Άτρωτος μπροστά σου - Ιωάννα Παπαλέξη

Άτρωτος μετατρέπομαι μπροστά σου,
μα πίσω απ’ την αστροφεγγιά σου
μιας νύχτας κουκίδα γίνομαι.
Γι’ αυτό υπάρχουν οι πρώτες ηλιαχτίδες.
Περπάτησέ τες και θα με βρεις.
Θα σε περιμένω το ξημέρωμα,
πριν ο ήλιος στεγνώσει τα ίχνη μου.  

Μη χαθείς ξανά!


Ιωάννα Παπαλέξη

Μεταποίηση συναισθημάτων  /  Εκδόσεις Κάκτος

Αντίο - Τάσος Λειβαδίτης

Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω
τα μεγάλα κλειδιά των τρένων
για να περάσουν οι παλιές μέρες
οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει,
στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρίτες
απ’ τα παιδικά μας πρωινά
κανείς δεν έμαθε ποτέ πως έζησα,
κουρασμένος από τόσους χειμώνες
τόσα τρένα που δε σταμάτησαν πουθενά,
τόσα λόγια που δεν ειπώθηκαν,
οι σάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι
πού είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;
κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες,
αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες
και μένουμε πάντοτε έξω
όπως απόψε σε τούτο το έρημο τοπίο
που παίζω την τυφλόμυγα με τους νεκρούς μου φίλους.
Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο!
Τα πιο ωραία ποιήματα δε θα γραφτούν ποτέ… 

Τάσος Λειβαδίτης  /  Βιολέτες για μια εποχή  /  Εκδόσεις Κέδρος

 

Αποθυμιά - Τάκης Τσαντήλας

Η αποθυμιά κόμπος ασύχαστος
στην αποβάθρα για το άγνωστο
κι η μοναξιά να πεταρίζει ξάγρυπνη
στο αχανές τ' ουρανού
όπου γαλάζιο απέραντο εκτείνεται
και συναντά φεγγάρια άσβεστα
μέσα στις κολυμπήθρες των ματιών σου


Τάκης Τσαντήλας 

Ανιχνεύοντας ουρανό  /  Εκδόσεις Οιωνός 

Εκείνος ο άνθρωπος - Νίκη Κωνστανοπούλου

[Εκείνος ο άνθρωπος]

στέκεται μέρες τώρα
στη μέση του δρόμου
τα αυτοκίνητα τον προσπερνούν
οι άνθρωποι περνάνε από δίπλα του ξυστά
ακουμπάνε τον ώμο τους
κι αμέσως τινάζουν το παλτό τους
τα περιστέρια δεν τον πλησιάζουν ούτε για λίγα ψίχουλα
τα παιδιά τον κοιτάζουν με περιέργεια
μέχρι οι μανάδες να τα απομακρύνουν γρήγορα

Τέτοια συντονισμένη αδιαφορία
θα ζήλευε κι ο διάβολος.


Νίκη Κωνστανοπούλου  /  Εγώ, απέναντι  /  Εκδόσεις Βακχικόν 

Η άνοιξη - Γιάννης Ρίτσος

Η άνοιξη αυτή μάς βρήκε όλους απροετοίμαστους
κι ανόρεξους ή αδιάφορους -
απροετοίμαστη κι η άνοιξη,
σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται
σαστίζει και σωπαίνει
κάτω απ’ τα λίγα της δέντρα - δε ρωτάει. 

Το φως επιστρέφει
απ’ το περσινό καλοκαίρι κατάκοπο
κι αφηρημένο, απόμακρο,
παραξενεμένο απ’ την καινούρια του νεότητα... 


Γιάννης Ρίτσος  /  Πάροδος  /  Κέδρος 

Γαλάζια σπλάχνα - Νίκος Καρούζος

Κάτοικε του ονείρου
μαζεύω τη φωνή μου από κάθε άκρη
και το υπόλειμμά της αυτό στη σινδόνη των δέντρων
κ’ εκείνο ‘κει ψηλά στο σκουριασμένο βράχον
όπου οργίζεται ο γερο-κόρακας
συγκεντρώνομαι για τη μεγάλη αποκάλυψη
ρίχνω στον άνεμο μακρόσυρτη αγάπη:
Τη θέλω εγώ την απελπισία μου
δεν την ανταλλάσσω με θαλπωρή άλλη
έχασα.

Μα χάνουν και τ’ άνθη
τ’ άνθη ανοίγουν το μοναδικό παράθυρο…
Κάλλιο να πλανηθεί ο χαρταετός μου
δε θέλω πια ν’ αγγίξω τα χρώματά του
κλείνω τα μάτια μου για να δω.
Είναι η φωνή που με διασχίζει
κι άλλοτε που χτυπά στον άκμονα
χίλιες φορές.

Είναι η φωνή από ένα βάθος:
Για πάντα να μην έχεις
τίποτα για τ’ αληθινά χέρια
μονάχος
ανήμπορος εκστατικός
σ’ αυτή την άξαφνη γιορτή του δευτερόλεπτου
που παραδίδεται ο κόσμος.

Νίκος Καρούζος /  ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Α’, 1961-1978 /  Εκδόσεις. Ίκαρος

Παράλειψη - Καλλιόπη Μπαγουλή

Από μικρή έμαθα
πως είναι επικίνδυνο πολύ
να παίζω με
μαχαίρια,
ψαλίδια,
χαρτοκόπτες,
πριόνια
και όλα τα συναφή.
Έτσι κι εγώ αρχίνησα
να παίζω με τις λέξεις.

Πού να ‘ξερα;


Καλλιόπη Μπαγουλή  /  Εσανθήματα  /  Εκδόσεις Συρτάρι 

Λάφυρα στο χώμα - Θανάσης Κυρκόπουλος

Γερνώντας
γέρνουμε προς τη γη
κι οι μέρες μας κυρτώνουν 

δεν υπάρχει τίποτα
να περιμένουμε
από τον ουρανό 

μόνο μια βροχή
ευθυτενή
για να φουσκώσει το χώμα 

και να καλοδεχτεί
το αυριανό του λάφυρο
το σώμα ._


Θανάσης Κυρκόπουλος  /  Η ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ  /  Εκδόσεις Αστροδίαιτος 

Ανοίγω το παράθυρο - Χρίστος Λάσκαρης

Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω
αντί για σένα
το φωταγωγό

το σιωπηλό,
μουγκό φωταγωγό,
π’ αυτοκτονούν τα όνειρα

καθώς το αμυδρό σου φως
τα παρασύρει σ’ ένα πέταγμα
 
που τα σκοτώνει.


Χρίστος Λάσκαρης  /  Ο ευτυχισμένος καιρός πέρασε

 [Συγκεντρωτικά] ΠΟΙΗΜΑΤΑ  /  Εκδόσεις ΤΥΡΦΗ 

Ασυμβίβαστα - Κική Δημουλά

Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη
ατέλειωτα μένουν.

Φταίει πού πάντα βιάζεται η άνοιξη,
φταίει πού πάντα αργεί η διάθεσή μου.

Γι’ αυτό αναγκάζομαι
κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
με μια εποχή φθινοπώρου
ν’ αποτελειώνω.


Κική Δημουλά

Ποιήματα  /  Εκδόσεις Ίκαρος  

Μιλώ - Γιώργος Σαραντάρης

Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει 

Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου
Και δεν υπάρχει θάλασσα δεν υπάρχει χώρα
Όπου τα μάτια σου δεν μιλούν 

Τα μάτια σου μιλούν εγώ χορεύω
Λίγη δροσιά μιλούν κι εγώ χορεύω
Λίγη χλόη πατούν τα πόδια μου
Ο άνεμος φυσά που μας ακούει


Γιώργος Σαραντάρης 

Ποιήματα  /  Εκδόσεις Ζήτρος 

Ω, χαμηλώστε αυτό το φως - Μαρία Πολυδούρη

Ω, χαμηλώστε αυτό το φως!
Στη νύχτα τι ωφελάει;
Πέραση η μέρα. Φτάνει πια.
Ποιος ξέρει ο Ύπνος μου κρυφός
αν κάπου εδώ φυλάει
κι αν του ανακόβεται η στιγμή
να ‘ρθει που τον προσμένω.
Έχω στο στόμα την ψυχή,
μού παράτησαν οι λυγμοί
το στήθος κουρασμένο.  

Πάρτε το φως! Είναι καιρός
να μείνω πια μονάχη.
Φτάνει η απάτη μιας ζωής.
Κάθε προσπάθεια ένας εχθρός
για τη στερνή μου μάχη.
Ας παύσουν πλέον οι σπαραγμοί.
Ας μου απομείνει κάτι
για να πλανέψω τη νυχτιά,
να σκύψει κάπως πιο θερμή
στο ανήσυχό μου μάτι.

Πάρτε το φως! Είναι ἡ στιγμή!
Τη θέλω όλη δική μου.
Είναι ἡ στιγμή να κοιμηθώ.
Πάρτε το φως! Με τυραννεί…
μού αρνιέται την ψυχή μου…

Μαρία Πολυδούρη / Άπαντα / Εκδόσεις Αστέρι

Της αγάπης αίματα με προφύρωσαν - Οδυσσέας Ελύτης

Tης αγάπης αίματα      *     με πορφύρωσαν
Kαι χαρές ανείδωτες   *     με σκιάσανε
Oξειδώθηκα μες στη νοτιά   *   των ανθρώπων
Mακρινή Mητέρα  *  Pόδο μου Aμάραντο
                       
Στ' ανοιχτά του πέλαγου      *  με καρτέρεσαν
Mε μπομπάρδες τρικάταρτες  * και μου ρίξανε
Aμαρτία μου νά ’χα κι εγώ   * μιαν αγάπη
Mακρινή Mητέρα  *  Pόδο μου Aμάραντο
                       
Tον Iούλιο κάποτε    *  μισανοίξανε
Tα μεγάλα μάτια της  *  μες στα σπλάχνα μου
Tην παρθένα ζωή μια στιγμή  *  να φωτίσουν
Mακρινή Mητέρα *  Pόδο μου Aμάραντο
                       
Kι από τότε γύρισαν *  καταπάνω μου
Tων αιώνων όργητες  *  ξεφωνίζοντας
“O που σ’ είδε, στο αίμα να ζει  * και στην πέτρα”
Mακρινή Mητέρα  *  Pόδο μου Aμάραντο
                       
Tης πατρίδας μου πάλι  *  ομοιώθηκα
Mες στις πέτρες άνθισα  *  και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα με φως  *   ξεπληρώνω
Mακρινή Mητέρα  *  Pόδο μου Aμάραντο 


Οδυσσέας Ελύτης / ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ / Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία

Η βεράντα - Τζένη Μαστοράκη

Αυτή η βεράντα
που περάσαμε ένα βράδυ
κατάμονοι
μες στην ερημωμένη πόλη
αυτή η βεράντα
μες στο Καλοκαίρι
είναι η μόνη ανάμνηση
που απόμεινε
τώρα που ο άνεμος σηκώνεται
και φέρνει σκόνη.


Τζένη Μαστοράκη

Ιστορίες για τα βαθιά  /  Εκδόσεις Κέδρος

Η βία του βίου (40) - Τσιμάρας Τζανάτος

Υποταγμένοι τόσα χρόνια
στη θηριώδη πλευρά μας
γίναμε τα τέρατα που μισήσαμε.

Τώρα δεν αντέχουμε τη ζωή -
παρά μόνο μετά θάνατον.

Μια μέρα αφηρημένοι
θα καταβροχθίσουμε τον εαυτό μας.

Και θα επέλθει δικαιοσύνη.
Επιτέλους.


Τσιμάρας Τζανάτος / Η βία του βίου (αγνώστου)

[ Ποιήματα 2000 – 2021]  /  Κάπα Εκδοτική