Θυμάσαι
Άννα, που έπλεκες τα χειμωνιάτικα βράδια
και κάθε τόσο σήκωνες τα μάτια και με κοίταζες
σα να μ’ αποχαιρετούσες; Πού θα πήγαινες;
Όπου κι αν πάμε τώρα, Άννα, δεν προλαβαίνουμε.
Έφυγε ο καιρός!
Τάσος Λειβαδίτης
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα / Εκδόσεις Μετρονόμος
Έρωτα
έρχεσαι αναπάντεχα
στις έρημες ζωές
τις αναιρείς σαν να πρόκειται για φύλλο
που αναποδογύρισε στον άνεμο
χωρίς καμία σκέψη
ανατρέπεις τα συμπαντικά δεδομένα
τη σταθερότητα των πλανητών
με την αρχή της αβεβαιότητας
που οι αιώνες γνώριζαν
από τότε που οι θεοί ονειρεύονταν.
Λένα Σαμαρά
Όρια /
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Η
στάχτη που μένει
το χέρι που λιώνει
ένα μικρό άσπρο χέρι
διωγμένο
που παγώνει
τα δάση ψηλά με τις φωτιές
τα δάση που καίγονται
τα όνειρά μου
Μίλτος Σαχτούρης
Ποιήματα (1945 - 1971 / Εκδόσεις Κέδρος
Δεν
κοιτώ πίσω από καθρέφτες παλιούς
με φοβίζει το ύφος του τοίχου
Δεν ερμηνεύω τις τυπωμένες οδηγίες
με τρομάζουν οι παραπομπές Ούτε αλλάζω συρμό
με καταπίνουν οι σταθμάρχες
Είμαι υπάκουο βαγόνι εικονικής ανταρσίας
Πλήρως εξοπλισμένο κομμάτι αναπόδεικτου θεωρήματος
που φτιάχνεται μ επιμονή κι υπομονή
από τους εργοδηγούς συσκευασμένης ελευθερίας
Δεν ακούει κανείς το τηλέφωνο;
Μαρία Ροδοπούλου
Είμαι πολλές / Εκδόσεις Ιδεόγραμμα
Αντέχω.
Γενικά έχω αντοχές.
Εξασκήθηκα.
Κουβάλησα βουνά
που άλλοι τα θεωρούσαν πετρούλες.
Μετέφερα χαλίκια
που πλάκωναν τη ζωή σαν κοτρώνες.
Πήγα εκεί που άλλοι δεν πήγαιναν.
Αντί γι’ αυτούς πήγα.
Άντεξα να περιμένω.
Και κυρίως άντεξα
να μην περιμένω.
Τίποτα.
Αβίωτη η βία του βίου.
Τσιμάρας Τζανάτος / Η βία του βίου (αγνώστου)
[ Ποιήματα 2000 – 2021] / Κάπα Εκδοτική
Όταν
στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα
αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι
γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.
Κική Δημουλά
Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως / Εκδόσεις Ίκαρος