Ζούμ - Παντελής Μπουκάλας

Από της θάλασσας τον κόρφο
κόκκινη ανατέλλει η σελήνη,
δρεπάνι  ακονισμένο απ’ τη λαχτάρα σου,
και με θερίζει.
Τα σώματα
στη γλώσσα λύνονται
του πόθου
στη γλώσσα δένονται
του πόνου,
πυκνώνουν στο βαθύ φιλί
σχεδόν αποσαρκώνονται,
ακίνητος επιταχύνεται ακάθεκτος ο χρόνος.   

Κι ας άμμος,
οριστική η αγάπη γράφεται
ότι τη γράφει ένα δρεπάνι έμπυρο
εκεί ακριβώς όπου η θάλασσα ουρανίζεται.


Παντελής Μπουκάλας  /  "Ρήματα"