Η αναμονή και το όνειρο - Νικηφόρος Βρεττάκος

Κοιτάζω την ώρα, δεν είναι να ‘ρθείς.
Γυρνώ το κλειδί στην πόρτα
και παίρνω το πρώτο βιβλίο
που δεν λέει τίποτα.
Κι άξαφνα, εκεί που διαβάζω,
απαλαίνει η ατμόσφαιρα γύρω μου
γαλανίζει ανεπαίσθητα. 

Έχεις μπει στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσεις.
Όλα γίνονται διάφανα.
Προχωρείς με έναν πέπλο ουρανού
στο κεφάλι σου. 


Νικηφόρος Βρεττάκος  /  Το βάθος του κόσμου