να σε σέρνουν στις πέτρες
σε σπασμένα γυαλιά
να σου κόβουν τη γλώσσα
τον ύπνο
το νερό
τον ίσκιο
επειδή λυπάσαι τους αφήνεις
στο κιούπι του λαιμού
στις κόχες των ματιών
η νύχτα σου σε ξενυχτά επειδή λυπάσαι
μα όταν θα 'ρθει η ώρα
-που θα 'ρθει-
τη θερμοκρασία του ονόματός σου
την ιστορία του αίματός σου
τα τρυφερά σου κλωνιά
θα τα πάρεις πίσω και θα κόψεις
τα καλώδια της εξουσίας τους
και θα τους στείλεις στο διάολο
δίχως να λυπάσαι πια.
Ρωξάνη Νικολάου / "ΣΑΛΟΣ ΜΑΓΝΗΤΗΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου