Κάθε μεσημέρι - Ρηνιώ Παπανικόλα

Κάθε μεσημέρι φεύγω απ’ τους ανθρώπους
και ψάχνω σε λιβάδια σκιερά
κάτω απ’ τα πλατάνια.
Ψάχνοντας το νερό που σε καθρεφτίζει
πηγάδια με νερό δροσερό
όπως στις παιδικές μας ηλικίες.
Κάθε μεσημέρι φεύγω απ’ τους ανθρώπους
και ψάχνω σε λιβάδια σκιερά
κάτω απ’ τα πλατάνια.
Κι ύστερα το βουνό που θ’ ανεβαίνεις
θα βρεις μια δάφνη
και θ’ αρχίσεις να τραγουδάς
με τη φλογέρα σου
και να χορεύεις γύρω γύρω της.
Τότε εγώ θα σε περιμένω ακόμα
σκοτεινό πουλί της υπομονής.


Ρηνιώ Παπανικόλα