το κλάμα μου ακούστηκε.
Ως ανθός μαραμένος
Ξεριζώθηκα
απ' το γενετήσιο δέντρο
της θνητής μου μάνας.
Γεννήθηκα ξανά
στην παλιά γη
- άνθρωπος φθαρτός
με το σημάδι του Ουριήλ
κάτω απ' το στήθος.
Γεννήθηκα
και στη φούχτα μου κρατούσα
ένα ηλιοβασίλεμα ολάκερο,
το ακάνθινο στεφάνι του
ήδη τρόχιζε
την ύπαρξή μου.
"Να σας ζήσει" άκουσα·
οι μέρες του Θέρους μου
είχαν κιόλας ξεκινήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου