κάθε γενιά και ένα τρένο
τρία δρομολόγια ο αιώνας·
μονότονες οι βόλτες χαλάνε το έδαφος
λίγο έμεινε από μία σημαία που τη μικρύνανε·
κάπου κάπου περνάει και μία ψυχή
κάπου κάπου και κάποιο εγώ λαξευμένο
τα ολόκληρα μετριούνται από τα κομμάτια τους·
όλες οι ατμομηχανές χαλάσανε
αυτή που θα περάσει είναι η τελευταία.
Είπα να με ξυπνήσουν
όταν βγούμε από την ακινησία
δε θα αναλωθώ με τα ξεπερασμένα·
όταν το τρένο σταματήσει
δε θα ‘ναι από την ανηφόρα
όσο προχωράει, οι ρόδες σβήνουν τα τοπία
όσο φτάνει, έχω απομακρυνθεί...
Γιάννης Κουτροζής / "OPUS II"
Φωτογραφία: Δέσποινα Ζάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου