Οι κούφιοι άνθρωποι - Tomas Eliot

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
Σκύβοντας μαζί
Κεφαλοκαύκι  γεμισμένο άχυρα. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν
Ψιθυρίζουμε μαζί
Είναι ήσυχες κι ανόητες
Σαν άνεμος σε ξερό ποτήρι
Στο ξερό μας κελάρι

Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
Παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση∙

Αυτοί που πέρασαν
Με ολόισια μάτια, στου θανάτου τ’ άλλο Βασίλειο
Μας θυμούνται - αν καθόλου - όχι ως χαμένες
Βίαιες ψυχές, μα μοναχά
Ως κούφιους ανθρώπους
Τους βαλσαμωμένους ανθρώπους.

[...} Η ζωή είναι πολύ μακριά

Μεταξύ πόθου
Και σπασμού
Μεταξύ δύναμης
Και ύπαρξης
Μεταξύ ουσίας
Και πτώσης
Πέφτει η σκιά  

[…] Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό.

Τόμας Στερνς Έλιοτ - Eliot Thomas, Stearns

Μετάφραση: Αριστοτέλης Νικολαΐδης / Εκδόσεις Κέδρος