Να
κολυμπάς στην ερημιά του κόσμου,
όπως σε θάλασσα τρικυμισμένη,
θέλει μια γενναιότητα και μια σιωπή.
Σαν αυτή των αγαλμάτων.
Που κουβαλούν την ψεύτικη αρτιότητα.
Την μαρμαρένια λήθη .
Την άνευρη γαλήνη
και την επίπλαστη τελειότητά τους.
Μας λείπουν τα όνειρα
που σε νύχτα βαθιά βούτηξαν στο πηγάδι.
Η δίψα τους,
δεν λογάριασε καθόλου την καρδιά.
Βικτώρια Κουσίδου
όπως σε θάλασσα τρικυμισμένη,
θέλει μια γενναιότητα και μια σιωπή.
Σαν αυτή των αγαλμάτων.
Που κουβαλούν την ψεύτικη αρτιότητα.
Την μαρμαρένια λήθη .
Την άνευρη γαλήνη
και την επίπλαστη τελειότητά τους.
Μας λείπουν τα όνειρα
που σε νύχτα βαθιά βούτηξαν στο πηγάδι.
Η δίψα τους,
δεν λογάριασε καθόλου την καρδιά.
Βικτώρια Κουσίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου