Τελευταία αναζήτηση - Μαρία Ανδρεαδέλλη

Με άγουρη σιωπή
Στασιάζουν τα γυμνά μου όνειρα 

Πόσο πεθύμησα να δω ντυμένους τους ανθρώπους
Ασφάλεια 

Ένα σύνολο ήχων γυρίζει από πόρτα σε πόρτα
Κλεισμένη
Κι εγώ στ’ αλήθεια καλούμαι να ξυπνήσω
Πριν χαθώ 

Ένα μερόνυχτο τριγύριζα στην ερημιά του πόθου
Τόσο κακό ποτέ μου δεν συνάντησα
να αιωρούμαι ανάμεσα στα Θέλω
με τριμμένη την πληγή του ορίζοντα 

Ξανά ποτέ δεν θα βιαστώ στο πρόσκαιρο να μείνω
Έχει ρημάξει η αυλή του λυπημένου
με του φτωχού κοστουμιού την αναζήτηση 

Μ’ ακούς;
Έχω καιρό πεθάνει σ’ ένα τρένο. 


Μαρία Ανδρεαδέλλη  /  Η Αιχμαλωσία του Ανέκφραστου