μια στάλα ασήμι απ’ το φεγγάρι
κι από τα πέταλά του, εκείνο,
γλυκό χαμόγελο έχει πάρει...
Το ρόδο ρούφηξε απ’ τη δύση
την κόκκινη φωτοπλημμύρα,
και το σκοτάδι, άμα ροδίσει,
πίνει τα ολόγλυκά του μύρα...
Πήρε απ’ τα κύματα η φλογέρα,
κι απ’ τη βροχή, δροσούλα, οι κλάδοι
η νύχτα πήρε από τη μέρα,
πήρε το φως απ’ το σκοτάδι...
Ζήλεψα.. Οι κόσμοι ήταν γιομάτοι
άστρα, χαμόγελα, άνθη, μύρα!
Πήγα κι εγώ να πάρω κάτι,
μα ήταν πικρό. Και δεν το πήρα.
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου