Σώπα∙
ή μάλλον μίλα,
μίλα αργά, ψιθυριστά∙
ίσα που να με γεμίζει η φωνή σου τρέμουλο,
και νοσταλγία.
Ίσα που τα νύχια μου να γεμίζουν
απ’ τα νεκρά κύτταρά σου,
ενώ γδέρνω τη νοσταλγία.
Αν θέλεις μπορείς και να μ’ αγγίξεις,
απαλά.
Μόνο πρόσεχε,
μην ξυπνήσεις τις αναμνήσεις μου.
Θα μου ξυπνήσεις τη χαρά,
ίσως και το δάκρυ.
Θάλασσες θα βγουν απ’ τα μάτια μου
και φοβάμαι μην πνιγείς.
Αγγελική Ζευγολάτη / "Επίκληση στη σκέψη"
Μικρό
ανάμεσα στις πέτρες κρίνο
σου γνέφει μάταια
πως το έαρ ανθίζει
και στις χαραμάδες
Το πατάς με το βαρύ σου βήμα
κι η άνοιξη συνθλίβεται
Στέλλα Γεωργιάδου
"Μάσκα οξυγόνου"
Νοητή
λάμψη
Κυανό διάστημα
Κάθαρση της ψυχής!
Σα να ‘λειψε ο επίγειος θόρυβος
Σα να σταμάτησε η κακία της μνήμης
Καθαρό πάλλεται
Το καινούργιο μας όνειρο
Μας τραβάει απ’ το χέρι αόρατο χέρι
Όπου Γαλήνη γίνεται ο αθώος ο ουρανός
Όπου η Ψυχή ελέγχεται αναλλοίωτη.
Οδυσσέας Ελύτης / "Προσανατολισμοί"
Όλοι μιλούν για τον καιρό
εκτός από εμάς
Κάποιες φορές κλαίς,
άλλες φορές θέλεις να κλάψεις και δεν μπορείς
Ότι είχες να πεις
έχει ειπωθεί
Πόση φασαρία καταναλώνεις σε τόση σιωπή
Τυλίγεις λαμπάκια
να στολίσεις τη σκέψη
μα συνεχώς
γέρνεις
Νικολέτα Κριαρά - Λάμπρου
Ίσως
γιατί φίλησες στο στόμα
τους φόβους μου και τους ημέρεψες
Ίσως
γιατί άνοιξες μια καταπακτή στην καρδιά μου
και από εκεί πότισες κάτι ανεμώνες
που είχαν σκυμμένο το κεφάλι
Ίσως
πάλι γιατί χάδεψες απαλά τις άσχημες ρυτίδες
αυτές
που ήρθαν και στριμώχτηκαν
με το έτσι θέλω πάνω στην ψυχή μου
Ναι…
Ίσως τελικά γι’ αυτό να σ’ αγάπησα
Και σ’ αγαπάω ακόμα
Ιωάννα Πιτσιλλή
