Η αναμονή και το όνειρο - Νικηφόρος Βρεττάκος

Κοιτάζω την ώρα, δεν είναι να ‘ρθείς.
Γυρνώ το κλειδί στην πόρτα
και παίρνω το πρώτο βιβλίο
που δεν λέει τίποτα.
Κι άξαφνα, εκεί που διαβάζω,
απαλαίνει η ατμόσφαιρα γύρω μου
γαλανίζει ανεπαίσθητα. 

Έχεις μπει στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσεις.
Όλα γίνονται διάφανα.
Προχωρείς με έναν πέπλο ουρανού
στο κεφάλι σου. 


Νικηφόρος Βρεττάκος  /  Το βάθος του κόσμου 

Παρών και συνάμα απών - Μαρία Αργυρακοπούλου

Άστρο λαμπρό μυθικού ουρανού
είσαι Εσύ
παρών και συνάμα απών
ξεπροβάλλεις απρόσμενα
κι αποδιώχνεις σκιές
μοναξιές
και φοβίες. 

Πόθος επώδυνος γίνεσαι
κραυγή βουερή που τέμνει τη νύχτα
ανάσα ακοίμητη
διαυγούς κι ατελεύτητου πάθους.


Μαρία Αργυρακοπούλου 

Αποτυπώματα στο πουθενά  /  Χρόνος Εκδόσεις 

Οι κούφιοι άνθρωποι - Tomas Eliot

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι
Σκύβοντας μαζί
Κεφαλοκαύκι  γεμισμένο άχυρα. Αλίμονο!
Οι στεγνές φωνές μας, όταν
Ψιθυρίζουμε μαζί
Είναι ήσυχες κι ανόητες
Σαν άνεμος σε ξερό ποτήρι
Στο ξερό μας κελάρι

Σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα
Παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση∙

Αυτοί που πέρασαν
Με ολόισια μάτια, στου θανάτου τ’ άλλο Βασίλειο
Μας θυμούνται - αν καθόλου - όχι ως χαμένες
Βίαιες ψυχές, μα μοναχά
Ως κούφιους ανθρώπους
Τους βαλσαμωμένους ανθρώπους.

[...} Η ζωή είναι πολύ μακριά

Μεταξύ πόθου
Και σπασμού
Μεταξύ δύναμης
Και ύπαρξης
Μεταξύ ουσίας
Και πτώσης
Πέφτει η σκιά  

[…] Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό.

Τόμας Στερνς Έλιοτ - Eliot Thomas, Stearns

Μετάφραση: Αριστοτέλης Νικολαΐδης / Εκδόσεις Κέδρος  

Σιγά σιγά - Ευτυχία Κατελανάκη

Σιγά σιγά
γρατζουνάμε ό,τι βρίσκουμε στο στέρνο
τα δάχτυλά μας τρυπώνουν
να φτάσουν την καρδιά
και σφίγγουν. 

Η σιωπή θα φανεί σαν (καθημερινό) ατύχημα. 

Είναι κι αυτό μια νίκη
κάποιων ετοιμοθάνατων
στον θάνατο.


Ευτυχία Κατελανάκη 

Λοιπόν,  /  Εκδόσεις Βακχικόν 
 

Βραδινό - Ειρήνη Ιωαννίδου

Με κρύο νερό
ξεπλένω χλόη για βραδινό
Σ’ ένα μεγάλο μπολ
κόβω καρδιά, μαρούλι, δυόσμο
Στην άκρη του δωματίου
σε βλέπω να με τρως 

Εγώ
μικρές μπουκιές
αμάσητα φιλιά
να κατεβαίνω στον λαιμό
Στις σκοτεινές γωνίες σου
Να κρύβομαι
Με καταπίνεις
Σε κατοικώ - 

Ποιήματα ανθολογούνται τώρα
πάνω στο σώμα σου


Ειρήνη Ιωαννίδου  /  Σώμα δρομολόγιο  /  Εκδόσεις Σαιξπηρικόν