όλο το αίμα μου
έτσι όπως πόνεσα στους δρόμους ατελείωτα
με τόσο σπαραγμό στα σύνορά μου.
Νίκος Καρούζος / Ποιήματα
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ / ΣΥΓΡΟΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ / ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου