να δραπετεύω!
Όχι από φυλακή, ούτε από
στρατόπεδο με πανύψηλα τείχη.
Έτσι κι αλλιώς, από δυναμική μήτρα γεννημένη
δεν μαντρώνομαι μαζί με τους κυνηγημένους.
Αντιθέτως!
Εκπαιδεύω κάθε μέρα την ψυχή μου
να διαφεύγει σε κήπους με πολύχρωμες ανεμώνες,
σε παντοτινή Άνοιξη.
Το μαύρο του Χειμώνα
και κάτι μικρές μπόρες του Φθινοπώρου,
τριγυρίζουν άτσαλα, γυμνά και κάπως νωχελικά
τον εγκαταλελειμμένο μου καμβά.
Χωρίς τύψεις, σαν θεατής σε πρώτη θέση, χαζεύω το τέλος,
ληγμένα συναισθήματα
μιας μεγάλης χαμογελαστής σαπουνόφουσκας.
Δραπετεύω!
Μένω με μένα και δραπετεύω.
Ασύλληπτη η φυγή!
Αντιγόνη Ηλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου