στη σκουριασμένη μιζέρια
Που δεν φορέσαμε ένα καλό ρούχο
ένα κόσμημα
Ούτε καν μια σεμνή φορεσιά
ένα κομμάτι γαλάζιο ουρανό για φυλαχτό
Είναι που δεν σεβαστήκαμε
τον δίκαιο θερισμό
την πολύτιμη απόχρωση των νεκρών φύλλων
Ούτε καν τα ντροπαλά μήλα
που σκύβουν στις φωτεινές λουρίδες του ήλιου
Είναι που δεν νιώσαμε την ειρήνη
απ` το καλό βουητό της κυψέλης
το μυστικό του χρυσού μελιού
Ούτε καν θυμόμαστε
την μέρα π` άνθισε το μελισσόχορτο
Είναι που αποφύγαμε
ν` ακούσουμε τι λένε τα μικρά σπουργίτια
Που δεν ανοίξαμε τα μάτια μας να δούμε
τους καθαρούς λόφους τις πλατιές κοιλάδες
πίσω απ` την αχνισμένη ομίχλη
Ούτε καν κρατήσαμε λίγους σπόρους
για τον χαρούμενο κήπο της Άνοιξης
Ξανθή Κούτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου