Αγωνία - Ιωάννα Καραμαλή

Με περίμενες
στους λόφους του ύπνου σου
στις πεδιάδες των ονείρων σου
κουλουριασμένη στο μεταξένιο καταφύγιο
με μια διαρκή αγωνία
μήπως ξυπνήσεις πεταλούδα
και το πέταγμα από τόλμημα
γίνει αναγκαιότητα.
Ήρθα πολλές φορές,
μα κόπιασα να κυνηγώ φεγγάρια
πάνω από τις συστάδες σκέψεων
που ευλαβικά φυλάς
κάτω από το στρώμα σου
με μια διαρκή αγωνία
μήπως ξυπνήσω όνειρο
και ο έρωτας από βίωμα
γίνει αφήγημα. 


Ιωάννα Καραμαλή 

Χαρακιές σε άσπρους τοίχους  /  Εκδόσεις Βακχικόν

 

Ω θλίψη - Τάσος Λειβαδίτης

Ω θλίψη
Έπρεπε να ξεφύγω, αλλιώς ήμουν χαμένος,
αλλά ο άγνωστος του σταθμού με περίμενε κιόλας
στην άκρη του ταξιδιού μου.
Ποιός άγνωστος; Ήμουν εγώ ο ίδιος νικημένος
κι άνοιγα τις πόρτες στα σταματημένα βαγόνια
κι έβγαινα απ’ την άλλη μεριά του ονείρου.

Ω θλίψη, σε μάθαμε από παιδιά,
σχεδόν πριν γνωρίσουμε τον κόσμο.


Τάσος Λειβαδίτης 

Τα χειρόγραφα του Φθινόπωρου / Εκδόσεις Κέδρος

Καφέ - Σήλικα Ρηγοπούλου

Ήρθε στον ύπνο μου ένα ωραίο ποίημα
μύριζε ελευθερία και έρωτα
βάδιζα πάνω σε ξύλινες ράγες κανέλας
προσγειωνόμουν σε κανελί βουνά με demi plie
πούδρα κάλυπτε τους πόρους του δέρματος
- η ηδονή δηλητηριάζει σε μεγάλες ποσότητες

Και ύστερα, το ξέχασα.
Ξέχασα το ποίημα.
Ή μήπως κάπου πρόλαβα να το καταγράψω;

Ξεσήκωσα το σπίτι δυο και τρεις φορές...

Α, θα σταματήσω να το ψάχνω, να απελπίζομαι
τίποτα δεν είναι σίγουρο
ίσως και να μην το έχασα
ίσως και να μην το ξέχασα
ίσως και να μην ήταν το ωραιότερο


Σήλικα Ρηγοπούλου  /  Η τοξοβόλος Ίριδα  /  Εκδόσεις Μελάνι

Ψυχή της νύχτας - Ναπολέων Λαπαθιώτης

Παίζει το φως με το νερό, στην άκρη του γιαλού,
μα 'γω είμαι μόνος και μακριά -  κι είναι η ψυχή μου αλλού·
κι ενώ στα γύρω φαίνεται χαμένη και δοσμένη,
με διπλωμένα τα φτερά, το δειλινό προσμένει. 

Γιατί, η ψυχή μου, όσο το φως απλώνεται, δε ζει,
είν’ αδερφή των σκοταδιών και χάνεται μαζί
κι ανίσως, τώρα, μες στο φως, έτσι μακριά μου μοιάζει
πάλι θα ζήσουμε μαζί τις ώρες που βραδιάζει...


Ναπολέων Λαπαθιώτης 

Ποιήματα και Πεζά  /  Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ 

Αρχή υφισταμένη τέλους - Ελευθερία Γοργογιάννη

Κάθε σκέψη σου, εικόνα.
Κάθε εικόνα σου, χαμόγελο .
Κάθε χαμόγελο, συναίσθημα.
Κάθε συναίσθημα, ζωή.  
Και είμαστε ακόμα στην αρχή, είπες
και μού χάρισες ζωή χειμερινή και θερινή.
Άρχισα να σκορπίζω καταμεσής του χειμώνα.
Ενάντια σε κάθε κακομιλημένη σιωπή.
Ενάντια στην κακοφωνία του χτες.
Η κομψότητα τού τώρα
μοσχοβολάει άνθη της άνοιξής σου.
Τ’ αγκάλιασα και κοιμάμαι μαζί τους
για να ζω το άρωμά τους ανελλιπώς.
Πως αλλιώς νομίζεις ότι ανασαίνω;


Ελευθερία Γοργογιάννη

Συγκίνηση ματ  /  Χρόνος Εκδόσεις