Κι
όταν όλα θα καταρρέουν με πάταγο
Εμείς - σε πείσμα των καιρών και των κριμάτων -
θα παραμένουμε όρθιοι
ακουμπώντας ανάλαφρα
ο ένας στον ώμο του άλλου
εμμένοντας με συνέπεια στον αέρα
στον λόγο
στο φως
και θ' ανελκύουμε αξίες ζωής ανοξείδωτες
από τα βάθη των αιώνων.
Τάκης Τσαντήλας
"Σεπτά κι ανερυθρίαστα"
Μη
με διαβάζετε όταν δεν έχετε
παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων
ή έστω μνημόσυνα.
Όταν δεν έχετε
μαντέψει τη δύναμη
που κάνει την αγάπη
εφάμιλλη του θανάτου.
Όταν δεν αμολήσατε αϊτό την Καθαρή Δευτέρα
χωρίς να τον βασανίζετε
τραβώντας ολοένα το σπάγκο.
Όταν δεν ξέρετε πότε μύριζε τα λουλούδια
ο Νοστράδαμος.
Όταν δεν πήγατε τουλάχιστο μια φορά
στην Αποκαθήλωση.
Όταν δεν ξέρετε κανέναν υπερσυντέλικο.
Αν δεν αγαπάτε τα ζώα
και μάλιστα τις νυφίτσες.
Αν δεν ακούτε τους κεραυνούς ευχάριστα
οπουδήποτε.
Όταν δεν ξέρετε πως ο ωραίος Modigliani
τρεις η ώρα τη νύχτα μεθυσμένος
χτυπούσε βίαια την πόρτα ενός φίλου του
γυρεύοντας τα ποιήματα του Βιγιόν
κι άρχισε να διαβάζει ώρες δυνατά
ενοχλώντας το σύμπαν.
Όταν λέτε τη φύση μητέρα μας και όχι θεία μας.
Όταν δεν πίνετε χαρούμενα το αθώο νεράκι.
Αν δεν καταλάβατε πως η Ανθούσα
είναι μάλλον η εποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μη με διαβάζετε
όταν
έχετε
δίκιο.
Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα …
Ώρα να πηγαίνω
δεν έχω άλλο στήθος.
Νίκος Καρούζος / "Πενθήματα"
Κύριε
μη μας πάρεις κι άλλο
τις απώλειές μας.
Δεν έχουμε πού αλλού
να μείνουμε.
Κική Δημουλά
"Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως"
Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
ΚΙ η ριψοκίνδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται. Τίποτε
Να μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο
Οδυσσέας Ελύτης
"Προσανατολισμοί"
Μάρτυρες
για τα λάθη σου δεν είχες.
Μόνος μάρτυρας ο ίδιος εσύ.
Τα τακτοποίησες
τα μονόγραψες
τα σφράγισες
σε λευκούς πάντοτε φακέλους
σα να ετοίμαζες
τη δίκαιη διαθήκη σου.
Ύστερα
τα τοποθέτησες προσεχτικά στα ράφια.
Τώρα, γαλήνιος,
(ίσως και κάπως φοβισμένος)
ούτε βιάζεσαι ούτε καθυστερείς,
γνωρίζοντας ότι, μετά το θάνατό σου,
θ' ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν,
πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα απ' τις αρετές σου.
Γιάννης Ρίτσος
Θα
περάσει ο πόνος σύντομα
νέφος στα νέφη θα γίνει
θα αγναντεύει το πέλαγος
την καρποφόρα γη
οι αιτίες που γεννάνε τη θλίψη θα πάψουν
κράτα με δύναμη
κι όλα αυτά τα ανείπωτα
θα τελειώσουνε κάποτε
ο ήλιος πάντα ανατέλλει
διαχωριστικές γραμμές θα χαράξουμε
απ’ το δάκρυ του χθες
απόσταση μακρινή
απ’ την αχρωμία της νύχτας
το σκοτεινό κελί θα το ρίξουμε
κι ελεύθεροι
τον τρυφερό της αγάπης ανθό
που θ’ αγκαλιάζει το μέλλον
θα ποτίζουμε.
Μαρία Αργυρακοπούλου
Αναρωτιέμαι
- κι ας θαρρώ πως σε ξέρω από πάντα -
αν είσαι ποίημα
κάτι από μένα
που βρήκες στ’ αζήτητα
ή απλά ένα άστατο σύννεφο.
Αναμφίβολα πάντως
κι ύστερα από τόσες φορές
που αλλάξαμε σώματα
ακόμα και η πιο μυστική σου ανάσα
αφθονεί
στο ιερό
του κοινού μας ναΐσκου.
Τάκης Τσαντήλας
"ΥΣΤΕΡόΓΡΑΦΑ με παραλήπτη"
Υπόσχεσαι
λήθη στο σβήσιμο της μέρας,
ξέθωρες πληγές στις γραμμές του δέρματος,
όταν πια τον αέρα πνίξει
η σκόνη της απώλειας
και δεν απομείνει παρά
η ακατάληπτη συμφωνία του κενού.
Εσύ ορίζεις το σταυρό της παλάμης,
που με τα χρόνια θα βαθαίνει
και θα μαρτυρεί το ανομολόγητο κόστος.
Γιατί όλα τα άλλα
θα φυλαχθούν δυσανάγνωστα
ως το τέλος.
Ιωάννα Μουσελιμίδου
Σαν
τα πουλιά που φέρνουνε την άνοιξη
και το φθινόπωρο τραβούν για το νοτιά,
ανάλαφρα, χορευτικά,
μες στο σοφό ένστικτό τους-
σ’ έχασα πάλι.
Όμως τις νύχτες
σ’ ανακαλύπτω έκθαμβος
στις κρύπτες του ύπνου
ή έρχεσαι εσύ
με τα μαλλιά σου κυματίζοντας
αποδημητική
και βρίσκω πάλι το δέρμα σου
ζεστό
και σε εισπνέω
κι ως το πρωί μοσχοβολάει παράξενα
το σώμα μου
σαν τρυφερό της άνοιξης βλαστάρι.
Ανέστης Ευαγγέλου / "Το διάλειμμα"
