Ρωγμή - Χριστίνα Λαμπούση

Για το μέλλον μου φρόντισαν άλλοι
κλέφτες οξυγόνου 
την ώρα που ανέτειλε ο μίσχος μου
κοβόταν από τη ρίζα
ένοχη η αθώα 
ετυμηγορία προπατορική 
αλλά εγώ δεν έφταιγα 
δεν έφταιγα σε τίποτα 
ήμουνα τόση δα μικρή

Θες να δεις; 
Θες να δεις πίσω τότε 
για να πειστείς;
 
Με ετοίμασαν 
με έντυσαν ρούχα ωραία
κάθε γροθιά τους και μια τρύπα
μπαλώματα γέμισε η ψυχή μου
κι εγώ τόση δα μικρή
μπάλωμα εδώ
μπάλωμα εκεί
ζητιάνας όψη μού επιφυλάχθηκε
ζητιάνα της αγάπης
 
Κι όταν μετά ήρθες να με βεβηλώσεις
σου άνοιξα τα πόδια
περάστε
δε θα αντισταθώ
δεν ξέρω πώς γίνεται
εκπαιδεύτηκα καλά να μην αντιμιλώ
 
Με εμποδίζει κι ο μανδύας
τα χέρια μου δεμένα πίσω
ένα λουρί θα αρκούσε
μη φοβάστε
δε θα μιλήσω ποτέ
 
Βουβάθηκα για πάντα


Χριστίνα Λαμπούση