Χαμηλοφώνως - Δημήτρης Π. Παπαδίτσας

Διότι είσαι το πρώτο εφετινό χελιδόνι
που μπήκε απ’ το φεγγίτη
έκαμε τρεις γύρους στο ταβάνι
και ήσουν κατόπιν όλα μαζί τα χελιδόνια 

Διότι είσαι μια μεριά ήρεμη της θάλασσας
όπου το κύμα κόβει κομμάτια το φεγγάρι
και το ρίχνει στην ψιλή άμμο 

Διότι τα χέρια μου είναι άδεια σαν καρύδια
που η ψίχα τους φαγώθηκε από παράσιτα 

Κι εσύ τα γέμισες με τα μαλλιά σου
και το μέτωπό σου
Διότι στα μαλλιά σου περνώ τα δάχτυλά μου
όπως περνάει ο αγέρας από φύλλα κυπαρισσιού 

Διότι είμαι ένα σπίτι εξοχικό
κι έρχεσαι μόνη το καλοκαίρι και κοιμάσαι
Και ξυπνάς πότε-πότε τα μεσάνυχτα
ανάβεις τη λάμπα και θυμάσαι
Διότι θυμάσαι 

Γι’ αυτό σ’ αγαπώ
κι ανάμεσα στα τελευταία πουλιά
είμαστε μαζί
Κι απέναντί μας η θάλασσα φθείρεται
ν’ ανεβοκατεβαίνει τα δέντρα
... πως πηγαίναμε σε μια κατηφοριά της Βάρκιζας
Κι ένα γύρω οι χρωματιστές πέτρες μάς ακολουθούσαν 

Γιατί όταν σκύβω πάνω από πηγάδια
βλέπω την επιφάνεια του νερού και λέω:
να το ριζικό κι η ματιά της 

Γιατί βλέπαμε μαζί τρεις τσιγγάνες
κίτρινες τυλιγμένες
απ’ το κόκκινο – σαν τα μάτια του μπεκρή – λυκόφως
Και είπαμε να το ριζικό να οι αγάπες
βγήκαν στους δρόμους για τον επιούσιο 

Γιατί βλέπαμε μαζί τις τρεις τσιγγάνες
Nα ‘ρχονται και να χάνονται
Γι’ αυτό σ’ αγαπώ
Κι ανάμεσα στα τελευταία πουλιά
Είσαι κείνο που γλύτωσε απ’ τα σκάγια 

Γιατί είμαι γεμάτος από σένα
και μπρος από κάθε τι
από σκέψη από αίσθηση κι από φωνή
Είναι κάτι δικό σου που σαν αθλητής τερματίζει πρώτο
Γιατί τα βλέφαρά σου είναι βρύα
σε σχισμάδες βράχων 

Γι’ αυτό σ’ αγαπώ.


Δημήτρης Π. Παπαδίτσας  /  Ποίηση, 1  /  Στιγμή  

Θα περιμένω ένα σημάδι - Αμαλία Τσακνιά

Όπως και να’ ναι
εγώ θα περιμένω ένα σημάδι
καλό η κακό
άσπρο η μαύρο.
Γιατί από καιρό τα όνειρα μυρίζουν ύποπτα
οι λέξεις οξειδώνονται χέρι με χέρι
η ελπίδα στο στόμα δόντι χαλασμένο,
Κι αν είναι μέρα μεσημέρι
μ’ απανεμιά
βράδυ παραδομένο σε κακούς ανέμους
κι αν είναι να ‘ῤθεις με καράβι μέσ’ απ’ το πέλαγο
στο βράχο του Αιγαία θα σε περιμένω
μην ξεχαστείς και δεν αλλάξεις τα πανιά.


Αμαλία Τσακνιά 

Τα ποιήματα (1969 – 1984)  /  Εκδόσεις Στιγμή

 

Ιθάκη - Κωνσταντίνος Καβάφης

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τί ευχαρίστηση, με τί χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου να ’χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τί σημαίνουν.


Κωνσταντίνος Καβάφης  /  Ποιήματα  /  Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος 

Άτρωτος μπροστά σου - Ιωάννα Παπαλέξη

Άτρωτος μετατρέπομαι μπροστά σου,
μα πίσω απ’ την αστροφεγγιά σου
μιας νύχτας κουκίδα γίνομαι.
Γι’ αυτό υπάρχουν οι πρώτες ηλιαχτίδες.
Περπάτησέ τες και θα με βρεις.
Θα σε περιμένω το ξημέρωμα,
πριν ο ήλιος στεγνώσει τα ίχνη μου.  

Μη χαθείς ξανά!


Ιωάννα Παπαλέξη

Μεταποίηση συναισθημάτων  /  Εκδόσεις Κάκτος