Αυγή – Octavio Paz

Γρήγορα χέρια κρύα 
Τραβούνε έναν έναν
του σκοταδιού τους επιδέσμους
Ανοίγω τα μάτια
Ακόμα
Είμαι ζωντανός
Στο κέντρο
Μιας πληγής ακόμα φρέσκιας.


Οκτάβιο Παζ  -  Octavio Paz 

Ποιήματα  /  Εκδόσεις Σπηλιώτη
 
Μετάφραση / Απόδοση: Αργύρης Χιόνης
 

Το χρυσάφι - Μίλτος Σαχτούρης

Κάποτε
θα σταματήσουμε
σα μια γαλάζια άμαξα
μέσ’ στο χρυσάφι
δε θα μετρήσουμε τα μαύρα άλογα
δε θα ‘χουμε τίποτα ν’ αθροίσουμε
δε θα ‘χουμε πια τίποτα
για να μοιράσουμε

κρατώντας ένα ξύλο
θα περάσουμε
μέσ’ απ’ τη μαύρη τρύπα του ήλιου
που θα καίει


Μίλτος Σαχτούρης  /  Τα στίγματα

Ίαση - Τίτος Πατρίκιος

Για μια στιγμή ένας πέπλος από ήλιο
θα τα σκεπάσει όλα
κι όλα θα γιάνουν
κάτω από των ματιών σου τη φεγγοβολή.  
Ακόμα και του κορμιού σου το άρωμα
γιατρεύει.


Τίτος Πατρίκιος

Θάλασσα Επαγγελίας / Εκδόσεις θεμέλιο

Η πανσέληνος - Αντώνης Φωστιέρης

Τίποτα τίποτα από σένα πια ουρανέ
Απ’ όπου πιάστηκα γκρεμίστηκα με κρότο
Απ’ την αέρινη σκεπή σου με τα όστρακα
Τη σκουριασμένη αρμαθιά των άστρων σου·
Ένα φεγγάρι δυσανάλογο ανατέλλει μέσα μου
Ογκώνεται επικίνδυνα στις κορυφογραμμές μου
Θα βγει πανσέληνος συντρίβοντάς με.


Αντώνης Φωστιέρης 

Τα ποιήματα [1970 – 2020]  /  Εκδόσεις Καστανιώτης

Νυχτερινές αναδιπλώσεις - Βαρβάρα Χριστιά

Τη νύχτα
που όλα σε μεγέθυνση προβάλλουν,
τον φόβο σου
σφιχτά τον αγκαλιάζεις,
αναδιπλώνεσαι και τόσο τρομαγμένος,
«χωρίς περίσκεψη, αιδώ και λύπη»
τα τείχη σου ψηλά θεμελιώνεις.  
Τον ίδιο σου εαυτό
αναίσχυντα προδίδεις.
Γιατί σε βόλεψαν τα ψεύτικα λόγια
- εφέδρανα έχουν γίνει
στη δική σου αδιαφορία -
για να δηλώνεις «εξαπατημένος»
κι αποποιούμενος ευθύνες,
να κοιμάσαι.

ΚΙ ακόμα δεν το ένιωσες πως η ζωή σου
από τον δείκτη του χεριού σου εξαρτάται,
που όσο δεν τολμάει στη σκανδάλη
θα υπάρχει πάντα κάποιος να σε σημαδεύει.


Βαρβάρα Χριστιά 

Ασυμφωνία Τύπου Ξι  /  Εκδόσεις Πικραμένος

Νυχτωδία - Ξανθή Κουτσογιάννη

Απόψε
έσκισα της ντροπής
το περιτύλιγμα
που τις γυμνές μου κρύβει
σκέψεις.
Από τις άκρες πιάστηκα
του φεγγαριού∙

ταξίδεψα μαζί του.


Ξανθή Κουτσογιάννη

Νυχτωδία / Εκδόσεις Καλέντης

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πονά
κι εσείς τα ίδια παραμύθια 

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
μα δε ταιριάζουνε για μένα


Ντίνος Χριστιανόπουλος 

Εποχή των ισχνών αγελάδων 

Επιστροφή - Νανά Ησαΐα

Μα ας επιστρέψουμε
Στον τόπο του ονείρου λοιπόν.
Στην λήψη του προσώπου μας στον ήλιο.
Το κενό ήταν οικείο στο φως.
Τα φυτά ήταν διάχυτα.
Τα μαλλιά μας ανέπνεαν
Σε κάποιον ελάχιστο κυματισμό.
Η λύπη μας είχε μετασχηματιστεί
Με τη συμμετοχή του φωτός
Σʼ ένα αδιάφορο τρόπο.
Ήταν χαμένα τα μάτια μας
Απέρρεαν από κάποια πολύ παλιά θύμηση.
Ενός άλλου κόσμου. 


Νανά Ησαΐα  /  Συναίσθηση λήθης  

Νύχτες V (απόσπασμα) - Τάκης Σινόπουλος

Η ενοχή των ενόχων,
η ενοχή των αθώων. 

Η σφαγή των αθώων και το ψέμα,
ύστερα πάλι το ψέμα,  η αλήθεια, το ψέμα,
ύστερα η νύχτα, κοιμήσου, κοιμήσου. 

Θα τα ξεχάσεις όλα,  θα τα ξεχάσεις.
Θα σε σαρώσουν κι εσένα  τα χρόνια, σκουπίδι. 

Όπως πάντα στην Ιστορία
φυσάει διαβολεμένος αέρας.


Τάκης Σινόπουλος 

Το χρονικό / Εκδόσεις Κέδρος 

Πλάνη - Κατερίνα Ατσόγλου

Αν ήξερα την ανηφόρα μου
κι αν γνώριζα πως στην καρδιά σου δεν υπάρχω,
τόσο χειμώνα δεν θα ξόδευα, για να σε πείσω
πως ο κοκκινολαίμης τις νύχτες δεν κοιμάται.


Κατερίνα Ατσόγλου

Το βάρος της μοναξιάς  /  Εκδόσεις Βακχικόν

Τα περιπλανώμενα φιλιά μας - Λευτέρης Πούλιος

Τα περιπλανώμενα φιλιά μας
μπορούν να διατρέξουν τον κόσμο όλο
αλλά η αγάπη δεν μπορεί να σβήσει τις αποστάσεις
που μας χωρίζουν αιώνια
τον έναν απ’ τον άλλον.
Είσαι ένα νησί κατοικημένο από φωνές
και όστρακα
κι ήρθα σε σένα σαν ναυαγός
ν’ αγγίξω το θαμμένο μέλι
στα σκοτεινά πέταλα των γοφών σου.


Λευτέρης Πούλιος 

Το αλληγορικό σχολείο  /  Εκδόσεις Κέδρος

Περί θεών - Fernando Pessoa

Οι θεοί είναι ευτυχείς.
Ζουν την ήρεμη ζωή των ριζών.
Η μοίρα, τις επιθυμίες τους δεν τις καταπιέζει
ή, τις καταπιέζει, αλλά τις εξαγοράζει
με την αθάνατη ζωή.
Οι θεοί δεν θλίβονται
εξαιτίας ίσκιων ή άλλων όντων.
Και κάτι επιπλέον: δεν υπάρχουν.

Φερνάντο Πεσσόα - Fernando Pessoa 

Τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου 

Αντικριστοί καθρέφτες / Εκδόσεις Μεταίχμιο 

Μετάφραση / Απόδοση: Γιάννης Σουλιώτης 

 

Βλέμμα Μπροστά - Γιώτα Τριανταφύλλου

Μονότονο χρώμα ο γυρισμός.
Άλλοθι, στην εχθρική συμφιλίωση που συνταιριάσαμε
στην ξεχασμένη απλότητα της μοναξιάς.
Μεγαλόπρεπο χάρισμα Φθινοπώρου, η αμφιβολία,
στην άδεια ζωή μας, υποθάλπει λύπη.
Βλέμμα μπροστά σε άβγαλτες ώρες,
φθαρμένες στο τίποτα του χρόνου,
σε οδούς, αναμνήσεις!
Αναπολεί, ευωδιές λουλουδιών σε ακροποταμιές,
χωρίς το γκρίζο του δρόμου, με τόσες λακκούβες,
άναρχα,
βγαλμένες από θλιβερό κάδρο.


Γιώτα Τριανταφύλλου / Κατάθεση ψυχής / Εκδόσεις Διάνοια 

Η αναμονή και το όνειρο - Νικηφόρος Βρεττάκος

Κοιτάζω την ώρα, δεν είναι να ‘ρθείς.
Γυρνώ το κλειδί στην πόρτα
και παίρνω το πρώτο βιβλίο
που δεν λέει τίποτα.
Κι άξαφνα, εκεί που διαβάζω,
απαλαίνει η ατμόσφαιρα γύρω μου
γαλανίζει ανεπαίσθητα. 

Έχεις μπει στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσεις.
Όλα γίνονται διάφανα.
Προχωρείς με έναν πέπλο ουρανού
στο κεφάλι σου. 


Νικηφόρος Βρεττάκος  /  Το βάθος του κόσμου 

Παρών και συνάμα απών - Μαρία Αργυρακοπούλου

Άστρο λαμπρό μυθικού ουρανού
είσαι Εσύ
παρών και συνάμα απών
ξεπροβάλλεις απρόσμενα
κι αποδιώχνεις σκιές
μοναξιές
και φοβίες. 

Πόθος επώδυνος γίνεσαι
κραυγή βουερή που τέμνει τη νύχτα
ανάσα ακοίμητη
διαυγούς κι ατελεύτητου πάθους.


Μαρία Αργυρακοπούλου 

Αποτυπώματα στο πουθενά  /  Χρόνος Εκδόσεις 

Οι κούφιοι άνθρωποι - Tomas Eliot

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
Σκύβοντας μαζί
Κεφαλοκαύκι  γεμισμένο άχυρα. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν
Ψιθυρίζουμε μαζί
Είναι ήσυχες κι ανόητες
Σαν άνεμος σε ξερό ποτήρι
Στο ξερό μας κελάρι

Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
Παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση∙

Αυτοί που πέρασαν
Με ολόισια μάτια, στου θανάτου τ’ άλλο Βασίλειο
Μας θυμούνται - αν καθόλου - όχι ως χαμένες
Βίαιες ψυχές, μα μοναχά
Ως κούφιους ανθρώπους
Τους βαλσαμωμένους ανθρώπους.

[...} Η ζωή είναι πολύ μακριά

Μεταξύ πόθου
Και σπασμού
Μεταξύ δύναμης
Και ύπαρξης
Μεταξύ ουσίας
Και πτώσης
Πέφτει η σκιά  

[…] Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό.

Τόμας Στερνς Έλιοτ - Eliot Thomas, Stearns

Μετάφραση: Αριστοτέλης Νικολαΐδης / Εκδόσεις Κέδρος  

Σιγά σιγά - Ευτυχία Κατελανάκη

Σιγά σιγά
γρατζουνάμε ό,τι βρίσκουμε στο στέρνο
τα δάχτυλά μας τρυπώνουν
να φτάσουν την καρδιά
και σφίγγουν. 

Η σιωπή θα φανεί σαν (καθημερινό) ατύχημα. 

Είναι κι αυτό μια νίκη
κάποιων ετοιμοθάνατων
στον θάνατο.


Ευτυχία Κατελανάκη 

Λοιπόν,  /  Εκδόσεις Βακχικόν 
 

Τείχη - Κωνσταντίνος Καβάφης

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. 

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· 

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. 

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.


Κωνσταντίνος Καβάφης 

Ποιήματα  /  Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος 

Βραδινό - Ειρήνη Ιωαννίδου

Με κρύο νερό
ξεπλένω χλόη για βραδινό
Σ’ ένα μεγάλο μπολ
κόβω καρδιά, μαρούλι, δυόσμο
Στην άκρη του δωματίου
σε βλέπω να με τρως 

Εγώ
μικρές μπουκιές
αμάσητα φιλιά
να κατεβαίνω στον λαιμό
Στις σκοτεινές γωνίες σου
Να κρύβομαι
Με καταπίνεις
Σε κατοικώ - 

Ποιήματα ανθολογούνται τώρα
πάνω στο σώμα σου


Ειρήνη Ιωαννίδου  /  Σώμα δρομολόγιο  /  Εκδόσεις Σαιξπηρικόν 

Αγωνία - Ιωάννα Καραμαλή

Με περίμενες
στους λόφους του ύπνου σου
στις πεδιάδες των ονείρων σου
κουλουριασμένη στο μεταξένιο καταφύγιο
με μια διαρκή αγωνία
μήπως ξυπνήσεις πεταλούδα
και το πέταγμα από τόλμημα
γίνει αναγκαιότητα.
Ήρθα πολλές φορές,
μα κόπιασα να κυνηγώ φεγγάρια
πάνω από τις συστάδες σκέψεων
που ευλαβικά φυλάς
κάτω από το στρώμα σου
με μια διαρκή αγωνία
μήπως ξυπνήσω όνειρο
και ο έρωτας από βίωμα
γίνει αφήγημα. 


Ιωάννα Καραμαλή 

Χαρακιές σε άσπρους τοίχους  /  Εκδόσεις Βακχικόν

 

Ω θλίψη - Τάσος Λειβαδίτης

Ω θλίψη
Έπρεπε να ξεφύγω, αλλιώς ήμουν χαμένος,
αλλά ο άγνωστος του σταθμού με περίμενε κιόλας
στην άκρη του ταξιδιού μου.
Ποιός άγνωστος; Ήμουν εγώ ο ίδιος νικημένος
κι άνοιγα τις πόρτες στα σταματημένα βαγόνια
κι έβγαινα απ’ την άλλη μεριά του ονείρου.

Ω θλίψη, σε μάθαμε από παιδιά,
σχεδόν πριν γνωρίσουμε τον κόσμο.


Τάσος Λειβαδίτης 

Τα χειρόγραφα του Φθινόπωρου / Εκδόσεις Κέδρος

Καφέ - Σήλικα Ρηγοπούλου

Ήρθε στον ύπνο μου ένα ωραίο ποίημα
μύριζε ελευθερία και έρωτα
βάδιζα πάνω σε ξύλινες ράγες κανέλας
προσγειωνόμουν σε κανελί βουνά με demi plie
πούδρα κάλυπτε τους πόρους του δέρματος
- η ηδονή δηλητηριάζει σε μεγάλες ποσότητες

Και ύστερα, το ξέχασα.
Ξέχασα το ποίημα.
Ή μήπως κάπου πρόλαβα να το καταγράψω;

Ξεσήκωσα το σπίτι δυο και τρεις φορές...

Α, θα σταματήσω να το ψάχνω, να απελπίζομαι
τίποτα δεν είναι σίγουρο
ίσως και να μην το έχασα
ίσως και να μην το ξέχασα
ίσως και να μην ήταν το ωραιότερο


Σήλικα Ρηγοπούλου  /  Η τοξοβόλος Ίριδα  /  Εκδόσεις Μελάνι

Ψυχή της νύχτας - Ναπολέων Λαπαθιώτης

Παίζει το φως με το νερό, στην άκρη του γιαλού,
μα 'γω είμαι μόνος και μακριά -  κι είναι η ψυχή μου αλλού·
κι ενώ στα γύρω φαίνεται χαμένη και δοσμένη,
με διπλωμένα τα φτερά, το δειλινό προσμένει. 

Γιατί, η ψυχή μου, όσο το φως απλώνεται, δε ζει,
είν’ αδερφή των σκοταδιών και χάνεται μαζί
κι ανίσως, τώρα, μες στο φως, έτσι μακριά μου μοιάζει
πάλι θα ζήσουμε μαζί τις ώρες που βραδιάζει...


Ναπολέων Λαπαθιώτης 

Ποιήματα και Πεζά  /  Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ 

Αρχή υφισταμένη τέλους - Ελευθερία Γοργογιάννη

Κάθε σκέψη σου, εικόνα.
Κάθε εικόνα σου, χαμόγελο .
Κάθε χαμόγελο, συναίσθημα.
Κάθε συναίσθημα, ζωή.  
Και είμαστε ακόμα στην αρχή, είπες
και μού χάρισες ζωή χειμερινή και θερινή.
Άρχισα να σκορπίζω καταμεσής του χειμώνα.
Ενάντια σε κάθε κακομιλημένη σιωπή.
Ενάντια στην κακοφωνία του χτες.
Η κομψότητα τού τώρα
μοσχοβολάει άνθη της άνοιξής σου.
Τ’ αγκάλιασα και κοιμάμαι μαζί τους
για να ζω το άρωμά τους ανελλιπώς.
Πως αλλιώς νομίζεις ότι ανασαίνω;


Ελευθερία Γοργογιάννη

Συγκίνηση ματ  /  Χρόνος Εκδόσεις

Έλεγος - Ντίνος Μιχελής

Ω! εκείνο το συρτό μελώδημα των τζιτζικιών
μονότονο
στου μεσημεριού
τη μελαγχολία.
Και το ίδιο μονότονο το μεσονύχτι.
Τις θερμές μέρες εκείνου του Ιουλίου
όπου η πανσέληνος
κυοφορούσε
την θλίψη. 


Ντίνος Μιχελής 

Ο λανθάνων Ιούνιος  /  Εκδόσεις Καλέντης 

Το Μονόγραμμα (III) - Οδυσσέας Ελύτης

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα 

Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου
μες στ’ αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μεσ’ από φεγγερά περάσματα
και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε 

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το “τι” και το “ε”
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά 

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι
και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεγμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα
και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα
κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει: 

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή 

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μεσ’ στους τέσσερεις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μεσ’ στον κόσμο αυτόν αγάπη μου 

Να μιλώ για σένα και για μένα.


Οδυσσέας Ελύτης 

Το Μονόγραμμα  /  Εκδόσεις Ίκαρος 

Το ανέκφραστο τίποτα - Ελένη Α. Σακκά

Επιτακτική η ανάγκη του γραπτού μηνύματος
με κεφαλαία γράμματα
η κυρίαρχη λέξη για έμφαση.
Ένα σε «παρακαλώ» στην αρχή
και διττό θαυμαστικό στο τέλος.
Ίσως για να μετριάσει
το ασυμβίβαστο των αντιθέσεων.
Φθείρεται και ξοδεύεται η ζωή μου
σε αναλύσεις αναίτιες
και ανέκφραστα συναισθήματα.
Αδυνατώ να σου απαντήσω
έστω κι αν μου το επέτρεπες.
Παγωμένο μου δάκρυ
πάνω στο χαρτί θέλω να λιώσεις.


Ελένη Α. Σακκά

Το πορφυρό της φλέβας σου / Εκδόσεις Γράφημα 

Θέλω - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Όλες μου οι επιθυμίες
συμπυκνώθηκαν σε μια
να ορμήξω και να τυλιχτώ στο κορμί σου
να διαλυθώ στην αμφιλύκη του κορμιού σου,
γιατί για ένα στήθος σαν το στήθος σου
κι εγώ δεν ξέρω τι μπορεί να κάνω.
Θέλω να τρυπώσεις στο μεδούλι μου
όσο μπορείς
και να στραγγίξεις μες στο αίμα μου
τη μοναξιά σου.
θέλω να βρίσκεις τρόπους
να καθυστερούμε τη νύχτα. 

Ντίνος Χριστιανόπουλος 

Ποιήματα  /  Εκδόσεις Διαγώνιος

Περπατώντας - Γιολάντα Σακελλαρίου

Κι αν δεν γύρεψα απόψε
το μπλε ψύχος να ντυθώ
περπατώντας νύχτα
σύρριζα στα βράχια
 
Όλα εκείνα
τα παγωμένα αστέρια
που είδα κατά καιρούς
να πέφτουν

 
Γιολάντα Σακελλαρίου 

Η Γιασμίν ο Άχμεντ και Ιζάρ ο μικρός τους γιος / Μικρή Άρκτος 

Τραμπάλα στο μισοφέγγαρο - Αντζελίνα Αβράμογλου

Εσένα που προσεύχεσαι στο όνομα μίας πανσέληνου
πες μου
πώς γίνεται
να σε βρίσκω
να κάνεις τραμπάλα
στο μισοφέγγαρο. 

Παιδική χαρά
- δίχως παιδί,
δίχως χαρά -
η κατάντια του ουρανού
όσο καμώνεσαι πως τα μισά δεν σε ζαλίζουν. 


Αντζελίνα Αβράμογλου 

Έτερον εκαρτερών  /  Eκδόσεις Ενύπνιο 

Ο ποιητής - Τζένη Μαστοράκη

Πρέπει να 'ναι δύσκολη
η δουλειά του ποιητή.
Προσωπικά, δεν το ξέρω.
Εγώ σ' όλη μου τη ζωή
έγραφα μόνο
κάτι μακριά, απελπισμένα γράμματα
για τις άνυδρες συνοικίες,
τα 'κλεινα σε μπουκάλια
και τα πετούσα στους υπόνομους.


Τζένη Μαστοράκη

Διόδια  /  Εκδόσεις Κέδρος