Μη
με κοιτάς
βαδίζω πλάι στον γκρεμό
υπάρχω μόνο
γιατί ετούτος ο χαμός
θέλει ένα πρόσωπο
για να ξεδίνει η θλίψη
στους περιπάτους
του απογεύματος
Κρατώ ομήρους
το ποίημα και το όνειρο
και δε φοβάμαι
τα ανταλλάσσω πάραυτα
ελάχιστα τα λύτρα που ζητάω
το άρωμα της προσμονής
ίσως και το κορμί σου
Στέλλα Γεωργιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου