Κατεβαίνεις προσεχτικά τις ονειροπαγίδες
Προσπερνάς τον δρυοκολάπτη
Όσο και να χτυπά ποτέ καμιά απάντηση δεν του ανοίγει
Ένας ταχυδακτυλουργός κάνει οτοστόπ
Ευχαριστώ του λες
Μα πέρασε ο καιρός που δεχόμουν
εναλλακτικά θαύματα
Λίγο πιο κάτω
ένα παιδί κάνει ποδήλατο
στο παραμύθι
Σου δωρίζει τα σανδάλια του
Ευχαριστώ του λες
Μα πάει καιρός
που έχω τα όνειρα νανουρίσει
Όσο κατεβαίνεις
το ύψος ραγίζει
Συννεφιάζει
Το χώμα μουρμουρίζει
Οι μέλισσες στρέφουν πάνω τους το κεντρί
Μπαίνεις μέσα
Και σβήνεις το φως
Είχε πάντα μια θανάσιμη αυτάρκεια η σιωπή
Μαρία Ροδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου