καταμεσής των λεωφόρων
μ’ ένα γεια
Γραμμάτια τσαλακωμένα
με των δαχτυλικών τους αποτυπωμάτων
τις αμυχές
Και πως να ξεχαστεί της σάρκας ο σπαραγμός
ο ιδρώτας
ο αναστεναγμός
η λέξη
εκείνη η συνήθεια της μυρωδιάς
στο πουκάμισο τ’ αφημένο
στην άκρη του κρεβατιού
δόξα και ξόδι
πώς!
Μαρία Αποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου